Als dialoog via media moet gevoerd worden, dan kunnen we zeker rustig verder doen. Ik weet al wie het korste touwtje heeft.

Money shaming als communicatie techniek uit een Liberale mond ?

Het moet op wereldvlak een unicum zijn, om money shaming als communicatie te gebruiken om uw beleid te staven.. bron Bovendien pretendeert ze wetenschappelijk te werken i.v.m. schrappen van terugbetalingen? Bewijs mij in een statistiek wat het gemiddelde en mediaan netto inkomen is van een full time equivalent arts, versus een apotheker. Ik denk Maggie, dat je de resultaten nooit zult willen publiceren.

Mijn kinderen weten dat fat-shaming niet werkt. Wel, money-shaming werkt ook niet. Het is geen schande als je 1 miljoen euro investeert in een zaak, dat je daarvoor 100.000 euro bruto rendement gebruikt om uw banklening af te betalen ? En als je de marge van apotheken beperkt, dan wordt er gewoon minder gezondheidszorg aangeboden aan de mensen. Er bestaan geen economische wonderen in de wereld. Als ik daarover wil redeneren, dan vraag ik mij af waarom investeert de Vlaamse overheid 5,5 miljard in ziekenhuizen, en kunnen artsen zonder te investeren in gezondheidszorg zomaar gratis deze infrastructuur gefinancierd krijgen van de overheid ? Dus als je daarover verder redeneert, dan is het inkomen van artsen die groepspraktijken gefinancierd krijgen ook volledig lucratief zonder enig risico te nemen. Het inkomen van een apotheker wordt 80% gebruikt om personeel te financieren, 10% gebruikt om stockbeheerkosten te financieren, en 10% gebruikt om infrastructuurkosten te financieren. En voor de snelle mathematici, die 100.000 euro is meestal uw arbeid die je gebruikt om uw infrastructuur versneld af te betalen. Jawel, dus de overname van een apotheek is niet anders dan uw opgestapelde arbeid die je terugkrijgt na jaren werken.

Laten we eens een voorstel doen: als RIZIV-bashers en kabinetards hun frustraties willen afreageren op de farmacie: investeer zelf in een apotheek, en weet waarover je spreekt. Maar nu ben je bezig met jaloezie-beleid. Proficiat. Het is een unicum voor een oVLD politieker. Ik weet op voorhand wie hier het kortste touwtje trekt, inderdaad money-shaming werkt niet, en zeker niet als het beeld niet klopt !

Hoeveel keer moet het marxisme zijn failliet bewijzen, vraagt Quicky zich af in Liberales (bron)

Hij haalt het voorbeeld aan van Venezuela, en de Chavez familie. Ik weet niet of het verhaal van Chavez een marxistisch verhaal moet bestempeld worden. Laten we dit eenvoudigweg als een ‘sterk autocratisch’ systeem bestempelen.

Het RIZIV verhaal is voor de apothekers een autocratie. Waar zijn de vrijheden ?

Mag de firma vragen wat hij wil voor de producten ? Nee, de firma’s producten worden 20 jaar vastgezet in prijs, mogen nooit meegaan met de inflatie, en zakken dan 55% in prijs. Iets wat de meeste mensen blijkt te ontgaan, dat in die tijd geneesmiddelen dus vier keer goedkoper worden dan het inkomen dat inflatiegerelateerd wordt.

Mag de arts voorschrijven wat hij wil ? Nee, hij wordt beknot met Hoofdstuk 4, Lok. overleg, inspecteurs, 60% generieken, en tientallen andere regeltjes

Mag de apotheker afleveren wat hij wil ? Nee, hij moet zich nogal strikt aan het voorschrift houden, mits enkele variaties bij de antibiotica waar hij wat vrijheid krijgt. De apotheker zit tussen hamer en aambeeld: een firma die zoveel mogelijk wil verdienen, een ziekenfonds die zo weinig mogelijk wil betalen, een patiënt die zo weinig mogelijk wil betalen en dan gaan ze beweren bij het RIZIV dat apotheken vetpotten zijn ??

Mag de patiënt kiezen welke behandeling hij wil ? Nee … hij moet via dit autocratisch systeem de gezondheidszorg slikken die vanboven uit opgelegd wordt.

Het gezondheidszorg verhaal is een autocratisch verhaal geworden. De autocratie vertaalt zich in meerdere excessen. De mensen die de regels beslissen boven ons hoofd spelen met de regels en passen ze toe op hun manier redenerend vanuit een begrotingsdictatuur. Die mensen voelen zich boven de wet staand, want ze maken de wetten. Ze beslissen over normale vrijheden zonder nog gezond economisch verstand te hebben. Economie is het gedrag van mensen. En economie bepaalt de geschiedenis. Maar economie sturen met subsidies en belastingen moet je vooral voorzichtig zijn. Je mag dingen veranderen, maar je moet vooral de problemen aanpakken. Hoe zie je daar excessen zou je denken ? Wel het Piketty probleem is zeker niet de apotheker. Elke apotheker die uit mijn jaar afgestudeerde, heeft zowat de kans genomen om een apotheek over te nemen. Qua democratisch toegankelijkheid van beroep is dat heel andere koek dan vele beroepen. Er is dus alleen een drempel op basis van intelligentie en inzet, en er bestaat geen enkel beroep waar de toegankelijkheid tot het beroep democratischer is dan het apothekersberoep. Het beroep dreigt wel te prooi te vallen van ‘groepen’ zoals we gezien hebben bij de rusthuizen. Hoeveel euro heeft dit opgebracht aan de begroting ? Hoeveel goedkoper gebeurt de distributie van geneesmiddelen en gezondheidszorg nu met dank aan TPE … ? Aan de permanente bezuinigingsdrang te zien kun je alleen maar constateren dat het inderdaad niet genoeg is. Je vraagt je af wiens belang het RIZIV dient ? Worden ambtenaren betaald door groepen om wetten te maken voor groepen ? Of zijn ministers vooral bezorgd om wetten te maken voor gelijke rechten , gelijke kansen voor alle hardwerkende burgers ? Het zijn retorische vragen, Maggie

Waar zit het Piketty probleem dan ? De autocratie zit bij de ziekenbonden. Deze monopolies van de terugbetaling verzwaren de begroting. De ziekte van de verzuiling, is nog altijd niet opgelost, zelfs met een ‘extreem rechtse’ regering. Je vraagt je af voor wie je nog moet stemmen om die verzuiling kwijt te geraken ? Je zou verwachten dat een liberale minister dit aanpakt. De verzuiling kost miljarden aan de begroting, en sluist miljarden weg naar onbelaste VZW’s. Onbelaste VZW’s parkeren miljarden op rekeningen en zorgen voor het Piketty probleem. Ook België is verziekt door autocratische tendensen. De dictatuur van ziekenbonden is nog nooit aangepakt. Ziekenhuizen zijn geldtempels van de ziekenfondsen, en specialisten zijn belastingsdienaars binnen deze tempels. Jezus zou zich serieus boos gemaakt hebben over de ‘christelijke signatuur’

Het tweede Piketty probleem schept de overheid zelf: zij belast alle vormen van inkomen op verschillende manieren. Wie zijn inkomen optimaliseert betaalt minder belastingen. Elke overheid heeft permanent problemen met belastingsinkomsten, omdat geld loopt als water naar de minst belaste weg. De minst belaste weg is VZW versus normaal belaste NV. Of vliegen op onbelaste kerosene versus rijden met belaste diesel. Of verwarmen met quasi onbelaste aardgas versus dubbel belast elektriciteit. Of gesubsidieerd onderwijs versus privé verplichte en belaste opleidingen. Of vakbonden diensten versus belaste advocaten. En ja gesubsidieerde gezondheidszorg versus belaste beauty diensten. En zo kan ik nog tien bladzijden schrijven. Onze overheid schept het Piketty probleem. De burger kiest de minst belaste weg. En subsidies vervalsen de keuze. De burger kiest de meest gesubsidieerde keuze. Dus je moet als overheid de keuzes zo weinig mogelijk vervalsen.

De burger heeft recht op gezondheidszorg, en de overheid kan die niet ontnemen aan de burger. Beslissen over terugbetalingen is het terrein van de overheid, en daar moet ze zich toe beperken. Een overheid die verschillende tarieven hanteert voor verschillende burgers schept een autocratie of een scheefgetrokken economie. De MAF is een voorbeeld van waar de economie verkeerd loopt. De MAF stimuleert hamstergedrag. Maar de MAF moet eenvoudigweg een REMGELD hebben, net zoals in Denemarken en Nederland. De MAF is een franchise, en solidariteit betaalt gewoon de burger die de grootste geneeskundige zorg nodig heeft. De franchise loopt vanaf 1000euro gezondheidszorg, en doet als een omgekeerde solidariteit de terugbetaling stijging naarmate de kosten oplopen. De burger blijft in Denemarken altijd betalen, in trapjes minder en minder. De burger krijgt dus zijn solidariteit via een franchise. Maar zo’n remgeld systeem blijft de burger responsabiliseren. Hamsteren heeft daar geen zin, want de franchise is een voortschrijdend gemiddelde en niet een jaarlijks feestje.

De terugbetaling van goedkope geneesmiddelen schept een tweede scheve balans. Heeft het zin om geneesmiddelen beneden de 10 euro een remgeld van 2euro te geven ? 2euro is geen remgeld, dat is een munstuk en munten hebben geen waarde voor de burger, als je weet dat 30 jaar terug met de helft van het huidige uurloon mensen 200Bfr of 5euro gaven voor dat geneesmiddel. Mensen kunnen dus economisch gezien nu 10euro geven voor dat geneesmiddel, inflatie gecorrigeerd is hier nog niets aan de hand. Er zou een ondergrens moeten bestaan voor terugbetalingen. Het zou 50% van het tarificatie volume kunnen afschaffen, het zou de administratie veel vereenvoudigen. Die vereenvoudiging zou leiden tot tijdswinst en economische winst voor de burger. Het andere verborgen probleem, is geneesmiddelen die verdwijnen van de markt. Met onzichtbare hand halen firma’s onrendabele geneesmiddelen uit de markt. Geneesmiddelen produceren voor 1 euro ? wie kan dat ?Het gebeurt in België; maar neem van mij maar aan, het liedje zingt een heel lage toonladder. De overheid denkt dat ze garen spint uit die situatie, waarom heeft ze dan altijd tekort ? Moeten we de titel van Quicky herhalen: hoeveel keer moet je bewijzen dat marxisme niet werkt..;

Nog een laatste voorbeeld: de Europese markt van geneesmiddelen bestaat niet… Wel vertel mij eens waarom niet ? Ik weet het niet, maar ik kan mij inbeelden als ik nog maar eenvoudigweg de Franse geneesmiddelen zou mogen verkopen dan zouden we vermoedelijk 30% van de geneesmiddelen goedkoper zien worden, met onzichtbare hand als het ware; Dan zouden we 20% meer geneesmiddelen kunnen aanbieden. Hoe kan dat vraag je u af ? Moet die vraag gesteld worden ? Productie van geneesmiddelen is een kwestie van schaal. Hoe groter de schaal van productie hoe goedkoper, Frankrijk is zes keer groter. Europa is 250miljoen consumenten en 25 keer groter dan Belgie Er zijn limieten uiteraard. Het kan niet blijven zakken. Maar het is een eenvoudig gegeven, dat een Europese aankoopbeleid toelaten voor de Belgische grossisten, zou zorgen dat geneesmiddelen goedkoper worden in België… Normaal moet de ’tussenhandelaar’ zijn werk mogen doen.. Als de tussenhandelaar beknot wordt door dergelijke regels zijn we fout bezig. We zijn al veertig jaar fout bezig in de gezondheidszorg… Met dank aan de regels van de autocratische overheid. Luxemburg is een voorbeeld waar geneesmiddelen uit drie landen betrokken worden. Luxemburg heeft een gigantisch lage gezondheidszorgkost. Hoe kan dat , zou een minister zich kunnen afvragen ?

Meer gezondheid met minder geld, door gewoon te redeneren over de regelmentitis problemen.. daarover gaat beleid. Dat is het werk van een minister. Je ziet als je redeneert als een gezonde economist kom je tot andere oplossingen dan autocratische oplossingen: schrappen van terugbetaling ? Ik zou alle geneesmiddelen in het gezondheidspakket stoppen. Verstrengen van Hoofdstuk 4 regels ? Ik zou al die regels afschaffen waar ze meer aan administratie kosten dan kosten voor de gezondheidszorg. Ik zou al die regels vereenvoudigen zodat burgers eenvoudiger aan hun gezondheidszorg komen dan met huidig verstikkend systeem. De fouten van de regels van het RIZIV moeten weg Het moet gedaan zijn met bezuinigen te bedenken ten laste van een beroepsgroep, zonder ademruimte te geven om te compenseren. Simpelweg honoraria schrappen en gratuit beweren dat die groep teveel verdient is een uitlating geen minister waardig.

Regelmentitis kost geld en gezondheidsopportuniteiten.

Aangezien de minister denkt dat de distributie van geneesmiddelen in een super-bondage verhaal moet gegoten worden, laten we eens verder denken over economische principes. Elke economische verplichting kost geld. De arts heeft natuurlijk nooit economie gestudeerd , maar dat is gewoon de realiteit. Stel dat je de vervaldata van geneesmiddelen op 1 jaar zou zetten, dan gaat de gezondheidsuitgaven met 30-50% omhoog. Burgers zouden obligaat geneesmiddelen na één jaar in de vuilbak moeten kieperen. Stel dat je alles op voorschrift zet, dan gaan de gezondheidsuitgaven ook met 40-60% omhoog. De burger zou nog meer dan nu de arts moeten frequenteren . Stel dat je alles op attest zet, dan gaan de gezondheidsuitgaven nog verder met 20-30% omhoog. Administratieve overlast zorgt dat artsen en specialisten in een bondage verhaal zitten, waar ze alleen behandelingen kunnen voorschrijven die zogenaamd gevalideerd of bewezen zijn. Tot daar de theorie, tenzij dat de praktijk bewijst dat geneesmiddelen ook voor tientallen off-label toepassingen dan nooit kunnen gebruikt worden.

Dus wie gezond economisch redeneert in deze materie weet al direct wat je moet doen. Precies het omgekeerde van wat de overheid al jaren doet… Regelmentitis kost geld in de begroting die altijd geld tekort heeft. En regelmentitis kost gezondheidsopportuniteiten voor de burger. Burgers verliezen de kans om hun gezondheid te behandelen. Burgers worden in een communistisch ‘voedeselbonnen systeem’ geduwd, waar ze ogenschijnlijk beter uitkomen, de realiteit is echter harder: de regelneverij of het betuttelen werkt averechts, en neemt gezondheidsopportuniteiten weg. Burgers kunnen tientallen behandelingen niet kiezen, terwijl er dikwijls medische consensus ontstaat dat het wel nut heeft. Dus de minister neemt een loopje met de waarheid.

Er zijn oplossingen om de distributie EFFICIENTER te maken en deze efficientie naar de begroting te sluizen, zonder te knagen aan de gezondheid van de burger en te knagen aan de noodzakelijke marge voor de distributie van geneesmiddelen.

Maak recipé voorschriften 1 jaar uitvoerbaar in plaats van die belachelijke drie maand. Waarom gebruik ik het woord belachelijk: je moet begrijpen dat een arts met een voorschrift die drie maand geldig blijft, dozen kan voorschrijven die langer dan drie maand gebruikt kunnen worden. Uit de praktijk geredeneerd weten wij apothekers (jawel wij weten veel meer dan een minister uit de praktijk) dat drie maand onwerkbaar kort is. Het is onwerkbaar voor de burger (burger shuffelt voorschriften door elkaar, leest de vervaldatums niet) en het kost tonnen geld ( artsen honoraria wegen nog meer op de begroting, om simpele administratieve redenen…) De minister zou hier eens beter klare kaart spelen: is zij voorstander van herhaalrecept-voorschrift-visites, of pretendeert zij dat alle artsen permanent diagnoses stellen voor hun honorarium ?? Waarom dient de beperking van artsen ? Wie beweert dat de numerus clausus zorgt voor een efficientere gezondheidszorg neemt een loopje met de waarheid. Het artsentekort leidt tot beperkte toegang van de gezondheidszorg. Er is geen enkele burger die binnen de drie maand bij een specialist geraakt. De laagdrempeligheid van de gezondheidszorg is een holle slogan. Een specialist die één maal per jaar geconsulteerd wordt, kan dus geen recipe voorschriften schrijven die een jaar uitvoerbaar zijn zonder dat de patient dit op een eenvoudige wijze kan oplossen. Recipe zal door de burger en artsen vervloekt worden, mind my words.

Verleng de vervaldatum van geneesmiddelen + 1 jaar. Een eenvoudige maatregel, die nergens de gezondheid gaat belasten. Burgers kunnen grote verpakkingen kopen die langer bruikbaar zijn. Distributie kan grotere verpakkingen langer in voorraad houden en ziet zijn essentiele service level terug toenemen. En wie verliest hier iets ? Niemand in feite… Het doet de distributiekostprijs met 1-2% zakken, en kan zorgen dat we het verlies van hoofdstuk 4 honorarium die vooral weegt op dure geneesmiddelen op attest compenseert.

Vereenvoudig de administratie. Hoofdstuk 4 is een deus ex machina die gebruikt wordt om de begroting te beteugelen. Beeld u in dat u een attest moet aanvragen om een auto te kopen ? Dat u een gesubsidieerde persoon moet betalen om uw auto te tanken… Bijkomend moet u een tweede gesubsidieerde persoon consulteren om uw auto een onderhoud te geven. En finaal bestaat er een derde gesubsidieerde persoon om te controleren dat de eerste en de tweede wel eerlijk hun werk doen… Zo werkt onze gezondheidszorg. De emanatie van de paranoia tot in het oneindige, met dank aan een of andere ambtelijke fraude-apostel. De fiscale en budgettaire paranoia vertaald in ambtelijke verknechting en betutteling van gezondheidszorg. Onder de mom van begroting speelt de gezondheid geen enkele rol. Daar ben ik al jaren van overtuigd. Anders zou ons terugbetalings-systeem er helemaal anders uit zien.. Wij hebben hier een uitvinding van de fossielen van Mei-68 die uitgegroeid is tot een administratieve moloch. Het cookie monster is de overheid, de arts parasiteert op het systeem. De apotheker zit gekneld tussen hamer en aambeeld. Wat als je een herhaalrecept invoert voor Hoofdstuk 4 geneesmiddelen ? Dus een patient kan zijn geneesmiddelen hernieuwen waarvoor hij een attest gekregen heeft; De apotheker kan met de combinatie H4 dit aftoetsen in het Gedeeld Farmaceutisch Dossier en de aflevering beperken tot de afgesproken dagdosis. Er moeten een pak geneesmiddelen te vinden zijn waarbinnen we geprotocolleerd kunnen adviseren om terug een bloeddruk, levertest, te doen, en zo er geen bezwaren zijn, eenvoudigweg de geneesmiddelen kunnen afleveren die de patiënt nodig heeft. Er is bij mijn weten geen enkele apotheker en geen enkele patiënt die dit systeem niet zou verwelkomen. En weet je zo’n systemen bestaan in zowat alle landen van de wereld, tenzij in bananenrepubliek Belgie.

Veralgemeen subsititutie. Kijk, we gaan het niet meer beleefd vragen, vanaf recipe gaan we het doen. Niet dat wij verwachten dat een arts daar enige sympathie voor zal koesteren, het zal een noodzakelijk kwaad zijn. Om onze apotheken nog rendabel te houden.

Wel Maggie: in het voordeel van de burger, en in het voordeel van de gezondheidszorg begroting kan ik u aanraden om deze maatregelen te nemen in overleg met de apothekers. Dit is eenvoudige logica, en eenvoudige wiskunde. Eenvoudig patiënt georiënteerd werken..