In het kort

• Onderzoekers vonden het skelet van een vrouw in een graf in de buurt van Jeruzalem, begraven in kettingen die haar bewegingsvrijheid beperkten om spirituele bezigheden te bevorderen.
• Vrouwelijke ascese bestond tijdens het Byzantijnse tijdperk, waarbij vrouwen meer gematigde vormen van zelfdiscipline beoefenden.
• De kettingen waren waarschijnlijk bedoeld om fysieke afleidingen te elimineren en haar in staat te stellen zich volledig te wijden aan bidden, mediteren en vasten.

In de buurt van Jeruzalem legden archeologen een graf bloot uit het Byzantijnse tijdperk, daterend uit de vijfde eeuw. Binnenin lag het skelet van een vrouw, geketend en begraven in een ondiep graf. Op het eerste gezicht lijkt deze ontdekking luguber, was ze een slachtoffer van geweld of misschien zelfs demonische bezetenheid? De waarheid achter deze ongewone begrafenis is echter veel vreemder. Dit meldt Vice.

Aanvankelijk dachten archeologen ten onrechte dat de resten van een man waren, deze veronderstelling kwam voort uit de gangbare ascesepraktijk. Deze levensstijl werd vaak aangenomen door mannen die spirituele verlichting zochten via rigoureuze zelfverloochening en discipline, asceten stonden bekend om extreme toewijding. Soms moesten ze zware omstandigheden doorstaan of fysieke prestaties leveren, hiermee wilden ze hun toewijding aan God tonen.

Ongewone vrouwelijke ascese

De ontdekking in Khirbat el-Masani, een Byzantijns klooster in de buurt van Jeruzalem, onthulde dat het skelet eigenlijk van een vrouw was. Dit is ongebruikelijk, want hoewel er vrouwelijke asceten bestonden, beoefenden zij meestal gematigdere vormen van zelfdiscipline, waarbij de nadruk lag op bidden, meditatie en vasten.

Volledige toewijding aan spiritualiteit

Onderzoekers denken dat de kettingen de bewegingsvrijheid van de vrouw beperkten, zodat ze zich volledig kon wijden aan spirituele bezigheden. Daarnaast was deze praktijk wijdverspreid in het Romeinse Rijk, vooral na de verspreiding van het christendom in 380 na Christus. Bovendien ging deze toewijding vaak gepaard met extreme uitingen. Zo droegen sommige asceten zware kettingen, terwijl anderen ervoor kozen zich eenzaam op pilaren op te sluiten.