Laten we ons optimisme niet verliezen: diegenen die nu thuiszitten (en nog werk hebben) zijn de gelukzakken onder ons. Toch kan ook dan de verveling genadeloos toeslaan. Anno 2020 hebben we gelukkig internet én een gigantisch aanbod aan series om te streamen. Die schrikwekkend lege agenda maakt dit misschien wel de ideale aangelegenheid om een aantal series te zien waar je nooit eerder aan bent toegekomen. Wij geven zolang onze softe lockdown nog duurt een aantal voorzetjes.

Wie naar buiten kijkt kan wel eens het gevoel krijgen in een sciencefictionfilm te leven. Lege straten met af en toe een levende ziel, die dan nog niet zelden een mondmasker draagt: het lijkt surreëel, maar het is echt. Die realiteit past op één of andere manier erg goed bij de sfeer die Tales From The Loop uitademt. Het is een nieuwe reeks van Amazon (te bekijken via Amazon Prime) die werd gebaseerd op het gelijknamige kunstboek van de Zweedse kunstenaar Simon Stålenhag. Die maakt retro-futuristische digitale beelden die zich afspelen op het nostalgische Zweedse platteland. Of anders gezegd: een toekomstbeeld dat er ouderwets uitziet.

Tales From The Loop is het soort sciencefiction dat onopvallend is. Meestal lijken we ons in een compleet normale wereld te bevinden. Tot er iets vreemds of ontregelend gebeurt. Alles wat we zien – de huizen, het meubilair, de auto’s – wijst erop dat de serie zich ergens in de jaren vijftig of zestig afspeelt. Binnen dat universum zijn er ook wat bevreemdende elementen, zoals robotarmen of een robot die gewoon ergens midden in een bos lijkt te zijn. Maar het meeste mysterie straalt nog af van het Mercer Center For Experimental Physics, een bedrijf in het stadje Mercer dat in de volksmond The Loop wordt genoemd en zich bezighoudt met het ontdekken en ontrafelen van de mysteries van het universum.

Een soort Black Mirror, maar dan met persoonlijke verhalen

Vervolgens krijgen we acht verhalen van mensen die samenhangen met The Loop. Tussen die acht verhalen zit geen logisch plotverloop. Personages kunnen maar in één aflevering opduiken, of in meerdere. Een hoofdpersonage in het ene verhaal, kan een bijfiguur worden in een ander, of omgekeerd. Zo krijgen we in de eerste aflevering Jakob (Daniel Zolghadri) maar even te zien terwijl hij in de tweede aflevering het hoofdpersonage is. Het is de nabijheid van The Loop dat de belangrijkste verbindende factor is. Ergens schuilt er een vergelijking met Black Mirror, maar waar die reeks vaker focust op maatschappelijke tendensen gaat het in Tales Of The Loop echt om het existentiële, het persoonlijke.

Doorheen de afleveringen werd elke vezel in ons lichaam geraakt. De verhalen hebben het potentieel om ons allemaal te raken en dat is natuurlijk omdat ieder van ons al in aanraking is gekomen leven, liefde, verlies en dood. De algehele melancholie die over de reeks hangt, wordt versterkt door het feit dat de hoeveelheid dialoog beperkt wordt en door de prachtige soundtrack van Paul Leonard-Morgan en Philipp Glass, die een personage op zich vormt. Binnen een paar weken zeggen we misschien iets anders, maar vandaag was het aflevering drie die het meest met ons resoneerde, omdat die het verhaal vertelt van twee tieners die ervoor kiezen om samen te zijn in hun bubbel van liefde in een wereld die tot stilstand is gebracht.

Niet eenvoudig om aan een publiek te verkopen

Een ambitieus project dus en niet eenvoudig om aan een publiek te verkopen. Wat de Loop is of doet, weten we niet meteen. Net zoals in die andere nieuwe sciencefictionserie Devs is het hier vooral het mysterie dat de bovenhand voert. Rebecca Hall, die de oudere versie van Loretta speelt, zegt het ook ergens: “Het blijkt dat niet alles even logisch is.” Wie dat kan aanvaarden, gaat meer uit Tales From The Loop halen dan wie vooral frustratie voelt door het uitblijven van verklaringen.

Devs is helemaal van de hand van Alex Garland (de regisseur van Ex Machina en Annihilation) terwijl elke aflevering van Tales From The Loop doelbewust door een andere regisseur werd ingeblikt. Dat zijn overigens niet de minsten: voor de eerste aflevering werd Mark Romanek aangeschreven, de regisseur van topfilms als Never Let Me Go en One Hour Photo). Zijn stijl past perfect bij die van de serie. Ook Jodie Foster valt op bij de namen en ook onze eigen Tim Mielants (van Peaky Blinders, Legion en zijn langspeelfilm De Patrick) heeft zijn plaats verdiend tussen deze namen.

De afleveringen van Tales From The Loop zijn apart te bekijken, of na elkaar. De acht afleveringen vormen een uitdaging, omwille van hun mysterie en hun sereniteit, maar ze hebben ons wel midscheeps geraakt. Het is, net als de verfilming van een roman, een andere uiting van kunstenaarschap, een vertaling van de digitale schilderijen van Simon Stålenhag. Deze serie is kunst, inderdaad, en niets minder dan dat. De beste reeks die we dit jaar al zagen.

Tales From The Loop is nu te bekijken via Amazon Prime.