De Tamagotchi, het iconische digitale huisdier uit de jaren 90, beleeft een opvallende heropleving. Sinds de lancering in 1996 zijn er wereldwijd meer dan 100 miljoen exemplaren verkocht. De recente populariteit is vooral te danken aan de “kidult”-markt: tieners en volwassenen die hun jeugd opnieuw willen beleven.
Niet alleen nostalgische millennials grijpen terug naar de Tamagotchi, ook Gen Z heeft het digitale huisdier ontdekt. Voor hen is het vaak meer dan speelgoed: het wordt gebruikt als trendy modeaccessoire. De nieuwste versie, Tamagotchi Paradise, kwam in juli op de markt en biedt moderne functies zoals connectiviteit tussen toestellen en zelfs virtuele voortplanting. Met een prijskaartje van 6.380 yen (ongeveer 37 euro) bewijst Bandai dat de Tamagotchi blijft meegaan met zijn tijd.
Hoewel de Tamagotchi in Japan werd uitgevonden, ligt de groei vandaag grotendeels buiten de landsgrenzen. Japan vertegenwoordigt 49 procent van de verkoop, de VS 33 procent en Europa 16 procent. Azië (zonder Japan) neemt amper 2 procent voor zijn rekening. Om dat internationale publiek beter te bereiken, opende Bandai fysieke winkels in onder meer New York en Madrid.
Ontstaan van een hype
Het idee achter de Tamagotchi ontstond in de jaren 90 bij uitvinder Akihiro Yokoi, die geraakt werd door een reclamespot waarin een jongen zijn schildpad niet mee op vakantie kon nemen. Samen met collega Aki Maita ontwikkelde hij het eivormige toestelletje. Volgens Maita is het succes te verklaren door het universele verlangen om voor iets te zorgen.
De naam zelf is een mix van tamago (ei) en wocchi (horloge). Het eenvoudige concept – het grootbrengen van een virtueel huisdier – sloeg wereldwijd in. Al in de eerste acht maanden gingen er 10 miljoen exemplaren over de toonbank.
Van hype naar klassieker
Na de eerste piek in de jaren 90 zakte de verkoop in, wat Bandai in de problemen bracht. Toch wist de Tamagotchi telkens opnieuw terug te keren, met nieuwe versies, extra functies zoals infraroodcommunicatie en samenwerkingen met modemerken. Nu, bijna 30 jaar later, lijkt het digitale ei uitgegroeid tot meer dan een speelgoedhype: een cultureel fenomeen dat zowel nostalgici als een nieuwe generatie aanspreekt.