Wil jij op de hoogte blijven van de nieuwe space race? Schrijf je dan nu via deze link in op Space Insider van ruimtefanaat Andrei Stiru en ontvang elke week de nieuwste weetjes over de ruimte in je inbox.
“Water is leven”: deze uitspraak is een beetje simplistisch, maar het is niettemin waar dat vloeibaar water een noodzaak lijkt te zijn voor leven om te ontstaan, en daarom een goede eerste aanwijzing is waar we moeten zoeken. Vloeibaar water lijkt echter veel minder zeldzaam dan we dachten, ook binnen ons eigen zonnestelsel.
In het nieuws: Twee manen van Uranus zouden een ondergrondse vloeibare oceaan kunnen bevatten.
We kennen de zevende planeet in ons zonnestelsel, Uranus, nogal slecht. Deze ijsreus, grotendeels samengesteld uit water, ammoniak en vast methaan, is slechts één keer van dichtbij waargenomen, door de Voyager 2-sonde in 1986. Maar we zijn nog niet klaar met het bestuderen van de radiologische en magnetische gegevens die door de sonde zijn verzameld voordat deze ons zonnestelsel verliet.
Er zijn niet minder dan 27 manen rond Uranus. De Voyager 2-gegevens, zorgvuldig onderzocht, laten echter vreemde emissies zien van energetisch geladen plasmadeeltjes in de baan van de planeet. Deze lijken afkomstig te zijn van een aantal van zijn manen, en de waarschijnlijke oorsprong van dergelijk magnetisme – ook al waargenomen rond Saturnus en Jupiter – is een vloeibare oceaan onder het oppervlak van sommige manen.
Ariel en Miranda
Een nieuwe studie over dit onderwerp wijst met name naar twee manen: Ariel en Miranda. “Het is niet ongebruikelijk dat metingen van energetische deeltjes leiden tot de ontdekking van een oceaanwereld”, zegt Ian Cohen, hoofdauteur van de studie, in een persbericht. “Wat interessant was, was dat deze deeltjes zeer beperkt waren in de buurt van de magnetische evenaar van Uranus. Met name tussen de manen Ariel en Miranda, wat hen veel verdachter maakt dan hun talloze zusters.
Het is waar dat in de afgelopen jaren de bewezen of vermoedelijke aanwezigheid van talloze oceanen onder het oppervlak van bevroren lichamen ons beeld van ons eigen zonnestelsel volledig heeft veranderd. Vloeibaar water is een essentiële (maar niet voldoende) voorwaarde voor de ontwikkeling van een primitieve vorm van leven. Elk van deze lichamen waar zo’n oceaan bestaat, kan daarom ook een potentieel ecosysteem herbergen.
Het is tijd om Uranus nauwkeuriger te onderzoeken
De laatste missie naar de ijzige planeet was bijna 40 jaar geleden en de Voyager 2-sonde had andere opdrachten te volbrengen. Sommige planetaire wetenschappers vinden dat het tijd is om een andere verkenningsmissie naar dit verre hemellichaam te lanceren.
NASA beschikt niet over het budget om alle planeten in het zonnestelsel in detail te onderzoeken. Een verkenningsmissie naar Uranus, met een kostprijs van 4,2 miljard dollar, is een optie. Maar er zijn ook andere opties, zoals Venus, de infernale tweelingzus van de aarde die zich een stuk dichterbij bevindt.
Een dergelijke missie naar Uranus, als deze wordt goedgekeurd, zou niet gelanceerd kunnen worden voor het begin van de jaren 2030.
(as)