Alle pop-ups hebben bezoek gekregen van de jury, en dat verliep weer niet overal van een leien dakje. Eigenlijk mag enkel Kortrijk tevreden zijn, want daar kregen beide duo’s lovende kritieken. Maar wat wij vooral onthouden zijn is de foufou van Gillian en Caroline, eigenlijk gespeld als fufu, en de soeseboelekes van Jan en Nele. Het ene was al wat lekker dan het andere. Nogmaals konden we ook zien wat een verrijking Gert Verhulst is, want zelden zagen we de jury zo’n plezier beleven tijdens Mijn Pop-uprestaurant! En dat geldt voor ons ook.

Vorige week zagen we al dat de jury behoorlijk wat kritiek had op de Genkse pop-ups. Sven en Amanda waren op de goede weg, maar Giordano en Myrthe zorgden voor pizza horror bij Sergio Herman. Deze week waren Antwerpen en Kortrijk nog aan de beurt.

Gillian & Caroline

Ontbijt en lunch, dat gaan Gillian en Caroline serveren. Het moet ook allemaal heel gezond worden en dat gaat duidelijk ten koste van de smaak. Hoewel de beide vrouwen zich goed hebben voorbereid kunnen ze Sergio niet meteen bekoren. Hij heeft nog niet het gevoel van: “Ik ga in mijn blote reet over de Vlaamse kaai lopen.” Misschien zijn niet alle vrouwen het met ons eens, maar we hopen dat Gillian en Caroline er niet in slagen dat gevoel los te weken. Gerts oogjes glunderden even toen hij potjes op tafel zag verschijnen. “Ne goeie vette paté met uitenconfituur.” Maar dat was het niet, en vooral Gert zou teleurgesteld van tafel gaan.

Gert klinkt bijna als Kabouter Lui wanneer hij het eten vermoeiend noemt. “Ik word hiet niet vrolijk van”, zegt hij. “Dit is niet lekker. Ikke die iets laat staan, dat kan niet.” Hij vergelijkt zijn smaak qua lekker eten met die van de gemiddelde Vlaming en Sergio beseft dat het niet goed zit. Als de meeste klanten straks zo gaan denken, dan is hun zaak niet leefbaar. Maar koppig als ze zijn willen Gillian en Caroline zich niet bij de kritiek neerleggen. Gert staat volgens Gillian gewoon niet open voor iets nieuws. Als we even later zien dat Caroline niet met een microgolf overweg kan, dan gaan we plots toch twijfelen aan dit duo.

Maar dan kwam het gerecht dat voor de nodige hilariteit zorgde: de fufu. Gert zegt Sergio te wachten tot het bijhorende soepje komt. “Als je de fufu in de soep stopt, dan gaat er een wereld open.” Helaas was dat niet het geval en Sergio begint een hele uitleg over “een fijne, mooie, zachte fufu”. “Maar ik ben geen fufu-kenner”, geeft hij toe. Wanneer de jury is vertrokken beseft Gillian dat ze hun keuken toch iets meer mainstream zullen moeten maken. Zo lang we maar van hun fufu kunnen gaan proeven.

Miette & Willem

Van fufu naar Mexico, het is dit jaar maar een kleine stap. Van de buren Miette en Willem verwacht de jury nog niet veel. Vooral Willem zit duidelijk niet op z’n gemak in de keuken. “Het is allemaal wel leuk wat Willem vertelt, maar uiteindelijk begrijpt die kerel er geen hol van”, zegt Sergio. En de gerechten onderstrepen die uitspraak: “Dit is kleuterschoolniveau.” Ook de taco’s kunnen niet veel goedmaken. “Dit is gewoon een keuken van een foute Mexicaan.”

“Dit is geen lekker Mexicaans wijf op het strand waar ik direct zin in heb”, zegt hij ook nog. Daarmee heeft Sergio het gelukkig niet over Miette, want haar stralende verschijning is één van de weinige pluspuntjes aan het jurybezoek. Gert vindt dat Willem zelf meer Mexicaans moet worden. “Volgende keer moet je 20 kilo dikker staan.” Toch hoort Miette plots goed nieuws wanneer Sepideh zegt dat Gert wel gelukkiger is dan bij de buren. “Stel dat ik hier ongelukkiger zou zijn dan hiernaast, dan zou het heel erg zijn.”

Dat moet gezien het concept van de wedstrijd dit jaar als muziek in de oren klinken. Miette overtuigt ook nog met een speciale Mexicaanse thee die vooral door z’n manier van serveren in de smaak valt. Er is nog hoop in Antwerps Mexico.

Jan & Nele

In Kortrijk keert de kritiek plots van heel slecht naar positief. Alweer maakt Nele indruk op de jury, en dan vooral op Sergio. “Je ziet er goed uit. De hakjes aan. De skinny jeans.” Sergio voelt rock ’n roll in de zaak die teruggrijpt op grootmoeders keuken, en dat woordje gebruikt hij alleen als hij tevreden is. Ook de inrichting spreekt de jury meteen aan. Ze merken ook op dat bijvoorbeeld de mayonaise in potjes met een gepersonaliseerd etiket komt. Jan en Nele willen de klanten de kans geven zo’n potjes te kopen. Het zijn de verkopers die plots tevoorschijn komen. “Merchandising? Precies Plopsaland in het klein”, merkt Gert Verhulst op.

De gerechten in zo’n pop-up zijn in het verleden vaak oubollig geweest, maar deze keer zijn ze een groot succes. “Het moet classic zijn met een sexy style. Eigenlijk moet Mémé Gusta ook op hakken lopen”, zegt Sergio. Enig minpuntje: Nele heeft het bier niet geproefd en schenkt het nu onervaren in bij de jury. “Je had eigenlijk in je salon moeten oefenen met je hakjes”, zegt hij. Maar voorts horen we alleen woorden als “WOW”, en dat maken we in deze prille fase van de wedstrijd zelden mee.

Ook hier komt een gerecht op de kaart dat veelbesproken zal zijn: soeseboelekes. Eigenlijk zijn het gewoon soesjes, maar Jan en Nele schuwen hun dialect niet. Iedereen wordt er stil van. “Dat is een goed teken. Gert houdt z’n mond”, merkt Sergio op. Dat het eigenlijk caloriebommen zijn, maakt Gert weinig uit. “Er is niks zo erg als calorieën binnen krijgen wanneer iets niet lekker is,” zegt hij filosofisch. Daar had hij bij Jan en Nele dus geen problemen mee.

Chloë & Magali

Ook voor de zusjes had de jury een beetje schrik, aangezien ze tot hiertoe weinig gepresteerd hebben. Maar wanneer Sergio zijn tanden in de amuse zet, is hij aangenaam verrast. “Ik had zoiets van: ‘Smaak, het is er!'” Toch konden ze die lijn niet doortrekken, want ze namen het risico om Sergio mosselen te serveren. “Sergio is bij wijze van spreken tussen de mosselen opgegroeid”, merkt Gert op. En de Nederlander miste dan ook de power van de hapjes in de mosselen. “Dit is vijf stappen terug.”

Even later wordt het nog erger wanneer er scampi’s op tafel verschijnen. “Ik gruwel van scampi’s. Dat is zo overgewaardeerd. Dat is het laatste wat je zou meenemen in je graf.” En nog: “Die scampi’s kan ze hier terug in het riool laten zwemmen.” Gert vindt die opmerking niet erg en offert zich op om ze op te eten. “Ik doe mee aan dit programma om eens goed te eten”, zegt hij. Gelukkig lijkt dat bij Chloë en Magali wel te gaan lukken. Zeker het dessert, want Sergio is plots weer helemaal bij de zaak. “Effe met het koppie erin.”

Zijn conclusie is op zijn eigenwijze manier dan ook weer positief. “Het zijn fucking geslepen Italiaanse vosjes. Ze hebben me fel bij mijn kloten gehad.” Om maar te zeggen: ook hier is er hoop en bestaat de kans dat het goed komt.

Conclusie:

De beste pop-ups staan een week voor de opening verrassend in Kortrijk. Jan en Nele zullen waarschijnlijk het hoogst hebben gescoord, maar Chloë en Magali hebben het potentieel om stevige concurrentie te worden. In Genk hebben Sven en Amanda de beste start genomen, maar Giordano heeft goud in handen als hij zijn idee goed uitwerkt. En in Antwerpen is het voorlopig drama troef. Gillian en Caroline zullen hun eigenzinnige karakter opzij moeten zetten en naar de kritiek van de jury moeten luisteren. Miette en Willem moeten dan weer echt op zoek naar een goede chef.

Dat deze proef nog niets zegt over wie er gaat winnen, is vorig jaar nog bewezen. Toen stak Aalst er rond deze tijd dankzij paleo met kop en schouders bovenuit. Maar uiteindelijk speelden Hasselt en Brussel de finale. Al hebben we toch het gevoel dat een duel tussen Kortrijk en Genk er deze keer dik in zit.