Als je ons vraagt of we tijd willen maken om met Timothy Showalter willen praten, hoeven we daar nooit lang over na te denken. Als Strand Of Oaks is hij met ‘In Heaven’ al aan zijn zevende plaat toe, en zijn derde al sinds keerpunt ‘HEAL’ uit 2014. Ook nu weer toont hij zich tijdens het interview als één van de meest open, authentieke en oprechte mensen die we kennen. En ook nu weer ligt er miserie aan grondslag van de plaat: niet alleen stierf zijn kat, zijn maatje, maar ook de moeder van zijn vrouw stierf onverwacht in een auto-ongeluk waardoor er een sfeer van rouw in huis hing.
Timothy Showalter: Het is een erg emotionele periode geweest, ja. Ik kijk nog meer uit naar de interviews dan anders, want ze geven me nog meer inzicht in de plaat die ik gemaakt heb. Ik heb het gevoel dat alles er in zit. Ze gaat over het leven, over liefde en hoe het is om van iemand te houden. En over verlies.
Dat is hoe je werkt: er gebeurt iets in je leven en je schrijft er songs over.
Showalter: Dat is het inderdaad. Niks aan toe te voegen. Is dit dan het einde van het interview? (lacht)
AB
Nadat je vrouw Sue haar moeder verloren was, ben je gestopt met roken en drinken. Je schrijft in de perstekst dat je het gevoel had dat je op die manier beter zou kunnen helpen om haar leven weer op te bouwen.
Showalter: Ja, verslaving is een vieze ziekte. Ik weet niet waar die drang om te drinken vandaan komt, maar alcohol haalt het slechtste in mij naar boven. Ik ben gestopt om mijn vrouw bij te staan en om op een deftige manier afscheid te kunnen nemen van Stan, mijn kat die is gestorven aan kanker. Stans dood heeft mij echt bijna gesloopt. Ik heb al m’n geld aan de dierenarts gegeven in de hoop ‘m nog te kunnen redden, maar het heeft niet mogen zijn. (snikt en verontschuldigd zich)
Je hoeft je niet te verontschuldigen voor verdriet.
Showalter: Het meest verschrikkelijke moment in dat proces was de dag dat ik voor de kalender moest gaan staan om een datum te prikken waarop we een einde aan z’n leven zouden maken. Elke keer als ik op de kalender keek werd ik aan die dag herinnerd: tegen dan moest ik klaar zijn. Ik zweer het: als ik die dag nog aan de alcohol gezeten zou hebben, had ik het niet overleefd. Maar dat is ook een deel van de reden waarom ik gestopt ben: ik wilde niet in dronken toestand afscheid nemen van Stan.
Die tijd was geen leuke tijd bij ons in huis. Overal voelde je verdriet hangen. Ik ben Nick Cave vaak aan het quoten in interviews, hij weet natuurlijk ook wel het één en ander over rouw intussen. Hij beschrijft rouw als een tijdelijke periode waarin je gek bent. Dat is het.
Wat sleept je er op zo’n moment door?
Showalter: Niet om melig te doen, maar die show in de AB, die laatste show net voor de lockdown: dat was de eerste keer dat ik weer blij kon zijn, de eerste keer dat ik weer oprecht plezier had in een show. Dat was de show die ik nodig had.
Ik vraag me soms af waarom ik zo veel moeite met verslaving en zelfbeeld heb. Ik heb ouders die mij graag zien, een geweldig lief en fantastische vrienden. Ik heb een carrière waar ik vroeger alleen maar van kon dromen en de beste fans ter wereld. En toch.
Door niet meer te drinken heb ik beseft dat ik nu ook emoties beter begrijp. Van mezelf en van anderen. Het is als overschakelen van zwart-wit televisie naar kleur. Ik voelde me echt als Dorothy die in The Wizard Of Oz plots haar wereld in kleur ziet. Het had ook invloed op het songschrijven: ik vind oprecht dat de songs er beter op geworden zijn. Ze waren makkelijker om te maken en het proces was ook leuker. Het moest allemaal niet meer zo chaotisch klinken en ook de akoestische gitaar mocht weer.
Geloof je in een leven na de dood? In Jimi And Stan gaat het over het leven in de hemel, maar er zit ook veel wetenschap in de teksten.
Showalter: (lacht) Ja, ik heb het ook gemerkt. Het was niet de bedoeling dat er zo veel wetenschappelijke termen in m’n teksten zouden zitten, maar ze zijn erin geslopen. Door je vraag moet ik denken aan de periode dat m’n broer in coma lag, waar ik een paar jaar geleden Taking Acid And Talking To My Brother over heb geschreven. In die periode kwam er een priester aan zijn ziekenhuisbed zitten om hem de laatste zegeningen te geven. Ik ben toen erg boos geworden en heb die mens uitgelegd dat ik geloof dat we na onze dood uiteen zullen spatten in miljoenen atomen die verder zullen leven op één of andere manier in het universum. Ik geloof dus in een soort van leven na de dood, maar niet zoals ze dat in de religie bedoelen. Daar ben ik te wetenschappelijk voor aangelegd, geloof ik. Ik denk soms dat ik van de muziek mijn religie heb gemaakt, met Jimi Hendrix als mijn God.
Afscheid van de oude ik
Je hebt sinds ‘HEAL’ waarop je jezelf helemaal heruitvond, drie platen uitgebracht. Sindsdien heb ik het gevoel dat je meer en meer je plaats in de wereld hebt gevonden, als mens, als muzikant, als artiest. Toch hoor ik je in Hurry zingen “This world’s not meant for me.”
Showalter: Plots was dat zinnetje daar. Ik heb het er met Sue over gehad en nu zien we het als een soort afscheid van de oude ik. Ik ben lang zelfdestructief geweest, ik hield niet van het leven. Ik zie mezelf nog steeds niet graag, maar ik heb al vrede met mezelf. En dat is al een hele grote stap. Ik hoop oprecht dat ik nog shows kan komen spelen in België als ik 80 ben.
Weet je, het is zo ongeveer de eerste keer dat ik niet helemaal gesloopt de studio uit kom. Er zijn zeker dertig takes van Jimi And Stan en er zijn er waar ik op moest wenen, ja. Maar er zijn er ook waarop je mij hoort lachen. Als ik aan die opnameperiode terugdenk, dan word ik helemaal blij. We hebben gewoon veel plezier gemaakt samen.
Eén van mijn favoriete songs op de plaat is Horses At Night. Je zingt hierin: “Jesus Christ, Tim/What’s the matter/What’s wrong/They’re just songs/This should be fun.” Ben jij het die dat tegen jezelf zegt, of zijn het anderen?
Showalter: Beide. Ik wil altijd authentiek zijn in mijn muziek, maar ik denk dat ik in het proces van deze plaat wel heb geleerd dat niet elke song over de ergste gebeurtenis ooit moet gaan. Dat hoor je bijvoorbeeld in Somewhere In Chicago, een regelrechte popsong.
Het is een plaat die de twee combineert: je verwerkt moeilijke gebeurtenissen op de plaat, maar tegelijkertijd is ze erg optimistisch. Jimi And Stan is daar een heel goed voorbeeld van: het gaat over de dood van Stan, maar tegelijkertijd is dat het nummer waarin je zingt “Back in life/I wonder why he hang around so long/for me it’s all the songs I haven’t found.” Dat ben jij die benieuwd is naar wat er nog allemaal komen zal.
Showalter: Klopt helemaal. Er zitten heftige emoties in de plaat verwerkt, maar we wilden vooral ook een hoopvolle plaat maken, want al bij al ben ik wel blij om te mogen leven.
Het album is gemixt op de avond van de presidentsverkiezingen, Biden tegen Trump. Ik wil niet al te politiek worden, maar ik denk dat ik wel gerust mag stellen dat het geen goeie zaak geweest zou zijn voor de wereld en voor de Verenigde Staten als Trump aan een tweede termijn begonnen zou zijn. Maar het was niet ondenkbaar dus we waren bang. Tegelijkertijd hadden we zoiets van: “wat er ook gebeurt, we willen de mensen een hoopvolle plaat geven.”
Soms dacht ik: nu ben je wel een hele melige tekst aan het schrijven. Maar dat is ook wie ik ben als persoon. Bij U2 hoor je het ook soms, een tekstflard waarbij je denkt “Heb je dat nu echt net gezegd?” Maar ze komen er mee weg. Ik hoop dat ik er ook mee weg kom, want het is deel van wie ik ben en dat gedeelte is naar mijn gevoel nooit eerder op een plaat naar voren gekomen. Tot nu.
In Galacticana zing je “I believe that ecstasy happens when we all get together/standing right in front of me/feeding off the energy together.”
Showalter: Nog duidelijker kon ik het niet zeggen. Dat nummer heb ik geschreven puur en alleen om het live te kunnen spelen. In een ander nummer zing ik “I need humans!” Dat heb ik geleerd tijdens die hele pandemie. Het is tijd dat ik die connectie met mijn fans weer ga kunnen zoeken en dat ik weer op een podium op mijn gitaar mag rammen. Tot in De Roma?
Strand Of Oaks speelt op donderdag 10 februari 2022 in De Roma. Tickets zijn nu verkrijgbaar. Het nieuwe album ‘In Heaven’ is sinds 1 oktober uit via Dead Oceans.