Een opvallend zelfzekere, perfect tweetalige Paul Magnette (PS) vervelt meteen in z’n nieuwe rol: van felle partijvoorzitter, tot zalvende informateur.
In het nieuws: Vanmorgen gaf informateur Magnette een druk bijgewoonde persconferentie. Daarin vertelde hij niets wereldschokkends. Het was vooral de manier waarop, de stijl, de aanpak van het geheel, die opviel.
De details: De hele zaak was goed voorbereid. Magnette zelf had, als voormalig professor, een paar slides gemaakt om de pers te tonen. En alles verliep perfect in het Nederlands en het Frans. Een rustige, didactische uitleg volgde, waarna het obligate citaat kwam om de uiteenzetting te beëindigen. Hij koos voor de Chinese filosoof Lao Tzu: “Celui qui n’essaye pas, ne se trompe qu’une fois“, of ook: “Hij die niet probeert, vergist zich maar één keer”. Daarna volgde een spervuur aan vragen dat hij moeiteloos afwerkte. Toen na drie Nederlandstalige vragen de Franstalige collega’s ook wilden komen, kwam hij minzaam tussen: “Misschien nu ook even de Franstalige pers?”
Tussen de regels: Er is sprake van een metamorfose voor de PS-voorzitter, die in Vlaanderen toch het imago van ‘koppig’ heeft. Hij kreeg ook letterlijk die vraag, “Het Laatste Nieuws omschrijft u in een portret vandaag zo”. Hij pareerde met de glimlach, “dat hij toch wel de opdracht van de koning aanvaard had?” Magnette presenteerde zich met één duidelijke ambitie: in z’n nieuwe rol als informateur zalvend optreden, rustig, bedachtzaam, voorbereid. Her en der werd duidelijk geopperd dat een andere Magnette is opgestaan: iemand die straks wel eens een coalitie kan gaan vormen, en kan vervellen van linkse, ideologische partijleider tot verbindende, gematigde premier.
Waarom dit gebeurt: Het is normaal dat iemand die een ‘opdracht’ van het paleis krijgt, een andere rol gaat spelen in regeringsvorming. Maar in deze is het niet vrijblijvend. Want eindelijk komt de man die de sleutels van elke coalitie in handen heeft, op het terrein. En hij doet dat, minstens in vorm en stijl, met een duidelijke boodschap: “Ik wil de zaak oplossen”. De PS heeft een lange traditie als machtspartij, waarbij de vorige regering, de Zweedse coalitie van Charles Michel (MR) in feite de anomalie was: voor het eerst in decennia viel de PS uit de federale boot. Nu lijkt de PS terug, met een nieuwe, frisse piloot in de cockpit.
Om rekening mee te houden? Magnette heeft tactisch slim gespeeld. Ten opzichte van de vorige ronde is niemand afgevallen, er zijn enkel spelers bijgekomen. De groenen sluiten aan, en kijk: ook het cdH en zelfs DéFI worden uitgenodigd. Meteen perfect om allerlei andere coalities op poten te kunnen zetten dan paars-geel, de formule waar al maanden aan gesleuteld werd. Alleen: de paars-gele deur is ook niet helemaal dicht. Dus opnieuw, alle wegen leiden naar de PS van Magnette, maar tot op heden is de richting niet bepaald.
En nu? Magnette heeft 12 dagen voor een eerste “tussentijds rapport”. Het mag niet verbazen als de PS nu aan zet blijft, en rustig tactisch het spelletje blijft spelen. Of om Lao Tzu te quoten: “Als ik los laat wat ik ben, kan ik worden wat ik zou willen zijn.”