Eind maart 2020 zou Disney+ gelanceerd worden in de overige Europese landen waar de dienst nog niet beschikbaar is. Apple TV+ is intussen al gelanceerd, maar lijkt voorlopig geen directe bedreiging voor Netflix te gaan vormen. De reacties op de eerste series van de streamingdienst zijn eerder lauw, maar er is één serie die we toch even in de kijker zouden willen zetten en dat is For All Mankind.
For All Mankind is bezwaarlijk populair te noemen. Apple TV+ heeft in aanloop naar hun lancering vooral op het promoten van hun met sterren volgepakte reeks The Morning Show ingezet en in mindere mate op See, met Aquaman Jason Momoa in de hoofdrol. Die eerste blijft ver onder verwachting qua populariteit. Uit een analyse van de eerste 24 uur na de lancering bleek dat van alle nieuwe series The Morning Show zelfs de minst populaire was. Die tweede lijkt wél een publiek te hebben gevonden, maar werd dan weer afgekraakt door de pers.
Ondertussen is Apple TV+ wél blij met hun cijfers. De gemiddelde kijker bleef volgens hen langer dan een uur hangen en volgens een bron zijn ze “dolblij” met alle kijkcijfers, die net als bij de concurrentie niet worden vrijgegeven. Alle reeksen die er al bij waren bij de lancering zijn intussen ook bevestigd voor een tweede seizoen. Van The Morning Show werden oorspronkelijk al twee seizoenen besteld, de productie voor het tweede seizoen Dickinson en een tweede seizoen For All Mankind is al begonnen en ook See krijgt een tweede seizoen. Intussen is het wachten op hoeveel van de kijkers die de gratis week eens wilden uitproberen blijven hangen en hoeveel kijkers ook nog terugkomen naar de reeksen die bij de lancering maar drie afleveringen telden. Nu er ook vierde afleveringen beschikbaar zijn, zou dat duidelijker moeten worden.
Tot slot is het ook nog uitkijken naar de nieuwe reeks Servant (op 28 november) waar ook M. Night Shyamalan bij betrokken is en Truth Be Told (6 december) met Octavia Spencer en Aaron Paul.
Alternate history
Maar dus: For All Mankind. Deze reeks trok onze aandacht omdat z’n uitgangspunt interessant is. De reeks speelt zich af in 1969 en de wereld is in de ban van groot nieuws: voor het eerst zet de mens voet op de maan. Een nieuwsfeit dat dit jaar zijn 50e verjaardag vierde en destijds in 1969 van onschatbare waarde was voor het vooruitgangsgevoel van de mens. Plots leek alles wel binnen handbereik te liggen.
Alleen is het in For All Mankind niet de bij ons historisch geworden Neil Armstrong die landde op de maan, maar wel de Rus Alexei Leonov die zowat anderhalve week voor de lancering van Apollo 11 – met onder andere Armstrong aan boord – voor de Amerikanen als het ware uit de lucht komt vallen.
“Je kan niet weten wat geweest zou zijn. Iets is, of is niet”, zegt ingenieur Margo (Wrenn Schmidt) tegen de grote Von Braun (Colm Feore) die aan het hoofd stond van het Amerikaanse ruimteprogramma. Tenzij je doelbewust de geschiedenis gaat omkeren en van daaruit mee verder gaat in dat gedachtenexperiment. Het is een interessante vraag om te stellen. Hoe zou de wereld er hebben uitgezien als de eerste man op de maan geen Amerikaan was geweest? Wat als de euforie na de maanlanding in Amerika vervangen zou zijn door angst om een wereldheerschappij van de Russen? Angst voor de toekomst. Waar zouden we geëindigd zijn als twee wereldmachten elkaar vooruit zouden blijven duwen zijn in de space race?
De illusie van echtheid
Het is fijn hoe For All Mankind zo dicht mogelijk bij de realiteit blijft en die illusie van echtheid gebruikt door echt bestaande figuren in hun verhalen te verwerken. Zo is pilote en astronaute Molly Cobb (Sonya Walger) gebaseerd op de echt bestaande pilote Geraldyne M. Cobb die effectief tot de vrouwelijke Mercury Seven behoorde. Een andere manier om die illusie van betrouwbaarheid mee te geven is door informatie aan de kijker door te geven via (zogezegde) nieuwsuitzendingen en archiefbeelden.
Bij wijze van experiment zou het heel interessant kunnen zijn om dit te laten zien aan iemand die geen weet heeft van onze wereldgeschiedenis, want ook geschiedenis is min of meer een culturele constructie. De Russen gaan een andere wereldgeschiedenis in hun schoolboeken hebben staan dan de Amerikanen. De Palestijnen en de Israëlieten zullen door een andere bril naar het conflict in hun land kijken. En toch is het wel allemaal geschiedenis.
De toekomst is aan de vrouwen
Na de eerste vier afleveringen te hebben bekeken, is het nog niet helemaal duidelijk welke richting For All Mankind uit wil. Er is de alternatieve geschiedenistijdlijn, maar er worden ook verhaallijnen uitgewerkt rond verschillende astronautvrouwen, rond de slimme ingenieur Margo die de eerste vrouw in Mission Control wordt, de vrouwelijke groep astronauten die bij elkaar gezocht worden omdat Nixon een vrouw in de ruimte wil en rond de jonge immigrante Aleida (Olivia Trujillo) die de astronauten adoreert en ervan droomt om zelf ooit één te kunnen worden.
For All Mankind waait voorlopig dus allerlei richtingen uit, maar één ding is duidelijk: de toekomst in For All Mankind is vrouwelijk. “Een nieuwe wereld“, zoals Gordo (Michael Dorman) het zegt, “en hopelijk een betere.” For All Mankind zou zomaar eens een soort van alternate Hidden Figures (2016) van de televisie zou kunnen worden.
De reeks is sowieso de (voorlopig) beste reeks van Apple TV+, ook al is ze dan nog maar door weinigen opgemerkt. Het ziet er allemaal ook heel erg knap en duur uit, de cast is zonder uitzondering uitstekend. Elke aflevering smaakt naar meer. Wie een toestel van Apple koopt, krijgt daar een jaar Apple TV+ bij. Anderen die intekenen bij de streamingdienst krijgen de eerste week gratis. Doe jezelf een plezier en kijk eens naar For All Mankind.