De 18-jarige klimaatactiviste Anuna De Wever is met een containerschip aan haar terugreis naar België begonnen. Ze reisde vorig jaar met de boot naar Zuid-Amerika voor de klimaattop in Chili, maar die werd wegens onlusten in het land naar Spanje verplaatst. Het zal ongeveer twee weken duren eer De Wever, haar zus Josefien Hoerée en de Waalse klimaatactiviste Adélaïde Charlier in Europa aanmeren.
Anuna De Wever reisde in het najaar van 2019 samen met zo’n dertig andere jongeren naar Zuid-Amerika met een zeilschip voor de klimaattop in Chili. Die werd echter verplaatst naar Madrid, waar De Wever en haar entourage onmogelijk op tijd konden raken zonder vliegtuig.
De Wever kiest er nu voor om met een vervuilend vrachtschip mee te varen en niet te wachten tot Pasen, wanneer haar zeilschip opnieuw de Oceaan oversteekt. Dat melden de kranten van Mediahuis en De Persgroep. “Het verschil met vliegen is dat die schepen sowieso varen, om de vracht te transporteren”, luidt het argument van de klimaatactiviste. “Onze kajuiten waren anders toch maar leeg gebleven. Terwijl je als vliegtuigpassagier wel rechtstreeks de luchtvaart ondersteunt, die geen ander doel heeft dan passagiers vervoeren.”
1 jaar Youth for Climate
Ook blikt De Wever terug op 1 jaar Youth for Climate (YFC). Het is deze week namelijk exact een jaar geleden dat spijbelaars onder leiding van De Wever en Kyra Gantois op straat kwamen om een ambitieuzer klimaatbeleid te eisen van de regering.
De Wever noemt 2019 als klimaatjaar “een eyeopener”. Ze erkent dat ze fouten gemaakt heeft, maar is ambitieuzer dan ooit. Ook zegt ze in paniek te zijn over de klimaatcrisis: “Het heeft heel mijn leven overgenomen.”
Boos op Vlaamse regering
Verder zegt Anuna De Wever aan de kranten dat ze kwaad is op de Vlaamse regering “voor haar gebrek aan actie en verantwoordelijkheid”: “Tijdens mijn reis naar het Amazonewoud, waar we echt geconfronteerd werden met de gevolgen, heb ik zo vaak gewild dat onze Belgische politici dit zouden zien. Dan zouden ze zeker van gedachten veranderen. Als je deze mensen ziet lijden, onder meer doordat ze kanker krijgen door de goudmijnen aan de rivieren, kan je er geen politiek spel meer van maken.”
“Kijk ook naar wat er in Australië gebeurt. Het momentum is niet voorbij. 2019 was niet het klimaatjaar, vanaf nu is het elk jaar een klimaatjaar. Dit is geen marathon, maar een sprint. We moeten de komende tien jaar alles op alles zetten om de planeet te redden.”