Twee jaar geleden werd er al water gevonden op de maan, in de vorm van ijs in diepe kraters op de zuidpool van de maan. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA maakt vandaag bekend dat er ook water te vinden is op heel wat plekken op het maanoppervlak waar het zonlicht op schijnt. Dat biedt mogelijkheden om onze natuurlijke satelliet te gebruiken als tussenstop op weg naar Mars.

NASA deed de ontdekking met behulp van telescoop Sofia, die in tegenstelling tot een ruimtetelescoop aan een Boeing 747 bevestigd is. Dat heeft het voordeel van toch vanop grote hoogte te kunnen kijken, zonder dat er een ruimtemissie nodig is voor onderhoud.

Op zonnige plekken en in ‘koudevallen’

NASA maakte het ‘spannend nieuw weetje over de maan’, zoals het aangekondigd werd, vandaag bekend tijdens een speciale persconferentie. Er werd onder meer water in de vorm van ijs gevonden in de maanbodem op zonnige plekken, bijvoorbeeld, zoals in de gigantische Clavius-krater, die met het blote oog zichtbaar is vanop de aarde.

Er is ook heel wat ijswater te vinden in de zogenaamde ‘koudevallen’, dat zijn plekken die nagenoeg constant in de schaduw ligt waardoor het er ijskoud is. Via extrapolatie hebben wetenschappers berekend op hoeveel plaatsen er mogelijk water is op onze natuurlijke satelliet. Ze kwamen tot de conclusie dat er 40.000 vierkante kilometer aan permanente schaduwen is waarin potentieel verborgen zakken water in de vorm van ijs zitten. Dat is groter dan de oppervlakte van België.

Tankstation op weg naar Mars

Er is dus meer water op de maan dan gedacht, maar het is nog niet bekend of het daadwerkelijk kan gewonnen worden, en of het kan gebruikt worden als grondstof. Dat moet ter plaatse onderzocht worden.

Het Artemisprogramma van de NASA wil tegen 2024 opnieuw astronauten naar de maan brengen. De Europese ruimtevaartorganisatie ESA stuurt in 2026 een onbemande maanrover naar het hemellichaam. Prospect, zoals het tuig heet, kan tot een meter diep in de grond boren.

De ontdekking biedt perspectieven voor de maan als tussenstation voor reizen naar Mars. In theorie kan het maanwater gescheiden worden tot waterstof en zuurstof. Waterstof kan dan dienen als raketbrandstof. Door de kleinere zwaartekracht op de maan en het gebrek aan een atmosfeer, zou een raket er met relatief weinig stuwkracht kunnen gelanceerd worden. Enkele decennia geleden was de maan het hoogste haalbare in de ruimtevaart, in de toekomst is het misschien louter een tussenstop op weg naar Mars.