Er zijn van die filmweken dat we overspoeld worden door interessante releases. Er zijn ook zo van die weken waarin we hard moeten zoeken naar iets interessant. We hebben wat moeite gedaan, hebben twee politiefilms gevonden die ten minste interessant proberen te zijn, zijn de cinema ingedoken voor een Italiaanse film en hebben een nieuwe film uit de catalogus van Netflix geplukt.

In The Shadow Of The Moon: niets dat we niet eerder gezien hebben

Netflix en film, het blijft een moeilijke relatie. Met Roma had Netflix vorig jaar een film in de aanbieding die mee kon spelen op het hoogste niveau, dit jaar wordt er veel verwacht van The Irishman van Martin Scorsese. Verder zijn er zijn deals met Noah Baumbach (jongens, wat kijken we uit naar Marriage Story) en Alexander Payne, filmmakers die altijd op zijn minst interessante films afleveren. En er komt een Breaking Bad-film op 11 oktober. Maar dat blijven uitzonderingen.

Het merendeel van de films die als Netflix Original bestempeld worden zijn ofwel aangekocht op een filmfestival, ofwel is het effectief een idee dat ergens opgepikt is waar Netflix het nodige geld tegenaan gooit. Maar bijna altijd is het resultaat hetzelfde en komen ze bij in de grote poel waar ze verdwijnen in de anonimiteit. Meestal niet onterecht omdat het films betreft van een belabberde kwaliteit.

Het zou ons verbazen als het met In The Shadow Of The Moon anders zou aflopen, maar deze prent toont tenminste wel wat lef en ambitie. De film start kort in 2024 om dan terug te springen naar het Philadelphia in 1988. Boyd Holbrook speelt daar Locke, een ambitieuze agent die ervan droomt om rechercheur te worden. Hij krijgt de kans om zich te bewijzen als de stad geteisterd wordt door enkele mysterieuze en bloederige sterfgevallen die door een injectie lijken te zijn veroorzaakt.

Na wat vijven en zessen komt er een plot bovendrijven over tijdreizen, inclusief de geobsedeerde agent die zichzelf en zijn omgeving ten gronde richt en de fysicus die zich blijft vastbijten in zijn zaak, ook al botst hij overal op ongeloof.

Binnen die aaneenrijging van clichés is er in In The Shadow Of The Moon wel plaats voor goed gemaakte actiescènes die de film van de vergetelheid redden: een vechtpartij in de metro, een onverwacht sterfgeval, een knappe achtervolging. Maar echt achterover vallen van bewondering? Dat nu ook weer niet.

Score: 6/10

La Ragazza Nella Nebbia/The Girl In The Fog: degelijke, maar te voorgekauwde thriller

Een mens moet ergens beginnen als hij voor het eerst het boekenlandschap begint te verkennen en bij ons was dat bij de thriller. Een aantal jaren hebben we uitsluitend thrillers gelezen om vervolgens de mechanismen te doorzien en er genoeg van te hebben.

Eenzelfde gevoel overviel ons bij La Ragazza Nella Nebbia, gebaseerd op een thriller van Donato Carrisi. Om zijn boek niet de vernieling in de vernieling gefilmd te zien worden leverde Carrisi zélf het scenario én nam hij zelf – voor het eerst – achter de camera plaats.

Het verhaal speelt zich af in het afgelegen bergdorpje Avechot en begint met de verdwijning van het zestienjarige meisje Anna Lou (Ekaterina Buscemi) die op weg was naar de bijeenkomst van een streng-religieuze kerkgroep. We maken kennis met agent Vogel (Toni Servillo) die al snel een gedachte in het vizier heeft. Hij verdenkt Loris Martini (Alessio Boni), een leraar op de plaatselijke school die zich pas een half jaar geleden in het dorpje heeft gevestigd. Op de dag van de verdwijning was hij een bergwandeling gaan maken (geen alibi), was zijn gsm plat, zo zegt hij zelf, en kwam hij thuis met een verwonding aan zijn hand (uitgegleden, zo zegt Loris zelf).

Loris heeft dus op zijn minst de schijn tegen en de kijker wordt lang mee op die weg meegenomen. Tot de focus van de film zich verlegt naar Vogel die een nogal dubieuze manier heeft van onderzoek voeren: hij laat het grotendeels aan de media over. Wanneer blijkt dat hij zich bij een eerdere zaak zich ook al eens zo schromelijk vergist heeft, begint het er weer beter uit te zien voor Loris en wordt de onderzoeker zélf de schurk van het verhaal.

Tot daar kregen we een thriller voor de kiezen die een ander perspectief lijkt te bieden dan de meeste andere films in zijn genre en die kritische vragen stelt bij de rol van de media in een samenleving. Want wat doe je met onschuldigen die hun proces al lang in de media gevoerd hebben gezien? Wat als je onschuldig blijkt te zijn, maar je wel al je geld, je werk en je gezin kwijt bent?

Het is pas in de laatste akte dat de film het gaspedaal te stevig indrukt en dat de ene na de andere plotwending elkaar opvolgt, de ene al geloofwaardiger dan de andere. Uiteindelijk is het jammer dat Carrisi de verleiding niet kan weerstaan om de kijker toch weer naar huis te sturen met de Waarheid op een dienblaadje aangeleverd.

Ja, een open einde is soms frustrerend. En daarom net leuk. Je als kijker afvragen wie het nou net precies gedaan heeft, wie de grootste schurk is onder de schurken: dat is het mysterie. Het is jammer dat La Ragazza Nella Nebbia de behoefte voelde om dat geheel voor ons te doen en we met een zeer onbevredigend einde weer huiswaarts werden gestuurd.

Score: 6/10