Sinds Le Fidèle (2017)  hebben we nog niet de eer gehad om een nieuwe film van Michaël Roskam te verwelkomen in de filmzalen. Maar Roskam heeft intussen wel zijn weg gevonden naar het streaminglandschap. Op AppleTV+ is nu Black Bird te zien. Dat is een nieuwe zesdelige reeks waarin ook Ray Liotta nog te zien is, de legendarische acteur uit onder andere Goodfellas die eind mei overleed.

Het is tekenend voor het overaanbod aan series in het streaminglandschap dat er relatief weinig lawaai wordt gemaakt over een serie als Black Bird. De serie komt werd ontwikkeld door Dennis Lehane die in het verleden als schrijver en producer meewerkte aan series als The Wire, Boardwalk Empire, The Outsider – allen op Streamz – en Mr. Mercedes. In 2014 maakte hij samen met Michael R. Roskam The Drop, een uitstekende film met Matthias Schoenaerts en Tom Hardy in de hoofdrollen.

Black Bird is gebaseerd op ware feiten en neemt de memoires van Jimmy (officieel James) Keene als uitgangspunt. Keene (Taron Egerton) is een drugdealer die een goeie reputatie heeft in het wereldje. Hij is correct, beleefd en charmant. Wanneer hij tijdens een operatie van de DEA tegen de lamp loopt en er grote hoeveelheden drugs en wapens bij hem thuis worden aangetroffen, kiest hij ervoor om het op een akkoord te gooien met de openbaar aanklager. Tot zijn grote verrassing wordt hij alsnog veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf, in plaats van de verhoopte vijf.

Keene maakt er het beste van in de gevangenis, hij zet een handeltje op in het verhuren van pornoblaadjes – we schrijven midden jaren negentig – en met dat zakgeld koopt hij verse groenten en mals vlees om aan het vreselijke gevangeniseten te ontsnappen. Hij heeft vrede genomen met de tijd die ‘m nog wacht op het moment dat hij Lauren McCauley (Sepideh Moafi) van de FBI voor zich krijgt.

Zij legt Keene een deal voor: ofwel in de huidige gevangenis blijven en zijn volledige straf uitzitten, ofwel naar een zwaarbeveiligde gevangenis in Springfield met kwijtschelding van zijn straf, op voorwaarde dat hij contact weet te leggen met de veroordeelde Larry Hall (Paul Walter Hauser) en hem ook nog een bekentenis weet af te dwingen over een open zaak. Hall dreigt immers vrij te komen doordat zijn eerder afgelegde bekentenissen door de rechtbank als afgedwongen worden gezien, maar de federale autoriteiten hebben het vermoeden dat hij achter nog minstens een dozijn andere moorden zou kunnen zitten.

Behoefte aan aandacht

Het is interessant hoe Dennis Lehane in de eerste afleveringen het gevangenisleven van Jimmy Keene en het onderzoek naar Larry Hall van enkele jaren voordien door elkaar laat lopen om daarna de twee verhaallijnen samen te brengen wanneer de twee samenkomen in dezelfde gevangenis. Zo leren we Larry Hall gaandeweg kennen en groeit ook gaandeweg het besef van het belang van de deal met Keene.

Het was diezelfde Lehane die – na hun samenwerking voor The Drop – opnieuw ging aankloppen bij Michaël Roskam en hem vroeg om mee de visuele stijl te bepalen. Samen hebben ze er een reeks van gemaakt die, zowel inhoudelijk als visueel, de fans van Mindhunter zal kunnen bekoren. Er zit veel grijs en pastelblauw in de reeks en de stijl is sober, aangezien we ons toch vooral binnen in gevangenissen bevinden.

De cast is uitstekend. Taron Egerton zet met verve een charmante crimineel neer, maar het is Paul Walter Hauser die de show steelt met zijn acteerprestatie. Na zijn krachttoer in Richard Jewell (2019) van Clint Eastwood – matige film, goeie acteerprestatie – maakt hij hier opnieuw indruk als Larry Hall.

Hall is de meest interessante figuur: hij is de minst fortuinlijke van een eeneiige tweeling, lijkt een psychische kwetsbaarheid te hebben of is zwakbegaafd waardoor de ordehandhavers van zijn thuisdorp ‘m met een zekere mildheid bekijken. Hall doet met de regelmaat van de klok bekentenissen over moorden die hij gepleegd zou hebben, maar die bekentenissen worden door de plaatselijke autoriteiten nooit echt serieus genomen. Die zien zijn verhalen als fantasieën die voortkomen uit een behoefte aan aandacht, want Hall is een eenzame figuur. Het is pas wanneer Brian Miller (Greg Kinnear) op de proppen komt dat Hall in het vizier komt als een serieuze verdachte voor een flink aantal moorden.

Een zekere vorm van sympathie

Het is de gelaagdheid die Lehane in zijn personages legt die Black Bird zo interessant maakt. Jimmy Keene is geen onbeschreven blad, maar hij is ook niet de grootste crimineel aller tijden, maar hij is ten minste geen moordenaar. Hall op zijn beurt mag dan wel een gevaar voor de maatschappij zijn, maar hij lijkt er zelf niet aan te kunnen doen.

En zo merk je dat je als kijker voor beide personages toch een zekere vorm van sympathie gaat opvatten. Paul Walter Hauser weet in zijn personage ook snel te wisselen tussen een ongevaarlijke versie van Larry Hall en een ronduit angstaanjagende versie. Wanneer Hall in de derde aflevering in een gesprek verwikkeld zit met Jimmy Keene over het verleiden van meisjes komt zowel bij het personage Keene als bij de kijker de klik: neen, Larry Hall mag de straat niet meer op.

Black Bird is de nieuwste in een lange reeks minireeksen – want nieuwe titels trekken makkelijker nieuwe abonnees aan – wat wil zeggen dat de reeks ook niet heel erg veel van je tijd zal opeisen. Deze serie laat zich bingen op één dag, maar is die tijdsinvestering wel zeker waard.

Black Bird is te bekijken via AppleTV+. Drie van de zes afleveringen zijn nu al beschikbaar. De drie volgende afleveringen volgen telkens op vrijdag.