Frankrijk heeft een van de strengste wetten van Europa tegen prostitueebezoek aangenomen. Dat is slecht nieuws voor Franse hoerenlopers, maar het is goed nieuws voor de prostitutiesector in onder meer ons land, maar ook Duitsland. In het bijzonder twee soorten “sekswerkers” gaan profiteren, horen we: de zogenaamde fermette-hoertjes en de fabrieksbordelen.

Wie in Frankrijk betrapt wordt bij een prostituee kan voortaan een boete van 1.500 euro krijgen. Bij een tweede keer loopt de boete op tot 3.750 euro. Verder moet de “dader” verplicht een cursus volgen over mensenhandel en de gevaren in de prostitutiewereld. De prostituee zelf krijgt geen boete, prostitutie is grotendeels legaal in Frankrijk. Bordelen waren al eerder illegaal geworden in Frankrijk.

Duitsland, land van 400.000 hoertjes

En dat laatste is niet het geval in drie landen waar Frankrijk aan grenst: België, Duitsland en Spanje. Vooral Duitsland “profiteerde” daarvan: sinds 2002 is prostitutie er legaal en prostituees hebben er – ten minste als ze belastingen betalen – ook recht op onder meer een pensioen en andere aspecten van sociale zekerheid. Het leidde tot een verdubbeling van het aantal “werkende dames”. Duitsland wordt “het bordello van Europa” genoemd ondertussen, met 400.000 vrouwen die actief zijn in de branche, op een bevolking van ongeveer 80 miljoen.

Het heeft ook geleid tot wat dan prostitutiefabrieken heet: gigantische complexen met kamers, restaurants, vaak ook een casino, waar – en dit is geen zever – klanten met hele bussen tegelijk worden gedropt. Steeds meer van die klanten komen uit het buitenland.

“Wij hebben de lotto gewonnen”

In Duitsland hebben ze de Franse wet al een poosje zien aankomen, en is er businessgewijs op ingespeeld. Het jongste jaar zijn aan de Franse grens zes van die prostitutiefabrieken opengegaan. “The change of the law in France, which will punish the buyers of sex, is practically like winning the lottery for us because we’ll get even more French customers”, zegt de uitbater van één van die fabriekjes. Hij claimt dat in zijn “vestiging” in de buurt van Saarbrucken ondertussen “een paar honderd Fransen per dag” over de vloer komen. “Wat ze in Frankrijk proberen te doen is onzin”, beweert hij. “Prostitutie bannen, dat is een illusie. You can’t prosecute a man for something a woman wants to do.”

Ook in ons land is het aantal vrouwen die zich prostitueren erg toegenomen. Er zijn geen echte officiële cijfers, maar wel schattingen, en die liggen op 30.000. “Doe daar maar gerust 10 à 20.000 bij”, horen we van iemand bij de gerechtelijke politie met kennis van zaken. Hij heeft in zijn carrière de jongste jaren twee trends vastgesteld: wat hij fermette-hoertjes noemt enerzijds en het fenomeen sugar babies.

Het eerste slaat op, nou ja, ogenschijnlijke “brave” huismoeders die bijklussen tijdens de uren “dat hun man werkt en/of de kinderen naar school zijn”. Een fenomeen dat geëxplodeerd is “sinds het internet door iedereen wordt gebruikt”. Doorgaans zetten die vrouwen samen met hun echtgenoot zelf een website op, en ze plaatsen zich op dating sites, dingen als Tinder, maar ook gespecialiseerd “ontvangen thuis”-websites.

Fermettes

We zouden daarvan versteld staan, zegt hij ons, van wat er in de “fermettes” van Vlaanderen gebeurt. Af en toe loopt het mis met een klant, en dan moet de politie tussenkomen. Maar, stipuleert hij, je kan ervan op aan dat in de meeste gevallen dat er iets fout gaat, de politie niet verwittigd wordt: de schone schijn moet opgehouden worden voor de buren.

Onze bron had daarover nog iets interessant te vertellen: die fermette-milfs doen dat in de regel niet alleen met medeweten en goedkeuring van hun echtgenotes of partners, ze doen het ook niet echt omdat ze dreigen om te komen van de honger. “Het is in de meeste gevallen voor luxe. Om drie keer per jaar op vakantie te gaan en city trips te doen. Om dure sacochen en merkkleding te kunnen kopen. Om die dikke auto op de oprit te kunnen betalen.”

“Die vrouwen zijn steeds openlijker op het web over wat ze doen trouwens. Het tarief staat er gewoon bij, plus wat ze allemaal doen en wat niet. Honderd euro voor een uur is zowat de prijs momenteel. Maar de tarieven beginnen al vanaf 50, 60 euro. Wie dingen als anaal daarbij wil: 50 euro extra. Uiteraard in het zwart, wat dacht je? Het is ook iets echt Belgisch lijkt het wel. In Nederland bijvoorbeeld bestaat dat fenomeen ook wel, maar veel, veel minder.”

Studentes

Een ander fenomeen is dat van studentes die “bijklussen”. In ons land zouden er al meer dan 5.000 zijn. Ze verdienen gemiddeld meer dan 20.000 euro per jaar bij met wat dan “sugar daddy-arrengementen” heet. Het concept: studentes (sugar babies) zoeken een doorgaans oudere man (sugar daddy) die hen financiert in ruil voor seks.

De sites die zich daar op richten doen gouden zaken. Jaarlijks zien ze hun ledenaantal spectaculair stijgen. Het fenomeen ontstond in de VS, waar in de nasleep van de economische meltdown, toen steeds meer studentes het geld niet meer konden vinden om hun studies te betalen.

Europese regelgeving

Uit onderzoeken blijkt overigens dat de meeste sugar babies wat ze doen niet zien als prostitutie. Voornamelijk omdat ze het bij één man houden en omdat “het niet alleen rond seks draait maar ook gezelschap”.

Ook onze bron ziet maar weinig heil in de nieuwe Franse wet en verwacht “een hoop miserie”. Het internet kent immers geen grenzen. Europa zou volgens hem prostitutie op Europees niveau moeten reglementeren – “anders blijven we zitten met sekstoerisme”.