Social distancing en lockdowns zouden wel eens langer deel kunnen uitmaken van ons leven dan eerst gedacht. Volgens een studie van Harvard University zullen we nog tot 2022 met zo’n maatregelen te maken hebben. Alleen als er vroeger een efficiënt vaccin gevonden wordt, komt er misschien er snellere oplossing.

Het team van de Harvard T.H. Chan School of Public Health gebruikte alle informatie die beschikbaar is over het nieuwe coronavirus en combineerde die met oude onderzoeken en gegevens over coronavirussen. Ze vergelijken hun resultaten nadien ook met een gelijkaardige studie uit Zweden.

“Heropleving mogelijk tot 2024”

“Afstand houden kan nodig blijven tot 2022, tenzij de capaciteit voor intensieve zorg aanzienlijk wordt vergroot of er een behandeling of vaccin gevonden wordt”, schrijven de onderzoekers in hun rapport dat verschenen is in Science Mag. “Zelfs als we het virus weten te elimineren, moeten we waakzaam zijn omdat een heropleving van SARS-CoV-2 (zoals het nieuwe coronavirus heet, red.) mogelijk is tot 2024.”

Als we de lockdown zouden opheffen, zou het virus volgens de studie vrij snel terugkeren. Dat zagen we ook bij de Spaanse griep in 1918. Een tweede uitbraak daarvan in het najaar was in veel regio’s groter en dodelijker dan de uitbraak in het voorjaar. “Als we er voor kiezen om social distancing te hanteren, kan het nodig zijn om dat voor meerdere jaren te doen, wat uiteraard erg lang is”, zegt Dr. Marc Lipsitch, die meewerkte aan de studie, aan CNN.

Social distancing met tussenpozen

Toch vermoeden ze dat, wat zij ‘intermitterende afstand’ noemen, waarbij je met tussenpozen en seizoensgebonden aan social distancing doet, nog nodig is tot 2022. Alleen op die manier lijkt het mogelijk om de ziekenhuizen en afdelingen intensieve zorgen niet te overbelasten. Als dat efficient wordt toepast zouden die periodes wel telkens minder lang kunnen duren.

Alternatieven?

De onderzoekers beseffen dat zo’n lange periode met lockdowns, zelfs al is dat met tussenpozen, enorme negatieve gevolgen heeft op educatief, sociaal en economisch vlak. Daarom hopen ze met hun studie bij te dragen aan de zoektocht naar alternatieve benaderingen en mogelijke te volgen trajecten.

De meest ideale oplossing daarbij lijkt een vaccin of nieuwe, efficiënte behandelingsmethoden. Een ander alternatief is een nieuwe uitbraak voorkomen door veel te testen en iedereen op te sporen waarmee besmette personen in contact zijn geweest. Die methode heeft er onder andere in Zuid-Korea voor gezorgd dat de uitbraak van het nieuwe coronavirus beperkt bleef.

In de meeste landen zijn er ondertussen te veel besmette mensen om die strategie efficiënt toe te passen. Bij een volgende uitbraak van SARS-CoV-2 kan dat dus eventueel wel als er snel ingegrepen wordt.

Immuniteit

Een belangrijke factor om te weten hoe de toekomst eruitziet, is weten of mensen die besmet zijn geweest immuun worden. De tests die op dit moment ter beschikking zijn om te bepalen wie antilichamen heeft, zijn niet voldoende betrouwbaar. Daarnaast weten we ook niet hoe lang die eventuele immuniteit blijft.

Bij andere coronavirussen merken we dat immuniteit vrij snel afneemt. Die virussen veroorzaken bijvoorbeeld gewone verkoudheden en dat is dus de reden dat je iedere winter een verkoudheid kan hebben. Als immuniteit voor het nieuwe coronavirus zich op eenzelfde manier gedraagt, zullen we de komende jaren in de winter iedere keer opnieuw met uitbraken te maken krijgen.