De UCI heeft gisteren, na de achttiende etappe in de Ronde van Italië, de fiets van onder andere Philippe Gilbert en Alberto Contador gecontroleerd op de aanwezigheid van een verborgen motortje. Al enkele maanden circuleren er geruchten over die geheime motortjes. “Al deze verhalen zijn een grap, het is science fiction”, zei Contador daar enkele dagen geleden over. Maar, ze zijn geen sci-fi. Die dingen bestaan, en het kan bijna niet anders dan dat ze ook gebruikt worden in het peloton, volgens insiders.

Om te beginnen blinkt het topwielrennen niet echt uit in openheid en zeker niet in het eerlijk zijn. Laat ons een kat een kat noemen: ongeveer elke winnaar van een grote ronde is al tegen de lamp gelopen met doping, iets waarvan de renners ook steevast beweren dat ze het niet doen. Maar er is meer. De geheime motortjes waar men het over heeft: ze bestaan.

Even terug naar gisteren. Naast Gilbert (de ritwinnaar) en Contador (de leider in het klassement) moesten Ryder Hesjedal, Kenny Elissonde en Rinaldo Nocentini na de finish in Verbania hun fiets afstaan. De controle speelde zich af in een tentje naast het podium waar de huldigingen plaatsvonden. Eerder op de dag plaatste L’Équipe vraagtekens bij de lekke band van Contador tijdens de rit van dinsdag.

De Spanjaard zou volgens de gezaghebbende Franse krant mogelijk zijn gestopt wegens een fietswissel en daardoor met een achterstand zijn begonnen aan de beklimming van de Mortirolo. Contador reed op de flanken van de Mortirolo snel terug naar de groep der favorieten en won zelfs tijd op de meeste van zijn concurrenten.

Begin deze Giro meldde oud-renner Mario Cipollini na een fietswissel van Contador dat het niet handig was van de Spanjaard, omdat zo de speculaties over mechanische doping alleen maar zouden toenemen. “Mijn fiets heeft geen drie motors, maar wel vijf”, grapte Contador toen.

“Belachelijk”

De UCI controleerde in maart na Milaan-San Remo ook al verschillende fietsen. “Belachelijk”, luidde het toen. Alleen: het is helemaal niet belachelijk. Een motor verbergen in een racefiets is niet alleen technisch perfect mogelijk vandaag de dag, er zijn ook al dingen om de markt met specifiek dat doel.

IPP: Invisible Performance Package

De bekendste is misschien wel de vivax Assist, van een Oostenrijks bedrijf. En hoewel het bedrijf je zal zeggen dat het gericht is op de recreatieve markt, verkoopt het een “Invisible Performance Package”. Lees even mee: “With the vivax assist “Invisible Performance Package” you can invisibly transform your racing bike into an e-racing cycle. The battery, which used to be tucked away into the saddle bag, for e-racing cycle is available as a bottle battery and fits into the overall visual impression of the racing bike. The start button, which used to be connected by means of a cable, is now changed to a wireless one. Integrated on the handlebars of the bike it is virtually invisible and protected against dirt. And you can even position it anywhere you like.”

3.000 euro

Een viva Assist kost iets, inclusief installatie, van een 3.000 euro. Daarvoor krijg je dan de geheime motor, een battery pack dat past in je zadeltasje, een oplader, en de elektronica om via een knop aan je stuur de extra 200 watt los te laten op je trapas. Eigenlijk gewoon alles wat je nodig hebt. In totaal weegt de setup iets van een 1,8 kilo. Het “Invisible Performance Package” is zelfs nog lichter, omdat de bediening draadloos is daarvan.

De motor zelf, die in het kader van je fiets zit verborgen, weegt 750 gram. Een batterij die 60 minuten lang je een extra trapkracht van 110W geeft, weegt 900 gram, eentje die 90 minuten meegaat 1,3 kilo. Maar ook die laatste past nog perfect in een drankbidon, en in die vorm worden ze dus ook verkocht.

7,9 kilo

Een Australische journalist liet er eentje monteren op een racefiets met een carbonnen frame, die verder vergelijkbaar was met waar ze in het peloton mee rijden. Hij woog de fiets af op 7,9 kilo. En dat was dan nog de gewone versie, niet die met het IPP. Hij stelde vast dat bijna geen enkele van de wielertoeristen waar hij mee ging fietsen iets miszag aan de fiets. Toen hij de fiets met IPP uitrustte zag gewoon niemand het nog. Het enige wat nog zichtbaar kan zijn in die setup is de startknop, maar ook die kan je wegmoffelen. Bijvoorbeeld aan de onderkant van je zadel.

In de praktijk geeft het dus een extra trapvermogen van pakweg 100 watt. Is dat veel? Best wel. Voor renners die een col oprijden, geldt dat vanaf 410 watt het “verdacht” wordt. “The motor certainly made a difference when riding the bike on a reasonably steep climb. It certainly didn’t feel like the motor was doing all of the work, but the extra power made it noticeably easier to maintain the current pace while providing inspiration to use the power saved to push harder”, lezen we van onze wielertoerist-journalist. Voor wie het zich moest afvragen: nee, de motor hoor je niet, zeker niet in wegcondities.

En hoewel niemand het openlijk zal toegeven – met doping is het ook altijd al zo geweest – valt in het milieu te horen dat het onwaarschijnlijk zou zijn dat motortjes nog niet gebruikt zouden worden door renners. “Die vivax die je hebt gezien, da’s spul voor amateurs he. Er zijn al wel andere en betere dingen. Je kan ze alleen nog niet commercieel kopen”, horen we.

“This problem has existed for 10 years, with the UCI never devoting a single comment to well known events”

Onlangs schreef ook de notoire dopingdokter Michele Ferrari nog op z’n website in een artikel dat de UCI en CIRC op de korrel nam dat in het technisch reglement van de wielerbond amper een halve zin wordt gewijd aan “motors in frames”, terwijl volgens Ferrari “this problem has existed for 10 years, with the UCI never devoting a single comment to well known events”. Met andere woorden: er zou al 10 jaar met die dingen gesjoemeld worden, de UCI zou dat perfect weten, maar het doet er niet echt iets aan.

“Na Armstrong, na al die anderen en gekoppeld aan het feit dat ondanks alles renners zich blijven doperen, wat denk je dat er zou gebeuren als zou uitkomen dat ze valsspelen met motortjes?”, hoorden we. “Dan is het echt gedaan met het wielrennen, dan neemt niemand die sport nog ernstig.”

Controleren is moeilijker dan je denkt

Dat lijkt allemaal behoorlijk samenzweerderig, maar, we hebben het hier over de koers. Als we weten dat de UCI in het verleden niet echt serieus dopingcontroles deed omdat in de rangen van de bond gold dat positieve controles toch alleen maar slecht waren voor het imago van de sport, wat dan hiermee?

Controleren is ook best moeilijk. Moeilijker dan je zou denken. “Je gaat ongeveer alle fietsen moeten controleren, niet alleen die waarmee ze over de meet rijden.”

In het peloton wordt hardnekkig ontkend dat er motortjes worden gebruikt. Maar, en hoe jammer dat ook is, we zouden ze geen eten willen geven, al die mensen in het wielermilieu die de boel belazerden en zelfs onder ede verklaarden dat ze dat niet deden.