Studio 100 gaat dan toch gerechtelijke stappen ondernemen tegen Greenpeace, die vorige week beelden van een rokende Maya verspreide om de verkoop van Maya boterhamworst mee aan te klagen. Op Newsmonkey vond je eerder al een kritische opinie tegenover Studio 100, maar het is tijd om ook eens het probleem van Greenpeace bloot te leggen.
‘Kinderen zijn in ogen van Studio 100 & co alleen maar geld’, zo schreef Mick Van Loon vorige week op Newsmonkey. Of je het er mee eens bent of niet, je kan hetzelfde zeggen over Greenpeace: ze gebruiken kinderen en hun gezondheid in hun filmpje om de mensen zo het meest efficiënt te kunnen beïnvloeden.
Want dat is wat Greenpeace doet: beïnvloeden. Greenpeace is geen goed doel, het is een lobbygroep. Ze proberen de publieke opinie te veranderen en druk uit te oefenen op regeringen en bedrijven, maar doen zelf weinig concrete dingen om het milieu te verbeteren. Als je Greenpeace steunt, betaal je dus vooral marketeers en lobbyisten, en gaat slechts een fractie van je geld echt naar het milieu. Op zich is er natuurlijk niets mis met lobbyen als het nodig is om tot een betere wereld te komen. Dat het schoentje daar wringt bij Greenpeace, komt verder nog aan bod.
In ons oordeel over Studio 100 en Greenpeace mogen we niet met twee maten en gewichten werken. Net zoals je Studio 100 niet mag verwijten winst te willen maken, zoals een normaal bedrijf, mag je Greenpeace ook niet verwijten succesvolle campagnes uit te denken. En de rokende Maya is zonder twijfel hun succesvolste campagne van de laatste jaren.
“Een aanval met 2 voeten vooruit” noemde Hans Bourlon de actie, omdat Studio 100 eerder wel had samengewerkt met Greenpeace rond bijenbehoud en in onderhandeling zou zijn om ook een vegetarisch gamma op de markt te brengen. Deze campagne tegen Studio 100 kan je op z’n minst gedurfd of deloyaal noemen, in plaats van ‘peace’ lijkt Greenpeace eerder voor ‘war’ te kiezen.
De vraag is echter of hun bewering klopt: is de boterhamworst van Maya erg ongezond voor kinderen? Op hun website lees je dit:
Uit onze studie blijkt dat charcuterie met populaire Studio 100-figuurtjes als Maya, Samson, Plop en K3 een te hoog zoutgehalte, verzadigde vetzuren, nitrieten, fosfaten, dextrose, suiker en additieven bevatten.’..’ Bewerkt vlees staat zelfs buiten de voedingsdriehoek, omdat het sterk getransformeerde voedingsmiddelen zijn. Kortom, dit hoort absoluut niet thuis op de boterham van onze kinderen!
Bevat de charcuterie te veel vetten, fosfaten en zout? In vergelijking met jonge kaas bevat de boterhamworst van Maya veel minder vet (30 (waarvan 20 verzadigd) g/100 g bij kaas versus 14 (waarvan 4 verzadigd) g/100 g bij de Mayaworst) en niet meer zout (beide rond de 2 g/100 g). De hoeveelheid suiker is sowieso verwaarloosbaar, en klagen over veel ‘additieven’ zonder die concreet te benoemen is een goedkope manier om het product als onnatuurlijk en ongezond af te doen. In de – volgens Greenpeace betere – vegetarische alternatieven zitten er overigens vaak meer additieven, dus dan ben ik heel benieuwd naar wat Greenpeace wél nog eet op de boterham.
Blijven nog over van de claim van Greenpeace: fosfaten en nitriet. Hier valt iets voor te zeggen: fosfaten worden in verband gebracht met cardiovasculaire ziekten, nitriet zou kankerverwekkend zijn. Er wordt onderzoek gedaan naar andere producten om de functie van fosfaten en nitriet te vervangen, maar dat is niet zo evident, aangezien die stoffen een belangrijke functie vervullen in boterhamworst. Een vermindering van fosfaten en nitrieten is wenselijk, maar in een gezond en gevarieerd dieet zal een matige consumptie vermoedelijk amper of geen effect hebben op je gezondheid.
Charcuterie staat tegenwoordig inderdaad buiten de voedingsdriehoek. Het probleem is dat charcuterie een verzamelwoord is voor allerlei bewerkte vleeswaren, en het ene vleeswaar is niet het andere. Zo zijn rood vlees en gerookte vleeswaren het minst gezond. Binnen de charcuterie is de kalkoenworst van Maya dus bij de beste leerlingen van de klas.
Eigenlijk gaat het Greenpeace niet om de gezondheid, want dan hadden ze evengoed de K3-chips of de plopkoeken kunnen gebruiken in hun campagne. Nee, het gaat om de impact die de vleesindustrie heeft op het milieu. De gezondheid van onze kinderen werd dus als voorwendsel gebruikt om hun ecologische boodschap te verkondigen. Dit komt uiteindelijk ook aan bod op hun site:
‘Teken mee de oproep opdat Studio 100 deze ongezonde charcuterie vervangt door gezonde alternatieven, op basis van plantaardige ingrediënten of op basis van vlees van lokale en ecologische landbouw’
Helaas maakt Greenpeace hier foutief de link tussen lokaal en ecologischer: grootschalige productie is bijna per definitie efficiënter en efficiëntie en duurzaamheid gaan vaak samen.
Het klinkt natuurlijk wel sympathiek, de lokale bioboer met zijn winkeltje. Wat dan weer helemaal niet sympathiek klinkt, zijn bedrijven en universiteiten die genetisch gemodificeerde gewassen ontwikkelen. Nochtans hebben die laatste veel meer potentieel om de wereldbevolking duurzamer van voldoende voedsel te voorzien dan de lokale bioboer. En dat is precies waar Greenpeace de mist in gaat: ze blijven halsstarrig vasthouden aan sympathieke ideeën die onrealistisch en zijn. Zo protesteren ze ook al jaren tegen kernenergie, terwijl (voorlopig) enkel kernenergie in staat is om betrouwbaar en voldoende energie te produceren zonder CO2-uitstoot. Greenpeace lijkt soms wat op een verkeerd soort religie, waar dogma’s te veel de bovenhand halen op wetenschap en gezond verstand.
Greenpeace? Toch eerder Green Dogma War.