Onze tv-redacteurs Geert Verheyen en Günther Brants hadden in 2017 een missie: tussen die ontelbaar vele series op Netflix en co een overzicht bewaren zodat je de series die echt goed zijn, zeker niet zou missen. Iedere zaterdag pikten ze er eentje uit en zo hebben ze het voorbije jaar 43 series besproken. Nu is het tijd voor de beste tien (in willekeurige volgorde)!

1. Big Little Lies (HBO)

Dinsdag 26 december is Canvas ermee begonnen, dus wie Big Little Lies nog niet gezien heeft, mag deze kans niet laten liggen. Check zeker VRT.nu om de al gemiste afleveringen nog in te halen. Deze miniserie werd genomineerd voor 6 Golden Globes en won een flink dozijn Emmy Awards, en dat is niet zomaar.

Het verhaal begint als een moordmysterie, maar wordt veel meer dan dat. Vier moeders (Reese Witherspoon, Nicole Kidman, Laura Dern en Shailene Woodley) clashen gaandeweg met elkaar en voor alle vier geldt dat ze beter dan ooit staan te acteren. Big Little Lies is televisionele perfectie. De dialogen, de muziek, de performances: alles is perfect.

Er is onlangs aangekondigd dat de werken aan een tweede seizoen op gang worden getrokken en daarbij hebben we toch onze twijfels, simpelweg omdat dit eerste niet te overtreffen zal zijn.

2. Stranger Things (Netflix)

De hype van het voorbije jaar was Stranger Things. Wij bekeken het eerste en het tweede seizoen meteen na elkaar, en konden zo vaststellen dat deze serie alleen maar beter wordt.

Het vreemde aan de reeks is dat je eigenlijk naar een soort sciencefiction-horrorverhaal zit te kijken. Iets waar een groot deel van het publiek gewoon nooit aan zou beginnen. Maar Stranger Things bouwt in beide seizoenen zorgvuldig op, zodat je eigenlijk pas halverwege het seizoen ziet waar het rond draait.

Tegen dan ben je al zo verslaafd aan de reeks dat je de griezeligste momenten er met plezier bijneemt. Bovendien wordt nooit iets getoond waar je echt nachtmerries van gaat hebben, wees gerust. Noem het gerust familiehorror, daarmee hebben ze dan meteen een nieuw genre uitgevonden.

We zijn natuurlijk ook gevallen voor de nostalgie naar de jaren 80. Zelfs voor wie deze periode niet bewust heeft meegemaakt, zoals wij zelf, zijn er constant verwijzingen naar films en games die je ongetwijfeld ooit hebt gezien.

3. The Deuce (HBO)

Deze mini-reeks is ook al vernieuwd voor een tweede seizoen. The Deuce komt uit de koker van David Simon en vertelt in acht briljante afleveringen hoe de prostitutie in het New York van begin jaren 70 van de straat werd gehaald en de bordelen in werd geduwd en hoe die evolutie gelijk ging met de opkomst van de porno-industrie. James Franco en Maggie Gyllenhaal tekenen present voor de hoofdrollen en doen dat écht heel erg goed.

The Deuce is typische Simon-televisie. Dat wil zeggen dat alles tot in de kleinste details in klopt, dat de serie er een schijnbaar traag tempo vooruit gaat, maar stiekem er eigenlijk een rotvaart op nahoudt.

4. The Crown

Wie nog niets van The Crown gezien heeft, geeft vaak als argument niet in royalty geïnteresseerd te zijn. Maar dat mag echt geen obstakel zijn, want deze serie is bijzonder knap gemaakt.

Netflix gaat ons verspreid over verschillende seizoenen het hele leven Queen Elizabeth II tonen. Onlangs verscheen het tweede seizoen, waarin ze nog steeds een jonge vrouw in de beginjaren van haar lange regeerperiode is. The Crown toont ook de negatieve kanten van de troon, want uiteraard moet de jonge koningin een pak opofferingen doen die voor andere mensen van haar leeftijd vanzelfsprekend zijn.

Ook voor haar familie is dat zwaar. En dan vooral voor haar zus, die zelf niet op de troon zit maar toch netjes moet gehoorzamen aan de regeltjes van Buckingham Palace. Zelfs wanneer de liefde van haar leven passeert, moet Elizabeth als staatshoofd van haar hart een steen maken en haar zus kwetsen. Alle rollen worden vertolkt door schitterende acteurs zoals Claire Foy en Matt Smith in de hoofdrollen. Dus neem het van ons aan: The Crown is een must! Volgend seizoen herneemt de serie een volgende fase in het leven van de Queen, met een zo goed als volledig nieuwe cast.

5. American Gods (Starz/Amazon)

Van American Gods hou je, of je knapt er finaal op af: een tussenweg is er niet. Wij hielden er ontzettend van. Het verhaal is een bewerking van de prijswinnende roman van Neil Gaiman uit 2002 over de strijd tussen de traditionele en de nieuwe goden, zoals de god van de media of de god van de technologie.

De serie zal je niet zomaar van A naar B brengen, maar wel omwegen en tussenstops maken. De serie zal een beroep doen op je goodwill om mee te gaan in een totaal van de pot gerukte fantasiewereld, maar in elke aflevering zit tenminste één scène die je mond doet openvallen van ofwel absurditeit, ofwel hoge kwaliteit.

Er komt een tweede seizoen aan, maar daarvoor houden we ons hart vast, want de beide showrunners die het eerste seizoen hun look en feel hebben gegeven zijn door Starz ontslagen omdat ze volgens het netwerk niet snel genoeg vorderden met dat tweede seizoen …

6. The Man in the High Castle (Amazon)

Wat als de nazi’s de Tweede Wereldoorlog hadden gewonnen, en Amerika verdeeld was tussen Duitsland en Japan? Dat is het uitgangspunt van deze briljante serie. Met twee seizoenen achter de rug is het nog steeds de beste reeks die Amazon Prime Video geproduceerd heeft. We volgen een jonge vrouw die ongewild in contact komt met het regime wanneer ze de moord op haar zus ziet gebeuren. Ze woont in het door Japan gecontroleerde deel van het land en moet zo naar de Duitse zijde overlopen.

Intussen lopen de irritaties tussen de overheersers hoog op. Een deel van de nazi’s wil nog een laatste keer oorlog voeren en ook Japan uitschakelen. Dan hebben ze de hele wereld in handen. De onrust neemt toe wanneer Adolf Hitler in Berlijn steeds ouder wordt en problemen krijgt met z’n gezondheid. Wat zal er met het rijk gebeuren als hij sterft? Voorts spelen zich ook paranormale dingen af, en komt een Japanse bevelhebber plots in een andere (onze) wereld terecht waarin hij leert dat er atoombommen op z’n land gevallen zijn.

Dat laatste dreigt het verhaal te doen ontsporen en de serie voor ons te verpesten, maar hou vol tijdens het dipje dat je in het tweede seizoen tegenkomt. De ontknoping tijdens de laatste twee afleveringen is zo goed dat je weer helemaal mee bent. Het derde seizoen komt er volgend jaar aan.

7. Master of None (Netflix)

Zo vanaf de tweede helft van het eerste seizoen kroop Master Of None van en met Aziz Ansari stilletjes in ons hart. Seizoen twee deed dat helemaal en deed dat door ook te experimenteren in vorm. De gehele eerste aflevering van dit seizoen is in stijlvol zwart-wit, is volgestouwd met referenties naar de Italiaanse cinema én met muziek van Ennio Morricone én – niet evident voor een Amerikaanse serie – grotendeels in het Italiaans.

Diezelfde traagheid vinden we in een taxirit (S02E05) waarin we niets meer zien dan Dev die in een taxi zit, op weg naar huis nadat hij net afscheid heeft genomen van een vriendin voor wie hij, beseft hij, meer voelt. Say Hello, Wave Goodbye van Soft Cell weerklinkt op de achtergrond en het geheel is perfect.

Helemaal revolutionair wordt het in ‘New York, I Love You’ (S2E6) waar een aflevering die veel weg lijkt te hebben van een Woody Allen-film (inclusief de jazzsoundtrack) plots verandert in acht minuten geluidsloze en revolutionaire televisie. Maar Master Of None is vooral fijn kijkvoer omdat het daarnaast ook grappig is: simpel.

8. Fargo (FX/Netflix)

Drie seizoenen van Fargo hebben we al gekregen, en de kans bestaat dat het daarbij zal blijven. Iedere keer vertelt de serie een nieuw verhaal dat op de ene of de andere manier toch verbonden is aan de andere twee. De voornaamste gelijkenis is de bijzondere sfeer die wordt opgeroepen. Telkens zit de serie ook boordevol rollen die je nog lang blijven.

Als je alles op een rijtje zou zetten, gebeurt er niet genoeg in een seizoen om tien afleveringen te vullen. En toch slagen ze daarin dankzij de geniale manier waarop de scènes zijn opgebouwd. De geniale soundtrack volstaat voor fans van de serie om kriebels te voelen. Als je het ons vraagt is Fargo één van de allerbeste series die ooit gemaakt zijn.

9. Alias Grace (Netflix)

Alias Grace was zo’n reeks op Netflix waar we vooraf niets van verwachtten, maar die ons wel heel erg bijgebleven is. Alias Grace start in 1859. Op dat moment is Grace (Sarah Gadon), nog steeds een jonge vrouw, al vijftien jaar geleden veroordeeld voor moord, hoewel ze zich daar niets meer van herinnert. Haar zaak heeft de interesse gewekt van de gerespecteerde Amerikaanse psychiater Simon Jordan (Edward Holcroft).

Alias Grace is gebaseerd op een roman van Margaret Atwood, die we sinds dit jaar allemaal verbinden met haar roman The Handmaid’s Tale. Ook Alias Grace is in wezen een verhaal over vrouwen die ten onder gaan in een mannenmaatschappij.

Ondanks alle miserie is Alias Grace tegelijkertijd schrijnend én mooi. De acteerprestaties staan in het algemeen op een torenhoog niveau, maar vooral Grace is een wondermooi personage. Het fijne aan Alias Grace is dat we, net als in het echte verhaal, nooit te weten komen of ze schuldig, medeplichtig of onschuldig is. Er worden aanwijzingen gegeven in elke richting, maar het is aan de kijker zelf om een oordeel over Grace te vellen.

10. Designated Survivor (ABC/Netflix)

Dé ontdekking van het jaar was voor ons Designated Survivor. We wisten eigenlijk niet dat die term bestond. Wanneer de Amerikaanse president en zijn voltallige regeringen ergens samen aanwezig moeten zijn, dan wordt iemand aangeduid om op een andere locatie te gaan zitten voor het geval een aanslag zou gebeuren. Op die manier moet vermeden worden dat het Witte Huis plots leeg zou zijn en het land in chaos zou achterblijven.

Dat is precies wat gebeurt in Designated Survivor. Een nogal onbelangrijke minister, gespeeld door Kiefer Sutherland, ziet op televisie hoe een aanslag wordt gepleegd tijdens de State of the Union. De president en de rest van de regering liggen onder het puin, en plots legt hij de eed af als president van de Verenigde Staten. Een geweldige entree voor een televisieserie, maar wat ons nog meer verraste is dat de serie nadien ook nog boeiend blijft. De perfecte serie voor een rondje bingewatchen: geen te hoge drempel, snel en verslavend.

Terug in 2018

Ook volgend jaar gaan onze journalisten weer heel wat uren voor televisie doorbrengen om de beste bingewatchseries op een rij te zetten. Iedere zaterdag kiezen ze er eentje uit om jouw weekend geslaagd te maken met een goede serie. Een klein voorsmaakje: we beginnen januari met The Bridge, naar aanleiding van het laatste seizoen dat in Scandinavië van start gaat. Voorts staan ook de Duitse hit Dark, het mooie The Ranch en de verfilming van Stephen Kings The Mist al zeker op het menu. Tot volgend jaar!