Hoe weten we dat? De studie is gedeeltelijk gebaseerd op gegevens die zijn verzameld van een netwerk van nauwkeurige GPS-stations tot 200 kilometer landinwaarts op wat de de Northeast Greenland Ice Stream heet, gelegen achter de Nioghalvfjerdsfjord- en Zachariae Isstrøm-gletsjers. De GPS-gegevens werden gecombineerd met oppervlakte-elevatiegegevens van de CryoSat-2-satellietmissie en numerieke modellering met hoge resolutie. De gegevens laten zien dat wat we aan de kust zien gebeuren ver terug reikt tot in het hart van de ijskap.

De details:

• In 2012, na tien jaar hevig smelten, stortte het stuk van de Zachariae Isstrøm in dat zich op zee bevond, en sindsdien heeft de gletsjer zich in versneld tempo landinwaarts teruggetrokken. En hoewel de winter van 2021 en de zomer van 2022 bijzonder koud waren, blijven de gletsjers zich terugtrekken.
• Aangezien het noordoosten van Groenland een zogenaamde Arctische woestijn is – op sommige plaatsen valt er slechts 25 mm neerslag per jaar – regenereert de ijskap niet genoeg om het smelten te verminderen.
• Het is echter niet eenvoudig om in te schatten hoeveel ijs er verloren gaat en hoe ver in de ijskap het proces plaatsvindt. Het binnenste van de ijskap, dat met minder dan een meter per jaar beweegt, is moeilijk te volgen, wat het vermogen om nauwkeurige projecties te maken beperkt.
• Maar met uiterst nauwkeurige GPS-gegevens in combinatie met een model van de ijsstroom, is dat nu dus wel gelukt.

De gevolgen: Het is mogelijk dat wat we in het noordoosten van Groenland vinden, ook in andere sectoren van de ijskap gebeurt. Veel gletsjers zijn de afgelopen decennia aan het versnellen en dunner geworden in de buurt van de rand. Als ook die zich meer naar het binnenland zou gedragen, zoals de nu onderzochte gletsjers, zal de bijdrage van de ijsdynamiek aan het totale massaverlies van Groenland groter zijn dan wat de huidige modellen suggereren.

(bg)