Hordes vijanden afslachten totdat je linkermuisknop roodgloeiend smeekt om afgevoerd te worden naar het containerpark. Dat is waar Sacred 3 om draait. Zeker niet slecht om even wat stoom af te blazen (al dat hack and slashen heeft wel iets verslavends), maar voor de rest biedt Sacred 3 net iets te weinig.
Sacred 3 is een arcade hack and slasher / RPG à la Diablo. Ook in het derde spel uit de Sacred-reeks is Ancaria (de speelwereld) in gevaar. Deze keer probeert Zane, de leider van het Ashen Empire, een krachtig artefact genaamd the heart of Ancaria te bemachtigen. Bad news dus voor de inwoners van Ancaria. Om hem te stoppen, kun je kiezen uit een van de vier verschillende personages. Spijtig, want we hadden wel op wat meer keuze gehoopt, maar soit. Je kan kiezen tussen Vajra (een boogschutter), Alithea (een speervrouw), Claire (een paladin) en Marak (een brede gast met een hamer). Ze hebben ook elk hun eigen type magie die ze kunnen gebruiken in gevechten, namelijk ijs, aarde, lucht of vuur.
Van A naar B
De verhaallijn is best simpel, maar blijft wel altijd boeiend. Het komt erop neer dat je Zane en zijn generaals door elke stad of locatie in Ancaria achterna jaagt totdat je hem eindelijk weet te pakken. Je kan niet gaan en staan waar je wil, aangezien het spel lineair is. Geen free roaming dus, en dat is jammer, want Ancaria ziet er wel verbluffend en heel gedetailleerd uit. Maar elke missie is een beetje hetzelfde: je gaat in een stad van punt A naar punt B om dan oog in oog te komen met een eindbaas. Soms zijn er ook wel enkele tussenlevels waarin je bijvoorbeeld hordes demonen, trollen en ander gespuis moet weten te overleven.
Wie had gehoopt op een beetje strategisch hack and slashen, komt wat bedrogen uit. Pas bij het eindgevecht zul je wat denkwerk moeten verrichten om een of andere gigantische vuurdemon af te slachten. De weg naar het eindgevecht toe draait bijna altijd om hersenloos knoppenrammen. Je wordt aangevallen door enorme groepen onderdanen van Zane die vaak niet sterker zijn dan de chihuahua van tante Marleen. Zolang je maar op je linkermuisknop blijft rammen en af en toe een special move gebruikt, kom je er zonder al te veel schrammen vanaf. De moeilijkheidsgraad ligt hem dan ook in het aantal en niet in de sterkte van de tegenstanders. Don’t get me wrong, het is verdomd leuk om al die grote ladingen rotzakken een kopje kleiner te maken. Maar op den duur is het gewoon een beetje te veel van het goede en wordt het afgezaagd.
Sexy pants
Je kan in Sacred 3 solo gaan of je kan het online spelen met maximaal drie andere spelers. Je personage krijgt daarbovenop ook nog eens hulp van een ‘spirit’, een soort geest die je een aantal power-ups geeft, maar tegelijkertijd ook een van je andere vaardigheden afzwakt. Je krijgt ook nog eens hulp van Aria, die je van buitenaf tactische richtlijnen geeft en die je ook door de tutorial helpt. Dat ze een beetje praatziek is, moet je er wel bijnemen. Midden in de gevechten gaat ze vaak in discussie met de verschillende generaals van Zane, en dat leidt dan tot humoristische dialogen. Soms zijn die grappen cheesy en flauw, Maar meestal werken ze wel. Wat humor tussen de bergen slachtpartijen in kan geen kwaad, toch? Ook je eigen personage is niet vies van wat memorabele oneliners (die van mij zegt bij quasi elke kill ‘sexy pants’, om de een of andere reden).
Qua upgraden van het personage zit Sacred 3 wel snor. Al redelijk vroeg in het spel krijg je toegang tot verschillende nieuwe wapens, uitrustingen, ‘spirits’ of special moves. Er is geen overvloed aan keuze, maar het volstaat. Die kun je dan perfect combineren zodat je het type personage krijgt wat het beste bij jouw speelstijl past. Veeg je graag al je tegenstanders met één slag van het speelveld, dan zijn er genoeg wapens en special moves ter beschikking die in jouw noden voorzien.
Conclusie: 6/10
Sacred 3 haalt niet het niveau van andere games in zijn genre zoals Diablo, maar dat hoeft ook niet. Sacred houd je wel even zoet en op zich zit alles goed in elkaar. Minpuntje: na een tijdje wordt het allemaal wat monotoon, gewoon omdat er te weinig variatie in het spel zit. It’s always the same song. Goed voor een tijdje, maar niet meer dan dat…
(0 – 2: verschrikkelijk; 3 – 4: slecht; 5 – 6. oké; 7 – 8: uitstekend; 9-10: absolute top)