Eén dode vos langs de weg: no big deal hier. Maar in Australië is het voorpaginanieuws, en met een onheilspellende titel, zoals “Er dreigt een ecologische ramp”. Dit is waarom.

De vos werd gisteren gevonden aan de rand van een snelweg in het noorden van Tasmanië. Het probleem is: in Tasmanië horen geen vossen te leven, en als ze er toch zouden komen, zou dat effectief de natuur serieus in de war sturen.

In Tasmanië, dat door een 240 kilometer brede zeestraat wordt gescheiden van Australië, houden ze er dan ook in eerste instantie rekening mee dat een flauwe plezante een grap heeft uitgehaald. Er wordt onder meer gespeculeerd dat iemand een dode vos van het Australische vasteland heeft meegenomen en langs de weg heeft neergelegd.

Het dier heeft zware verwondingen, en lijkt te zijn doodgereden door een auto.

Tasmaanse duivel

Lloyd Klumpp, hoofd natuurbeheer van de Australische deelstaat zegt: “Totdat het rapport af is, kunnen we niets zinnigs zeggen over de herkomst van dit dode dier.”

In Tasmanië komen op het land bijna geen roofdieren voor. Een uitzondering is de steeds zeldzamer wordende Tasmaanse duivel. Voor dat dier zou het een ramp zijn als zich op het eiland een grote vossenpopulatie vestigt.

De Tasmaanse duivel, die alleen nog te vinden is in Tasmanië, heeft sinds 25 jaar te maken met een bijzondere vorm van kanker. Door een tumor op de neus kunnen de dieren na verloop van tijd niet meer jagen of eten. De ziekte is de doodsoorzaak bij acht op tien Tasmaanse duivels. En de Tasmaanse duivel zou dus wel degelijk helemaal kunnen uitsterven als hij met de vos moet concurreren om prooidieren.

Wat vossen (en katten) hebben aangericht Down Under: een ramp

Bovendien is er nog een reden waarom er zo paniekerig wordt gedaan Down Under over die dode vos: de kat en vos, twee dieren die uit Europa zijn gekomen, zijn een ramp gebleken voor de landzoogdieren in de rest van Australië. Sinds 1788 is 11 procent van de 273 inheemse landzoogdieren door toedoen van de kat en de vos uitgestorven. 21 procent wordt in zijn voortbestaan bedreigd. Wetenschappers van de Charles Darwin Universiteit in Australië spreken in het Amerikaanse tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences over een “uitroeiingsramp”.

Geen ander land heeft in de afgelopen twee eeuwen zoveel landzoogdieren verloren zien gaan, schrijven de wetenschappers. De wilde dieren in Australië zouden er juist van moeten profiteren dat het land rijk is en een geringe bevolkingsdichtheid heeft, maar de uit Europa ingevoerde dieren doen dat voordeel teniet.

De wetenschappers schrijven dat het probleem lang is onderschat. Veel van de uitgeroeide dieren waren weinig aaibaar en schuw en waren vooral in de nacht actief. Voor de bedreigde soorten geldt hetzelfde. Daardoor waren en zijn weinig Australiërs van hun bestaan op de hoogte, laat staan dat ze ze ooit hebben gezien.