Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) ligt in een stevig juridisch dispuut met een Syrische familie, die via een toeristenvisum asiel wil aanvragen in België. De advocaten van de familie beweren dat die ‘de hel van Aleppo’ willen ontvluchten. Maar onderzoek van newsmonkey leert dat de vader van de familie, M.N, net stevig in bed ligt het regime van Bassar Assad, de dictator van Syrië.
Krijgen ze hun visum of niet? Al dagen is er een kat-en-muisspel bezig tussen de advocaten van de Syrische familie en staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA). De familie vroeg op de Belgische ambassade in Beirut een humanitair visum voor België aan, met de expliciete motivatie om vervolgens, eens ze hier zijn, in België asiel aan te komen vragen. Ze kunnen genoeg middelen voorleggen én ze hebben een plek om in België te verblijven. Een Waalse familie wil het gezin opvangen. De dochter leerde het gezin kennen in Istanbul, ook al zitten ze dus naar eigen zeggen vast in Aleppo.
Francken weigert hen dat visum te geven. Het zou volgens hem een gevaarlijk precedent kunnen zijn, want dan kan iedereen in een Belgische ambassade of consulaat gelijk waar ter wereld een humanitair visum komen vragen, en vervolgens hier asiel aanvragen. “We zullen juridisch alle middelen uitputten om dat tegen te houden”, zo zegt hij al dagen.
Moeilijke omstandigheden
Ondertussen duiken over de familie toch een aantal pertinente vragen op: zo is het moeilijk te geloven dat je in moeilijke humanitaire omstandigheden in Aleppo zit, en tegelijk makkelijk naar Beirut of Istanbul reist. Zo vertrekt de man naar eigen zeggen in 2013 naar Zimbabwe en Engeland en zelfs naar Brussel, een enorm privilege voor Syriërs, wat een indicatie kan zijn van banden met het regime.
Maar het Facebookprofiel van M.N. zelf, dat newsmonkey na wat speurwerk kon vinden, leert nog meer. Zo blijkt dat de man werkt als deputy manager van de Kamer van Koophandel in Aleppo.
Die organisaties zijn in Syrië tegenwoordig pure vehikels van het regime geworden. Dat zegt Tobias Schneider, een defensieanalist die onderzoek doet naar het Syrische leger, in NRC Handelsblad. “Het regime (van Assad, red.) heeft nauwelijks grip op de machtige krijgsheren. Om zich te verzekeren van hun loyaliteit krijgen ze hoge posities. Bijvoorbeeld in de Kamer van Koophandel, die voorheen werd gebruikt om de grote Soennitische families van Damascus tevreden te houden. Die mensen zijn inmiddels vervangen door krijgsheren.”
Afzien in Aleppo
Ook voor de Kamer van Koophandel van Aleppo is dat het geval. Zo staat de voorzitter van die Kamer, Fares Chehabi heel expliciet op de zwarte lijst van de Europese Unie met topmensen uit het Assad-regime die absoluut de EU niet meer binnen mogen. Chehabi ondersteunt Assad met geld en wapens. En voor die Chehabi werkt M.N. dus, die met z’n familie via een visum asiel wil aanvragen in België.
Ook uit de foto’s van M.N op z’n Facebookpagina blijkt duidelijk dat hij een aanhanger is van Assad én dat hij weinig last heeft van de humanitaire crisis in z’n stad. De wijken die door het regime van Assad worden gecontroleerd en door het Russische leger beschermd, gaan uiteraard niet gebukt onder het terreur van het regeringsleger.
Heel de Facebookpagina van de man maakt de claim van de advocaten van M.N., die beweren dat de familie vreselijk afziet onder de crisis in Aleppo, er niet bepaald geloofwaardiger op. Zo poseert de man op verschillende feestjes en is hij duidelijk grote aanhanger van het regime.
Vreselijke humanitaire ramp door regime Assad
In Syrië woedt al enkele jaren een vreselijke burgeroorlog. De humanitaire tol is gigantisch, miljoenen Syriërs zijn op de vlucht, slachtoffers van een Syrische dictator die zich koste wat kost vastklampt aan de macht. Velen van hen proberen Europa te bereiken, om hier dan asiel aan te vragen. Dat uitgerekend zo’n aanhanger van het regime dat probeert te omzeilen door de Belgische overheid voor de rechtbank te dagen, is op z’n minst een vreemde samenloop van omstandigheden. Maar de man neemt ook een geweldig risico met z’n aanvraag: aanhangers van het regime die ‘ontrouw zijn’ of ‘verraad plegen’, zoals naar het buitenland proberen vluchten, kunnen streng aangepakt worden door Assad en z’n achterban.
Ondertussen blijft de juridische strijd in België verder gaan. De rechtbank van eerste aanleg oordeelde dat Francken wel degelijk het inreisvisum moet geven aan de aanhanger van Assad. De rechter veroordeelde de staatssecretaris vorige week tot een dwangsom van liefst 4.000 euro per dag dat het visum nog langer wordt geweigerd. Francken weigert tot op heden ook die som te betalen.
Hij tekende derdenverzet aan tegen de rechterlijke uitspraak. Maar hij vecht ook het principe van het vonnis aan bij de Raad van State. “We worden gedwongen om een visum af te leveren. Dat is nochtans onze bevoegdheid, niet die van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen.” De advocaten van de familie M.N., Progress Lawyer Network, stuurden ondertussen al een deurwaarder op Francken, om de som van 4.000 euro per dag (die is aangetikt tot zo’n 50.000 euro) te gaan innen. Maar bij de eerste poging was het kabinet van Francken gesloten. Als de deurwaarder later zou terugkomen, kan het erop uitdraaien dat heel de inboedel van de Staatssecretaris wordt opgeladen. Meteen heeft Francken dan wel een publiciteitsstunt beet.