Wie de laatste dagen nog eens een kijkje is gaan nemen in zijn Tv-theek van Telenet ziet dat ze daar weer vers kijkvoer voor ons hebben toegevoegd. We hebben het over Mrs. Fletcher, een nieuwe komische HBO-reeks over een alleenstaande moeder (Eve Fletcher) die de sociale media én internetporno ontdekt wanneer haar zoon naar de universiteit vertrokken is. De hoofdrol wordt vertolkt door Kathryn Hahn die de rol van rabbi Raquel speelde in Transparent. Deze nieuwe reeks is gebaseerd op de gelijknamige roman van Tom Perrotta die ook The Leftovers schreef.
Tom Perrotta: Ik heb een hele goeie ervaring gehad met HBO met The Leftovers en toen ik Mrs. Fletcher, het boek, had afgewerkt, wist ik dat ik terug iets in het televisielandschap wilde doen. Ik heb niet getwijfeld en ben meteen naar HBO gestapt. Wat deze keer wel anders is, is dat er bij HBO een verschil bestaat tussen de shows van een uur en die van een halfuur. In de praktijk komt het neer op het verschil tussen drama en comedy, maar daar lig ik niet wakker van. (lacht)
- Hoe is het voor een romanschrijver om plotseling in een groep schrijvers terecht te komen? De pilootaflevering heb jij nog geschreven. Voor de andere afleveringen worden er andere schrijvers genoemd.
Perrotta: Weet je, zo’n schrijverskamer kan extreem pijnlijk zijn voor een schrijver. (lacht) Maar tegelijkertijd zijn er wanneer ik naar Mrs. Fletcher kijk zoveel goeie dialogen die van andere schrijvers komen omdat er andere stemmen en andere perspectieven in die kamer zitten en dat heeft de show echt verrijkt.
Kathryn Hahn: Dat is helemaal zijn verdienste. Tom heeft zich weten te omringen met sterke vrouwen. Alle regisseurs zijn vrouwen, alsook de producer en ook de schrijverskamer zat volgepakt met vrouwen. Hij heeft zich een voorteffelijk luisteraar getoond en hij ging heel open en flexibel om met het bronmateriaal. Ik denk dat we bij iets zijn uitgekomen dat niemand van ons verwacht had.
Perrotta: Op de set kreeg ik een leidersrol toegemeten, maar tegelijkertijd was Nicole Holofcener wel de regisseur van dienst en was Kathryn de hoofdrolspeelster. Ik had dus soms het gevoel dat ik leiding moest geven aan mensen die veel beter wisten dan ikzelf waar ze mee bezig waren. (lacht) Een deel van mijn job als leider was dus ook: weten wanneer ik uit de weg moest gaan staan.
Andere keren moest ik zeggen: “Nee, ik wil het niet zo.” En zo was het eigenlijk in de schrijverskamer ook. Het is heel anders dan bij het schrijven van een roman. De strijd die je dan voert is die in jezelf terwijl je voor televisie veel meer moet samenwerken om samen tot een resultaat te komen.
De doos van Pandora: internetporno
- Kathryn, kende jij het boek op voorhand?
Hahn: Nee, voor mij was dit het script van een pilootaflevering van een nieuwe televisieshow. Daarna kwam de meeting met Tom en heb ik me zowat aan hem moeten verkopen. Bij die eerste meeting in Santa Monica hebben we iets gedronken en over veel gebabbeld dat weinig met de show te maken had. (lacht) Maar we voelden allebei wel dat we goed zaten.
- Was je geïntrigeerd door het personage Eve Fletcher?
Hahn: Zeker! Ik voelde me echt verwant met die vrouw die zich verzwaard voelde door alle etiketten en identiteiten die ze van de maatschappij had gekregen en die ze plots niet meer was. Ze is bijvoorbeeld al tien jaar gescheiden en toch noemt iedereen haar nog Mrs. Fletcher. Terwijl ze dat al lang niet meer is. Mijn moeder wordt ook nog steeds Mrs. Hahn genoemd en zij is ook al vijftien jaar gescheiden. Is dat niet vreemd? Ik denk dat het stilaan begint te veranderen, maar voor de vrouwen uit mijn moeders generatie was het echt een identiteit, dat was wat je deed: je was de vrouw van.
Eén van haar andere identiteiten is “moeder”. Wanneer haar zoon – die voor haar feitelijk een vreemde is, want ze hebben niet bepaald de beste relatie – vertrekt voelt ze zich helemaal xaardeloos. Haar job is ook al niet de meest bevredigende job op aarde en hoewel ze heel haar leven een goed mens heeft proberen zijn, heeft ze niet het gevoel dat dat haar veel opgeleverd heeft. En eindelijk is daar dan die kans voor haar om te gaan onderzoeken wie ze is door het openen van die doos van Pandora: internetporno.
Het is door porno dat ze de kans heeft om roekeloos te worden en gevaarlijk. Eigenlijk gaat ze een affaire aan met zichzelf. Eindelijk kan ze naar zichzelf kijken als een seksuele, aantrekkelijke vrouw. In de eerste paar afleveringen zit ze duidelijk in haar wittebroodsweken na een huwelijk met zichzelf. (lacht)
Holle superheldenfilms
- Tom, je hebt eens gezegd dat je niet geïnteresseerd bent in heroïsche personages. Wel in doodgewone mensen en wat zij beleven. Dat is een interessante uitspraak in een tijdperk waarin cinema én televisie meer en meer gedomineerd worden door superhelden.
Perrotta: Ik ben in film geïnteresseerd geraakt tijdens de indie revolutie van begin Jaren negentig, toen regisseurs en verhalenvertellers als Richard Linklater, Quentin Tarantino, Spike Lee en Steven Soderbergh plots kansen kregen en films als Sex, Lies & Videotapes en Reservoir Dogs en Pulp Fiction ineens grote successen warden. Toen dacht ik: “Oh, er is plaats voor mensen als mij in Hollywood”, waarna Alexander Payne een film maakte van één van mijn boeken.
Daarna kwam de grote revolutie in televisie. Plots waren er series als The Sopranos of – nog wat later – Mad Men waardoor ik dacht: “Aha, maar nu kan ik dit soort verhalen ook hier gaan vertellen. Laat ik dit gaan doen.” Ik prijs mezelf echt gelukkig met deze twee momenten waarin massamedia zich plots geplaatst voelde om moeilijke complexe verhalen te gaan vertellen. Natuurlijk kom ik ook uit de jaren zeventig toen films als The Godfather, Apocalypse Now, Taxi Driver of The Deer Hunter grote successen waren. Donkere verhalen, moreel complexe films. In de jaren tachtig voelde ik me dan ook erg verraden toen het plots al Top Gun en Rambo was wat de klok sloeg. Dat is hoe ik nu over de superheldenfilms denk, ze zijn vaak nogal hol.
- Er zijn talloze verhalen over schrijvers die ontevreden zijn wat er met hun boeken gebeurd is in adaptatie voor televisie of film, maar ik heb zo de indruk, Tom, dat jouw werk altijd wel goed behandeld is geweest.
Perrotta: Ja, absoluut. Ik denk dat veel te maken heeft met de mensen bij wie je terecht komt. Alexander Payne maakte een film van Election en hij is één van de beste filmmakers van onze generatie. Todd Field heeft Little Children aangepast en die is ook heel selectief in wat hij doet. En voor The Leftovers had ik heel veel geluk dat ik bij Damon Lindelof terecht kwam, die zelf een echte auteur is.
Leren daten, leren vrijen
- Laten we het eens over de thema’s hebben die in Mrs. Fletcher spelen. Waar startte het voor jou?
Perrotta: Naar mijn gevoel is één idee nooit genoeg voor een roman. Eerder twee ideeën die tegen elkaar aanwrijven, maar niet noodzakelijk met elkaar verwant zijn. Het autobiografische aspect van dit boek was dat mijn kinderen naar de universiteit trokken end at voor mij aanvoelde als het einde van een periode. Dat einde heeft voor mij ruimte gecreëerd om voor televisie te gaan werken, maar meer nog gaf het me het idee dat ik mezelf echt nog wel opnieuw kon uitvinden. Dat ik nog niet dood was. Ik ben ook altijd geïnteresseerd geweest in vrouwen van mijn generatie en hoe ze zijn omgegaan met de feministische revolutie. En toen had ik m’n twee thema’s gevonden.
Hahn: Dat vond ik er ook zo boeiend aan. We proberen vrouwen nog altijd te veel in hokjes te stoppen. Ze zijn moeder of ze zitten in hun menopauze en niemand kijkt nog naar hen als seksueel wezen, als vrouw. Ik voelde meteen na mijn eerste meeting met Tom dat het verhaal de twee perspectieven zou belichten: dat van de zoon én dat van de moeder. In het boek is het perspectief van de zoon het ik-perspectief en heeft Tom het over “she” als het over de moeder gaat. Ik was wel benieuwd hoe hij Eve naar de eerste persoon zou omzetten. Ik wist dat dat dat een horde was die we samen zouden moeten nemen.
Perrotta: Toen #MeToo dan nog openbrak in de televisie- en filmindustrie wilde ik ook het seksuele nog wel in die thema’s inpassen. In Little Children zat ook al een subplot over porno. Ik vraag me nog altijd af hoe porno onze seksualiteit en onze houding met seksualiteit beïnvloedt heeft. Het kleurt onze omgang met seksualiteit en tegelijkertijd praten we er nooit over. Ik wil het niet eens hebben over of porno nu goed of slecht is. Het is er, punt.
- Zelfs al praten we zelden of nooit over porno, toch lijkt iedereen te weten dat mannen porno kijken en vrouwen minder. Bij jou is het een vrouw die in het middelpunt van je verhaal staat.
Perrotta: Ik denk
niet dat iemand geïnteresseerd zou zijn in een man van middelbare leeftijd die
porno kijkt. (lacht)
Hahn: Ahum, we hebben dat gezien. Jarenlang. De mannelijke blik zat overal in. Ik vind het interessant dat het nu eens omgekeerd is.
Perrotta: Feministen hebben al duidelijk aangeklaagd dat porno vrouwen objectiveert en soms ook vernedert. Veel jonge vrouwen komen nu in contact met jongens die hun seksuele opvoeding hebben opgedaan door naar porno te kijken en daar ben ik me heel bewust van. Op een bepaald moment leest de moeder haar zoon de les over hoe hij vrouwen zou moeten behandelen. Later kijkt ze zelf naar porno. Dat vind ik een interessante samenkomst van omstandigheden.
Hahn: We zien eigenlijk twee coming-of-age-verhalen in één. Naast het verhaal van de vrouw, is er ook het verhaal van de zoon die – zoals zovele jongeren vandaag – nog moet leren hoe hij intiem en kwetsbaar moet zijn. Hoe hij moet daten, moet vrijen. Ze hebben het allemaal geleerd via hun computer, tablet of smartphone door naar porno te kijken en ze weten niet meer hoe het echt moet. Laat staan dat ze nog een normaal gesprek kunnen voeren met een meisje of dat ze hebben geleerd om met een gebroken hart om te gaan. In het leven kan je niet gewoon naar links swipen. Tegelijkertijd leert Eve die wereld kennen die voor de jongeren het nieuwe normaal geworden is.
Perrotta: Eén van de interessante dingen aan Eve is dat ze twee potentiële partners heeft. De ene is Julian, een 19-jarige jongen. Vertel het verhaal van een man van middelbare leeftijd die interesse heeft in een negentienjarig meisje en de wereld staat op z’n kop. De andere potentiële partner is haar medewerkster Amanda. Een baas die flirt met haar medewerker: ook niet zo oké. Denk opnieuw aan #MeToo. Maar in Mrs. Fletcher zie je die onschuldige zoekende vrouw en schort je je moreel oordeel op omdat je ziet dat Eve geen kwaadaardige bedoelingen heeft.
Tweede seizoen?
Kan je je voorstellen dat een show als Mrs. Fletcher twintig jaar geleden gemaakt zou zijn?
Hahn: Nee, echt niet. Het is echt dankzij het lef van HBO dat een show – over deze thema’s met iemand als mezelf als hoofdrolspeler – er nu is. Het bewijst wel dat dit een heel spannende tijd is om in onze industrie rond te lopen. Het is écht het gouden tijdperk van de televisie.
Was het moeilijk om afscheid te nemen van Mrs. Fletcher, Kathryn?
Hahn: Hmm, het was dubbel. Eve was een moeilijke rol voor mij omdat ze een harde noot om te kraken was als personage. We hebben ook gedraaid in volle winterperiode in New York City, ik was weg van mijn gezin en ik voelde me heel erg geïsoleerd. Tegelijkertijd is Eve ook heel erg eenzaam dus mijn gevoelens van eenzaamheid daar zullen misschien wel ergens geholpen hebben. Uiteindelijk heeft Eve me wel geraakt en heb ik haar in m’n hart gesloten. En de groep mensen met wie ik deze serie mocht maken was uitzonderlijk.
Denk je dat er een tweede seizoen van de reeks kan komen?
Hahn: Ik heb geen idee. Mrs. Fletcher is aanvankelijk bedoeld als een limited series, maar dat was met Big Little Lies ook zo. We zullen wel zien.
- Wat is het volgende dat jij gaat doen, Tom?
Perrotta: Het laatste anderhalf jaar ben ik bezig geweest met Mrs. Fletcher en dat is erg intensief geweest. Ik ben geen twintig meer dus nu ben ik vooral nog herstellende. (lacht) Eens de show gelanceerd is, ga ik genieten van de stilte. En er zit ook nog wel een boek in m’n hoofd dat ik wil schrijven. De laatste acht à negen jaar ben ik wat weinig bezig geweest met het eigenlijke schrijven van romans. Het wordt tijd dat ik daar weer naartoe ga.
De eerste aflevering van Mrs. Fletcher is nu al beschikbaar in de tv-theek van Telenet. Elke zondagnacht komt er om 4u30 een nieuwe aflevering in Play en Play More. In totaal telt de reeks zeven afleveringen.