Seriemoordenaars, het is een geweldig onderwerp voor boeken, tv-series en films. Maar ook in het echte leven zijn de verhalen over seriemoordenaars steeds interessant, vaak zelfs intrigerend. Enkele van onderstaande onopgeloste seriemoorden zijn bovendien ook vereeuwigd op het grote scherm.
10. De Wurger van Boston
Tussen 1962 en 1964 werden er in het Amerikaanse Boston dertien vrouwen tussen 19 en 85 vermoord teruggevonden. Ze werden allemaal gewurgd met zijden kousen, bijna allemaal werden ze seksueel misbruikt. Vreemd genoeg vonden de speurders in geen enkel huis van de slachtoffers sporen van braak.
In oktober 1964 leek de zaak opgelost. Albert DeSalvo (foto boven), een man die gearresteerd werd voor de verkrachting van een vrouw in zijn eigen huis, legde gedetailleerde verklaringen af over de seriemoorden. Hij wist details die nooit publiek gemaakt werden, maar vreemd genoeg had hij zeker evenveel details fout, zoals de tijdstippen van enkele moorden, en de wijzes waarop de moorden gepleegd werden. Hij werd veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf, maar toch bleef de zaak voor beroering zorgen. John E. Douglas, de FBI-agent die op de zaak werd gezet, is ervan overtuigd dat DeSalvo de moorden niet heeft gepleegd, maar er enkel “eer” voor wilde opstrijken. Ook de politie van Boston heeft nooit geloofd dat DeSalvo de (enige) moordenaar is.
De zaak verdween – ondanks het nummer ‘Midnight Rambler’ van de Rolling Stones – stilaan uit het openbare leven, tot in 2013 opeens het lichaam van DeSalvo werd opgegraven. Dankzij nieuwe DNA-technieken kon het sperma dat op een van de slachtoffer gevonden werd, onderzocht worden. De resultaten matchten, maar de FBI kon nog steeds niet meer zekerheid zeggen of DeSalvo echt wel de Boston Strangler was. Het bewijst enkel dat hij één van de moorden heeft gepleegd.
9. Bible John
In de late jaren ’60 kwamen drie jonge, Schotse vrouwen aan hun einde na een aanvaring met ene Bible John. Hij vermoordde de vrouwen – die allen menstrueerden op het tijdstip van de moord – met hun eigen kousen. De enige persoon die Bible John wist te omschrijven, is Jean Puttock, de broer van slachtoffer Helen. Bible John – die zich introduceerde als John Templeton – deelde een uur lang een taxi met Jean en Helen, terwijl hij verzen uit de Bijbel citeerde. Toen Jean met zijn date uitstapte, bleven enkel Helen en John over. De volgende ochtend werd ze dood teruggevonden.
8. De Phantom Killer
In 1946 werden twee gelijknamige zustersteden – Texarkana in Texas, en Texarkana in Arkansas – geteisterd door een seriemoordenaar. De aanvallen werden telkens in het weekend uitgevoerd, telkens met enkele weken tussen. Vijf mensen lieten het leven, drie anderen raakten gewond. Enkel de eerste twee slachtoffers wisten een beschrijving te geven, maar daar hadden de autoriteiten niet veel aan: een man van ongeveer 1m80, met een witte zak over zijn hoofd, waarin enkele openingen zaten voor zijn ogen en mond. Het is onduidelijk of de moordenaar deze zak ook droeg tijdens de andere weekenden, is niet geweten. Het enige andere overlevende slachtoffer, heeft geen blik op de dader kunnen werpen.
Sheriff William Presley verklaarde na een van de moorden dat de dader de persoon met het meeste geluk was, die hij kende. “Niemand ziet hem, niemand hoort hem op tijd, en niemand kan hem identificeren.” Die uitspraak zorgde voor de naam Phantom Killer, de moordenaar die op een spook lijkt. Youell Swinney was de enige verdachte in de zaak, maar dat kon nooit bewezen worden. Hij werd wel opgesloten in 1947 voor herhaaldelijke autodiefstallen, en nadien zijn er geen moorden meer gepleegd. Een tweede theorie is echter intrigerender: sommigen menen dat de moorden het werk waren van de jonge Zodiac Killer, jaren voordat hij in Californië aan de slag ging, maar dat werd nooit bewezen. Onthoud wel de naam, hij komt nog terug in dit lijstje.
7. De moordenaar van 9 februari
Op 9 februari werd in een voorstad van Salt Lake City een Latina aangevallen en vermoord. Op 9 februari werd in een voorstad van Salt Lake City een Latina aangevallen en vermoord. Ja, we herhalen ons, want het gebeurde twee keer: een eerste keer in 2006, opnieuw in 2008. In het begin werden de twee moorden beschouwd als een ongelukkig toeval, maar DNA-onderzoek wist te bewijzen dat dezelfde man de dader was, een man die door de media de bijnaam ‘Februari 9 Killer’ kreeg.
In de zaak uit 2006 was het slachtoffer ene Sonia Mejia. Ze was zwanger, en werd bij haar thuis aangevallen en gewurgd. Een aantal voorwerpen werden uit het appartement gestolen, maar geen enkele ooit teruggevonden. In 2008 werd opnieuw een Spaanstalige vrouw aangevallen en vermoord, op amper anderhalve kilometer van het eerste plaats delict. Opnieuw bij de vrouw thuis, opnieuw zonder sporen van braak.
De zaak werd tot nu toe nooit opgelost, al heeft de politie wel een vage omschrijving van de dader. De agenten willen echter niet zeggen hoe ze aan die omschrijving zijn gekomen. Er is ook DNA-materiaal gevonden, maar dat kon in geen enkele databank gematcht worden. De seriemoordenaar zal dus niet gevat kunnen worden, tenzij hij op heterdaad betrapt wordt voor een andere misdaad.
6. De Alfabetmoorden
In de vroege jaren ‘70 werd het gebied rond Rochester in de Amerikaanse staat New York opgeschrikt door drie moorden. Het ging telkens om een jong meisje, maar bovendien erg opvallend was dat hun namen allitereerden: Carmen Colon, Wanda Walkowicz, en Michelle Maenza. Dat bracht de pers op het idee van de ‘Dubbele Initiaalmoorden’, maar dat werd later vervangen door het beter klinkende ‘Alfabetmoorden’.
Er zijn in de loop der jaren vele verdachten geweest. Lang werd gedacht aan iemand die kort na de laatste moord zelfmoord heeft gepleegd, maar in 2007 pleitte DNA-testen hem vrij. Ook een oom van een slachtoffer werd lang als verdachte beschouwd, maar opnieuw waren de DNA-testen negatief. Vervolgens werd gedacht aan Kenneth Bianchi, die van Rochester naar Los Angeles verhuisde, en daar samen met zijn neef de ‘Hillside Strangler’ werd. In 2011 kreeg de zaak mogelijk een nieuwe wending. Hoewel hij nog niet officieel in verdenking werd gesteld voor de moorden uit Rochester, werd de toen 77-jarige New Yorker Joseph Naso aangeklaagd voor de moord van vier Californische vrouwen in de late jaren ‘70. De namen van de slachtoffers allitereerden opnieuw: Roxene Roggash, Pamela Parsons, Tracy Tofoya, en ongelooflijk maar waar, opnieuw een Carmen Colon.
5. Het Monster van Firenze
Tussen 1968 en 1985 teisterde een gruwelijke seriemoordenaar het Italiaanse Firenze. Hij of zij – zelfs dat is niet geweten – vermoordde in die periode zestien mensen met een .22-kaliberpistool, terwijl hij nu en dan ook de geslachtsdelen van vrouwelijke slachtoffers zwaar toetakelde. Hoewel hij of zij bijna altijd koppels aanviel, is er amper iets over de dader geweten.
Tijdens het onderzoek spaarde de politie kosten noch moeite. Meer dan 100.000 mensen werden ondervraagd, wat tot vier maal toe leidde tot de arrestatie en veroordeling van een andere verdachte. Ze kunnen echter niet allemaal de dader zijn, misschien zelfs geen enkele van de vier. Ook vele anderen werden gearresteerd, maar moesten steeds opnieuw vrijgelaten worden nadat de echte dader opnieuw toesloeg met hetzelfde modus operandi en wapen. Een onafhankelijk onderzoeksteam kwam tot de conclusie dat Antonio Vinci, een familielid van twee slachtoffers, mogelijk de dader is. Daar is echter geen bewijs voor, en hij loopt dus nog steeds vrij rond in de straten van Firenze.
4. Moorden op de snelweg der tranen
Snelweg 16 in Canada loopt door prachtige stukken natuur, die echter even desolaat als mooi zijn. Het mag dan ook niet verbazen dat als er een misdrijf gebeurt, niemand in de buurt is om de schreeuwen en gillen te horen. En die misdrijven zijn veelvuldig gebeurd, wat voor de bijnaam van de autosnelweg heeft gezorgd: de snelweg der tranen. De laatste decennia zijn er op de weg van 1.500 kilometer lang maar liefst veertig jonge vrouwen verdwenen.
Jarenlang werd de Canadese politie verweten het onderzoek niet serieus te nemen. Vaak ging het namelijk om Inuit-vrouwen, of gekleurde slachtoffers. Sommigen beweren dat het onderzoek pas echt grondig werd gevoerd nadat er in 2002 een blank slachtoffer viel. Woordvoerders van de politie ontkennen dat dat het geval is, maar geven wel toe dat het erg moeilijk is om de snelweg te beveiligen. Sommige stukken weg liggen mijlenver van de dichtsbijzijnde stad, er zijn zelfs delen waar geen gsm-ontvangst is. Tot op heden is er dan ook nog geen enkele moord opgelost. Enkele veroordeelde moordenaars in de VS werden wel eens verdacht, maar nooit kon iets worden bewezen.
3. The Doodler
In de jaren ‘70 van de vorige eeuw was het in de Verenigde Staten soms erg gevaarlijk om openlijk holebi te zijn. Zelfs in San Francisco, wat toch – zeker de Castro – algemeen aanzien wordt als de homostad bij uitstek. Maar tussen januari 1974 en februari 1975 werden 14 jonge homo’s om het leven gebracht door iemand die in de pers door het leven ging als de Doodelaar of de Zwarte Doodelaar. Hij had namelijk de gewoonte om zich eerst in het leven van zijn slachtoffer te werken, hen daarna te sketchen, om ze vervolgens dood te steken met een mes. Hoewel er drie slachtoffers de aanval wisten te overleven, weigerden ze te getuigen tegen de hoofdverdachte. Dat betekende namelijk dat ze zich openlijk moesten uiten als homo, en dat was voor de overlevenden – die elk publieke functies uitoefenden – te veel van het goede. Sindsdien is het onderzoek op een dood spoor geraakt.
2. Regenboogmaniac
De moordenaar van Paturis Park in het Braziliaanse Carapicuiba is ook bekend als de Regenboogmaniac. Het park in kwestie is dan ook het middelpunt van de Zuid-Amerikaanse homoscene, waar jaarlijks duizenden holebi’s samenkomen voor de grootste Gay Pride ter wereld. Iedereen kwam er wel eens om een nieuw vriendje op te pikken, tot de Regenboogmaniac het gebied begon te teisteren.
Sinds 2007 werden er al dertien homoseksuele mannen vermoord in het park. De politie denkt dat de moordenaar ook verantwoordelijk is voor drie andere moorden in het nabijgelegen Osasco. Meer nog, ze vermoeden dat het gaat om een voormalig politieagent. In 2008 pakte de onderzoekers een gepensioneerd collega op, ze waren en zijn nog steeds zeker van zijn schuld. Bewijzen vinden lukte echter niet, en dus loopt Jairo Francisco Franco nog steeds vrij rond.
1. Zodiac Killer
De Zodiac Killer is een nog ongeïdentificeerde seriemoordenaar actief in de jaren ‘60 en ‘70 van de vorige eeuw. Hij sloeg toe in en rond San Francisco, en daagde de politie uit met brieven te schrijven naar kranten in de Bay Area. Die brieven bezorgden hem ook de bijnaam ‘Zodiac’, aangezien ze vier cryptogrammen bevatten..
In de brieven naar de kranten vertelde de Zodiac dat hij verantwoordelijk was voor 37 moorden. De onderzoekers gaan echter niet mee in dat verhaal, en zijn enkel overtuigd van zijn schuld bij 7 slachtoffers, van wie er 2 de aanval overleefden. De brieven bevatten cryptogrammen, waarvan er nog maar eentje zou zijn opgelost. Het oplossen van de raadsels zou echter ook de zaak oplossen, want volgens de schrijver/moordenaar wijzen ze hem aan als dader.
