De eerste Franse serie op Netflix met politiek als onderwerp, logisch dat ‘Marseille’ al gauw de stempel van Franse ‘House Of Cards’ meekreeg. Maar dat is volgens de regisseur nooit de bedoeling geweest, en eigenlijk is het ook iets totaal anders. Politiek gaat hier hand in hand met het privéleven van de hoofdpersonages. Centraal staan de huidige burgemeester, gespeeld door Gérard Depardieu, en zijn uitdager. Deze week verschijnt het tweede seizoen op Netflix.
Twee jaar geleden streek Netflix neer in Europa om er een heuse beurs voor de pers te houden. Niet toevallig kozen ze voor Frankrijk, aangezien de streamingszender daar net de eerste Europese reeks had ingeblikt. Marseille moest zo’n serie worden die alle taalbarrières kon doorbreken en ook buiten Frankrijk een hit zou worden. Een beetje zoals die Duitse serie Dark op dit ogenblik er toch in slaagt om je na een halve aflevering te doen vergeten dat er Duits wordt gesproken.
Opvallend: in Frankrijk werd Marseille met de grond gelijk gemaakt, maar buiten de Franse grenzen werd de serie wel gesmaakt. Missie geslaagd dus voor Netflix, en zo komt het dat Frankrijk dankzij de moderne manier van televisie maken plots opgezadeld zit met een tweede seizoen. En eerlijk, ons hoor je zeker niet klagen, want Marseille heeft z’n eigen plaats tussen de politiek getinte series weten te veroveren. De sterke cast helpt daar ook wel bij.
Politiek en privé
Marseille is één van de grootste steden van Frankrijk, en daar komen natuurlijk ook bekende problemen zoals criminaliteit bij kijken. De serie laat ons alle facetten zien in een verkiezingsjaar. Robert Taro, de rol van Depardieu, is al twintig jaar burgemeester van de stad. Enigszins tegen z’n zin overweegt hij zijn pensioen en hij schuift daarvoor zijn protegé Lucas Barrès naar voor om hem op te volgen. Maar die keert zich plots tegen de uittredende burgemeester. Taro ziet geen andere optie dan zich voor een nieuwe termijn als burgemeester kandidaat te stellen.
Beide mannen zijn lid van dezelfde partij en er begint een flinke strijd om de burgemeesterssjerp. Taro heeft echter gezondheidsproblemen en zijn populariteit is zodanig afgenomen dat een overwinning niet gegarandeerd is. Intussen krijgt z’n vrouw te horen dat ze een ziekte heeft die het einde van haar carrière als klassieke cellospeelster betekent. Zo spelen er op de achtergrond nog meer problemen die de campagne bemoeilijken.
Jeugd
Een andere centrale figuur is de dochter van Taro. Zij loopt niet altijd even graag in het gelid zoals ze dat als burgemeestersdochter zou moeten doen. Via haar krijgen we ook een blik in de straten van Marseille die het daglicht niet mogen zien.
Een kleinschalige versie van House of Cards dus, maar toch ook iets helemaal anders. Newsmonkey sprak een tijdje geleden met regisseur Florent Siri en die deed een verrassende bekentenis. “Ik heb House of Cards nog nooit gezien. Maar ik vind het een vergissing om een serie op die manier te verkopen, gewoon omdat Netflix bekend is van House of Cards.”
3 personages om te zien:
1. Robert Taro (Gérard Depardieu)
De uittredende burgemeester Robert Taro heeft de stad twee decennia lang bestuurd. Nu is het tijd voor een nieuwe generatie, dat voelt hij ook. Maar hij wil z’n kindje niet zomaar afgeven, en dus schuift hij Lucas Barrès naar voor. Hij is al een hele tijd zijn beschermeling. Maar in de eerste aflevering verrast Barres door tijdens een belangrijke stemming stokken tussen de wielen van Taro te steken. Meteen valt het masker van Barrès af, en Taro beseft dat hij de toekomst van zijn Marseille alleen maar kan verzekeren als hij voor nog een termijn gaat.
Intussen is hij ook echtgenoot en vader, maar z’n gezin heeft al die jaren flink te lijden gehad onder de sjerp van de burgemeester. Nu hebben ze hem om allerlei redenen meer dan ooit nodig, en de beslissing om opnieuw aan de verkiezingen deel te nemen komt heel ongelegen. Je merkt wel dat Taro een goed hart heeft en niets liever wil dan zowel een goede huisvader als burgervader te zijn.
Gérard Depardieu was zonder twijfel de meest geschikte Franse acteur voor deze rol, ook al omdat hij de internationale uitstraling heeft die Netflix voor deze serie zocht. Hij was ook de eerste keuze van regisseur Siri, maar de acteur heeft lang getwijfeld. Drie maanden nadat hem de vraag was gesteld om mee te doen, zag hij een film van de regisseur. Die vond Depardieu zo goed dat hij meteen z’n krabbel onder het contract zette. “Hij is onze beste acteur”, zegt Siri als trotse Fransman. “En ook als mens is hij fantastisch.”
2. Lucas Barrès (Benoît Magimel)
Zijn concurrent Lucas Barrès is heel geliefd bij de kiezer, maar als kijker kan je onmogelijk sympathie voor hem voelen. Hij komt meteen over als de verrader van het verhaal, en niet alleen om politieke redenen. Hij is ook betrokken bij het privéleven van Taro, en dan vooral z’n vrouw en dochter. Barrès is levensgevaarlijk voor Taro, want hij is bijzonder ambitieus en machtsgeil. Hij gaat over lijken als dat nodig zou zijn. Misschien heeft hij wel een paar genen van Frank Underwood meegekregen.
Iedereen die hem kan helpen, wordt gebruikt door Barrès. De rest interesseert hem niet. Hij zou uit de schaduw van Taro kunnen getreden hebben om burgemeester te worden, maar besluit de laatste rechte lijn dus zelf af te leggen. Eerlijk, wanneer je het gezicht van Lucas Barrès ziet, is het sowieso al onmogelijk om hem te vertrouwen.
Benoît Magimel is internationaal minder bekend dan Depardieu, maar in Frankrijk is hij wel een geroemd acteur. Zo werd hij al eens bekroond tot beste acteur op het filmfestival van Cannes, en hij kreeg een César voor zijn rol in de film La Tête haute.
3. Julia Taro (Stéphane Caillard)
We hadden als derde personage voor Taro’s echtgenote kunnen kiezen, gespeeld door Géraldine Pailhas, maar we willen ook het jonge aspect van Marseille tonen. Julia is de dochter van Robert Taro. Ze bracht als journaliste een tijdje in Canada door, maar nu is ze terug in Marseille. Ze wil een reportage maken over de buitenwijken van de stad en komt zo in contact met het criminele milieu. Haar jeugdvriendje wil haar terug, maar voor Julia hoeft dat niet meer. Ze leert een andere jongen kennen die een stout kantje heeft.
Een rebels figuur, en ook het personage dat voor de meeste passie in de serie zorgt. Uiteindelijk ziet ze haar ouders heel graag en valt ze telkens terug op de belangrijkste dingen in het leven. Zeker een personage dat indruk maakt. Stéphane Caillard is met haar 29 jaar één van de jongste actrices in de serie. Maar Frankrijk kent haar al lang, want sinds ze een tiener was speelt ze al mee in films en series op televisie.
Waarom kijken?
Marseille is een mix van jong en ouder acteertalent. Naast de reeds genoemde acteurs is er ook nog Géraldine Pailhas. Zij heeft bovendien een band met de stad Marseille, want ze is er geboren en getogen. Ze verdedigt Marseille dan ook wanneer regisseur Siri stelt dat het op sommige plaatsen te gevaarlijk is om te gaan filmen.
“Het is zoals in elke stad waar ze in bepaalde buurten met drugs bezig zijn dat ze liever geen camera’s zien”, zegt ze. “Maar ik ga niet akkoord dat je in die regio’s niet kunt komen. Het hangt van je houding en de reden van je bezoek af. Er staan grote gebouwen met gezinnen, er is veel armoede, maar er is ook leven en je moet hen op de juiste manier bekijken.”
Je moet Frankrijk een beetje kennen om te begrijpen dat zo’n serie niet altijd een nationaal succes wordt. Noord en zuid zijn twee verschillende gebieden. “Ik ben benieuwd wat de meest noordelijke stad is waar ze ons gaan bekijken”, grapte Pailhas tijdens ons interview. Intussen weten we dus dat de Franse markt niet helemaal gevallen is voor Marseille. Maar de rest van de wereld vond de serie wel de moeite, en daardoor wordt het tweede seizoen komende vrijdag exclusief op Netflix gezet.
Je hebt dus nog enkele dagen tijd om het eerste seizoen te bingewatchen. Gelukkig zijn het niet veel afleveringen, waardoor Marseille nooit langdradig wordt. Nog voor de release waren er al plannen voor dat tweede seizoen, maar Siri vertelde ons toen dat hij z’n tijd wou nemen. Dat deed hij, want het heeft bijna twee jaar geduurd voor we het vervolg te zien krijgen. Misschien een goede zaak …
