België en onze hoofdstad Brussel kampen met een zwaar imagoprobleem na de aanslagen in Parijs. En een artikel in de NY Times doet er nog een schepje bovenop. De auteur probeert uit te leggen hoe complex en absurd ons kleine land in elkaar zit. Het artikel kwam er naar aanleiding van de aanslagen in Parijs en het aandeel van de Molenbeekse terroristen. Een quote van politiek commentator Hubert Van Humbeeck in het stuk vat de situatie goed samen: “Dit is de Belgische ziekte. Iedereen zegt altijd dat het zijn schuld niet is, en vaak hebben ze nog gelijk ook.”

De manier waarop ons land werkt, lijkt voor ons intussen heel vertrouwd, maar in de rest van de wereld roept het toch verbazing op. Niet dat ze er daar wakker van liggen, al hebben de aanslagen in Parijs daar misschien verandering in gebracht. Het artikel opent met het bericht dat de Molenbeekse burgemeester Françoise Schepmans al een maand voor de aanslagen een lijst kreeg met de namen en adressen van meer dan 80 mensen die mogelijk islamitische militanten waren. Molenbeek wordt omschreven als een gebied dat al lang een “veilige haven voor jihadisten” is.

“Wat had ik daarmee moeten doen? Het is mijn taak niet om potentiële terroristen op te sporen. Dat is voor de federale politie”, quote de krant Schepmans in een interview. Waarna de stap wordt gezet naar onze minister van Binnenlandse Zaken, Jan Jambon (N-VA). “Een Vlaamse nationalist die twijfelt of België – verdeeld over Franstaligen, Nederlandstaligen en Duitstaligen – wel nog moet bestaan als één staat.”

Eeuwigdurende disfuncties

Het artikel vermeldt dat Brussel een vierde dag op rij afgesloten werd, en in diezelfde zin wordt ons weinig bewonderenswaardige record van 541 dagen zonder regering vernoemd. “De eeuwigdurende disfuncties van een klein landje met amper 11,2 miljoen inwoners zouden normaal niet buiten de landsgrenzen treden, maar nu worden ze ervan beschuldigd te hebben bijgedragen om België in een spil van terroristische activiteit te hebben veranderd.”

Intussen heeft België een regering, gaat het artikel verder. “Maar terwijl de hoofdstad verlamd is en de politieke elite met de vinger wijst naar wie de schuld moet krijgen voor het feit dat de jihadisten niet gecontroleerd zijn, wordt het land opnieuw belachelijk gemaakt als de meest welvarende mislukte staat.” Meteen neemt de NY Times er nog enkele quotes van buitenlandse kranten bij. In Italië is ons land omschreven als “Belgistan” en een Duitse krant gebruikte simpelweg het woordje “kaput”. De NY Times verwijst ook naar de uitspraak van de Franse schrijver Eric Zemmour die vindt dat Frankrijk Molenbeek zou moeten bombarderen.

“Belgen, die gewend zijn om te worden uitgelachen, vooral door de Fransen, zijn er niet echt op in gegaan”, gaat de krant verder. “Ook de Belgen vragen zich af wat er in Molenbeek en met het systeem fout is gelopen.”

Vervolgens wordt de schuld van de aanslagen bij dat systeem gelegd. Het was volgens de NY Times echt niet moeilijk om de twee Molenbeekse broers te vinden “voor ze hielpen om 130 mensen te vermoorden tijdens de aanslagen in Parijs”. “Ze leefden op nog geen 100 meter van het gemeentehuis (…) in een gesubsidieerd appartement dat duidelijk zichtbaar was vanuit het bureau van de burgemeester op de tweede verdieping”. Het was volgens de krant gewoon veel moeilijker om te onderhandelen binnen het labyrinth dat voor de veiligheid in Brussel instaat. “Een hoofdstad met zes lokale politiezones én een federale politiedienst.”

Ziekte van België

De krant legt ook uit hoe complex Brussel in elkaar zit, met drie parlementen en de hoofdkwartieren van twee veiligheidsdiensten. Ook de taalbarrière maakt het soms moeilijk om te functioneren in ons land. Alsook het feit dat alles in België altijd op een politieke twist uitdraait.

Afsluiten doet het artikel met de ietwat verzachtende woorden van Knack-commentator Hubert van Humbeeck, die België gewoon “te georganiseerd” noemt, met zo veel overlappende organen dat niemand nog echt de leiding heeft. “Meestal werkt het wel ongeveer, maar wanneer zoiets onvoorspelbaar als terrorisme gebeurt, dan botsen alle instanties. Dit is de ziekte van België. Iedereen zegt altijd dat het zijn fout niet is, en vaak hebben ze nog gelijk ook.”

Het volledige artikel uit de NY Times lees je HIER