Gewezen Vooruit-voorzitter Conner Rousseau wordt geen lijsttrekker in Oost-Vlaanderen, bleek gisteren. Maar de vraag is daarmee nog niet beantwoord: een noodlandingspiste blijft open.
- Zelden werd een simpele ledenvergadering om provinciale lijsttrekkers aan te duiden zo druk bijgewoond door de pers. “Bij Vooruit zijn ze meesterlijk in een spanningsboog creëren, en zo pers te lokken, dat weten we ondertussen”, zo stelde gisteren een federale excellentie vast, op de jaarlijkse persdrink van Vivaldi: daar was er zo plots zichtbaar een pak minder volk dan normaal, de helft zat in Gent.
- Maar, en dat was toch wel wat verwacht, geen Rousseau te zien in de Zebrastraat: hij liet een brief voorlezen aan de leden, nadat eerder op een digitaal partijbureau ook duidelijk gemaakt was dat hij niet de lijst zou trekken.
- “Hij is er nog niet klaar voor en wil vooral dat het nu over de inhoud gaat en niet over hem”, zo duidt een aanwezige in de zaal de inhoud van die brief. Daarbij liepen de emoties hoog op: men wil vanuit de basis in Oost-Vlaanderen toch erg graag de man uit Sint-Niklaas op de lijst.
- Daarvoor bracht zowaar Freddy Willockx, oud-minister en boegbeeld uit dezelfde thuisbasis, een hele interne campagne op gang. Verschillende grote en minder grote namen werden vriendelijk verzocht toch eens met Rousseau te bellen, om hem te proberen overtuigen wél op de lijst te gaan staan en een politieke comeback te forceren.
- Onder meer PS-voorzitter Paul Magnette kreeg die vraag, en belde ook met zijn voormalige collega, om toch op hem in te praten. Maar tegelijk respecteert iedereen wat Rousseau aangaf: het komt gewoon te vroeg.
- Tegelijk is er nog een soort noodlandingspiste: de plek van lijstduwer. Die blijft voorlopig open op de lijst voor het Vlaams Parlement. Daardoor kan Rousseau nog tot 13 april beslissen of hij het wil of niet, en dan verkozen raken vanop die plaats. Dat moet met zijn stemmenpotentieel haalbaar zijn.
- Tegelijk is dat meteen ook de beste manier om zichzelf opnieuw ‘wit te wassen’, zoals dat heet in Wetstraat-jargon: de kiezer geeft hem dan absolutie, door hem opnieuw in het Vlaams Parlement te stemmen.
- Hoe dan ook is de vraag rond Rousseau op die manier wel andermaal niet weg. Dat de partij net rust wilde creëren, door de lijsttrekkers aan te duiden en dan ‘zonder afleiding’ naar het ideologisch congres te kunnen gaan, lijkt toch niet helemaal gelukt. De vraag rond Rousseau blijft nog even boven de partij zweven. “Brilliant toch, hoe ze dat verhaaltje blijven rekken, in een soap met vele afleveringen?”, zo concludeerde een minister.