Muziek is voor velen onder ons een dagelijkse metgezel. Op het openbaar vervoer of in de wagen. Wanneer je wil feesten en dansen of wanneer je getroost wil worden. Een jaar zonder muziek, daar kunnen wij ons niets bij voorstellen. Er was gelukkig meer dan genoeg keuze om een playlist uit samen te stellen. Wat volgens ons de 100 beste internationale singles waren, geven we hier graag mee. De eerste 25 nummers krijgen een korte toelichting mee, onderaan staan alle nummers verzameld in één playlist.
1. Fontaines DC – Roman Holiday
Het is niet zo dat Fontaines DC voor 2022 een onbekende naam was, maar met hun album ‘Skinty Fia’ hebben ze hun grenzen verlegd, hun publiek vergroot en zichzelf overtroffen. Uit een uitstekend album – het is geen toeval dat de band nog twee keer terugkeert in deze playlist – was Roman Holiday het nummer dat bij ons het langst en het meest op repeat heeft gestaan. Het is een nummer waarop de band aanstekelijker klinkt dan ooit tevoren, zonder daarbij hun eigenheid te verliezen.
2. LCD Soundsystem – New Body Rhumba
Van LCD Soundsystem verwachten we niets meer, wat het des te leuker maakt als ze toch weer eens opduiken. Hun meest recente album ‘American Dream’ was één van de absolute toppers van het alweer verre 2017, hun laatste optreden in België dateert van Pukkelpop 2016. Nochtans treedt de band wel nog op, in het najaar van 2022 resideerden ze voor een concertreeks in New York. Met nieuwe muziek zijn ze scharig, maar voor de soundtrack van de Netflixfilm White Noise (op het platform vanaf 30 december) gaven ze nog eens het beste van zichzelf. New Body Rhumba duurt een lekkere zevenenhalve minuut en bevat alles wat LCD Soundsystem zo leuk en uniek maakt. Het verstrekt overigens aanbeveling om naar de aftiteling van White Noise te blijven kijken, want die bevat een erg leuke supermarktscène op de tonen van dit nummer.
3. Kendrick Lamar – The Heart Part 5
Wat eigenzinnigheid betreft kunnen Kendrick Lamar en LCD Soundsystem aan elkaar tippen. De dag voor Kendrick zijn album ‘Mr. Morale & The Big Steppers’ uitbracht, verscheen The Heart Part 5. Voordien waren nog geen singles verschenen om het publiek warm te maken voor dat album. Tot ieders verbazing bleek de dag nadien The Heart Part 5 niet op het nieuwe album te staan. Nu, dat was ook ergens te verwachten. De The Heart-nummers van Kendrick worden doorgaans net voor nieuwe grote releases uitgebracht. Het nummer toont de eenzame hoogte waarop Kendrick staat in de hiphopwereld. Er kan een doctoraat geschreven worden over de lyrics, maar de meest indrukwekkende strofe gaat over Kendrick die praat vanuit het perspectief van de in 2019 overleden rapper Nipsey Hussle. Hij rapt: “Should I feel resentful I didn’t see my full potential?” en iets verderop adviseert hij degenen die Nipsey liefhadden om zijn twee kinderen zeker zijn interviews te laten zien. In de videoclip die bij het nummer hoort zien we Kendrick achtereenvolgens transformeren in O.J. Simpson, Kanye West, Jussie Smollett, Will Smith, Kobe Bryant en tot slot ook in Nipsey Hussle. Het nummer is tekstueel zo rijk dat we bijna vergaten te zeggen dat The Heart Part 5 ook muzikaal van de sterkste en meest funky stuff is die Lamar al heeft uitgebracht.
4. Harry Styles – As It Was
In 2022 was er niet om Harry Styles heen te gaan, als je dat al gewild zou hebben. Hij acteerde in twee films, kondigde een stand alone-optreden aan op de weide van Werchter in juni 2023 en verkocht dat in een wip uit, hij bracht een album uit en stond wereldwijd aan de top van de hitparades met As It Was. In Vlaanderen voerde hij maar liefst 14 weken de Ultratop 50 aan. As It Was is dan ook een enorm aanstekelijk deuntje dat zelfs in het hoofd blijft zitten van de meest alternatieve muziekliefhebber. Dat Harry zijn eigen petekindje de track opende, zorgde voor nog wat meer veroverde harten.
5. Billie Eilish – TV
Billie Eilish verrastte toen ze in hartje zomer – op 21 juli – twee intieme songs uitbracht waarop ze zichzelf op gitaar begeleidt. De twee tracks kwamen samen op het ep’tje ‘Guitar Songs’ en TV werd van de twee het sterkst opgepikt. Daarin zingt ze over een gebroken hart en hoe ze de wereld wil ontkennen door gewoon naar Survivor te kijken “just to watch somebody suffer”. In het refrein gaat het dan weer over het contact met vrienden dat verwatert wanneer er een liefde in de plaats komt (“You don’t have the time, you leave them all behind/You tell yourself, “It’s fine, you’re just in love”). TV is kwetsbaar en tekstueel simpel maar tegelijkertijd vindingrijk.
6. Lucius – White Lies
Lucius hebben wij in 2021 leren kennen door hun gastbijdrage op I Don’t Live Here Anymore van The War On Drugs. Het zette hun album ‘Second Nature’ sterker op onze radar, wat al hun vijfde album bleek te zijn. Daarop laat de band heel wat verschillende facetten van zichzelf horen, van funky tot intieme tweestemmigheid. Het is met de intieme nummers, zoals ook deze White Lies, dat Lucius ons hart het meest weet te veroveren.
7. Yeah Yeah Yeahs – Burning
Een onverwachte comeback was er dit jaar van Yeah Yeah Yeahs. In 2013 zette Karen O de band op pauze omdat ze solo muziek wilde gaan maken. Dat heeft niet erg veel deining veroorzaakt – op een Oscarnominatie voor The Moon Song dat in de film Her te horen is na – maar toch heeft het nog negen jaar geduurd vooraleer er een nieuw album van Yeah Yeah Yeahs was. ‘Cool It Down’ is kort, acht nummers en 32 minuten, maar wel steengoed. Het nieuwe album brengt de band dan ook twee keer in onze playlist. Eén keer met Perfume Genius aan hun zijde en één keer met deze Burning, waarin ze nog eens laten horen hoe je dat nu precies ook al weer doet, een nummer perfect opbouwen tot het uiteindelijk helemaal mag openbloeien.
8. Fontaines DC – Jackie Down The Line
Tweemaal in de top tien is veel, maar Jackie Down The Line moest er absoluut nog bij. Het is de eerste single die Fontaines DC uitbracht in de aanloop naar ‘Skinty Fia’ en het was meteen een schot in de roos. Waar het nummer precies over gaat, is voor interpretatie vatbaar, zeker is dat de “My friend Sally says she knows ya” een verwijzing is naar de Ierse schrijfster Sally Rooney die scoorde met haar romans Conversation With Friends en Normal People, waar beide ook series van zijn gemaakt. In Rolling Stone vertelde zanger Grian Chatten dat het interessant is om in deze tijd waarin het zo belangrijk is om de dingen juist en goed te doen, te schrijven vanuit het perspectief van iemand die het niet meer goed wil doen en ook niet de noodzaak voelt om die indruk te wekken.
9. Lizzo – About Damn Time
Lizzo scoorde dit jaar grote hits, kondigde een Sportpaleis aan en ook haar album ‘Special’ deed het uitstekend. Haar grootste hitsingle tot nu toe scoorde ze met About Damn Time wat eigenlijk een nummer is waarin Lizzo schrijft over hoe ze haar nieuwe album eindelijk aan het publiek kan laten horen. Daarbij benadrukt ze haar persoonlijke evolutie: “Oh, I’ve been so down and under pressure/I’m way too fine to be this stressed, yeah/Oh, I’m not the girl I was or used to be/Uh, bitch, I might be better”. Het zijn niet de meest fijnzinnige lyrics, maar het is wel helemaal Lizzo. About Damn Time lijkt ook muzikaal op een nummer dat we al lang lijken te kennen, maar het is uitgebracht in 2022, door Lizzo. De perfecte popsong maken: ook dat is een kunst.
10. Florence & The Machine – My Love
Ook Florence Welch haalde haar meest popgevoelige kantje nog eens boven voor de single My Love. Nochtans was de originele versie van het nummer akoestisch en werd het door Florence beschreven als “a sad little poem” dat ging over writer’s block en over hoe moeilijk de zangeres het had om zichzelf aan te passen aan een wereld die geregegeerd werd door Covid. Het is nauwelijks te bevatten dat het om hetzelfde nummer gaat, want My Love werd uiteindelijk één van de meest opzwepende popsongs van het jaar.
11. Arcade Fire – Unconditional I (Lookout Kid)
Het werd een vreemd jaar voor de Canadese band Arcade Fire, want hoewel het album ‘WE’ goed ontvangen werd bij de release kwam de band in zwaar weer terecht. Op het einde van de zomer werd Win Butler, de frontman van Arcade Fire, immers door vier vrouwen beschuldigd van seksueel wangedrag. Butler zelf reageerde dat het telkens om relaties met wederzijdse toestemming ging en de tournee ging gewoon door. Dat leverde een erg vreemd optreden in het Sportpaleis op met band noch publiek dat er zin in leek te hebben en zonder voorprogramma Feist die al eerder uit de tournee was gestapt. De muziek blijft wel fijn om naar te luisteren en met Unconditional I (Lookout Kid) heeft de band een lief nummer gemaakt over de onvoorwaardelijke liefde van ouders voor hun kind. Régine Chassagne en Win Butler schreven het nummer voor hun zoon en zijn zich ervan bewust dat ze hem niet gaan kunnen beschermen tegen alle kwaad, teleurstelling en verdriet dat een mensenleven met zich meebrengt. Maar ze zullen er wel altijd voor ‘m zijn.
12. Taylor Swift – Anti-Hero
Ook Taylor Swift bracht een nieuw album uit dit jaar, ‘Midnights’, en dat ging met de nodige opwinding gepaard. Het album verzamelt een aantal nummers die Swift ’s nachts schreef en waarop ze aan zelfreflectie doet. Daar gaat ze misschien wel het verst in op Anti-Hero, een nummer dat door de zangeres omschreven werd als één van haar favoriete eigen nummers ooit. Best vreemd als je bedenkt dat ze in de tekst zowat alle dingen opsomt die ze haat aan zichzelf.
13. The Smile – Skirting On The Surface
Van Radiohead geen spoor in 2022, alle bandleden zijn nog met andere projecten bezig. Jonny Greenwood schrijft de ene na de andere filmsoundtrack, Philip Selway heeft zijn derde soloalbum uitgebracht en Colin Greenwood toont gewoon met onze eigen Tamino. Wél een hobbyproject voor Thom Yorke en Jonny Greenwood, want zij richtten The Smile op, met Tom Skinner op drums. Dat leverde een uitstekende plaat op, ‘A Light For Attracting Attention’, die hen ook naar TW Classic bracht. Dat Skirting On The Surface wel heel erg als Radiohead klinkt vinden wij helemaal geen probleem. Het nummer gaat ook al even mee, want het werd ook al live gebracht door Thom Yorke op piano in 2009 toen Yorke tourde met zijn band Atoms For Peace en ook Radiohead bracht het nummer al tweemaal live, in 2012.
14. Holly Humberstone – London Is Lonely
Holly Humberstone is één van die jonge veelbelovende zangeressen. Ze heeft al drie EP’s op haar naam staan en vulde die aan het begin van dit jaar aan met de melancholische single London Is Lonely. Veel valt er niet achter te zoeken: Humberstone is afkomstig van het Londense platteland, maar verhuisde naar Londen omdat dat beter en praktischer bleek voor haar carrière. In de grote stad tussen al die mensen wordt ze wel eens overvallen door een gevoel van eenzaamheid. Het nummer was ook te horen op de soundtrack van het tweede seizoen van HBO-serie Industry.
15. Tomberlin – Happy Accident
We werden ook meteen gegrepen door Happy Accident van Tomberlin, wat de artiestennaam is van de Amerikaanse singer-songwriter Sarah Beth Tomberlin. Zij bracht in 2022 het uitstekende album ‘I Don’t Know Who Needs To Hear This…’ uit. Die plaat staat in het teken – waar hebben we dat nog gehoord? – zelftwijfel en zelfreflectie. De single Happy Accident gaat over het proberen uitzoeken wat je voor iemand betekent of betekend hebt. De zangeres zei zelf dat het nummer voorkomt uit het denken aan relaties uit het verleden: “Ik wil weten waarom iemand mij wil leren kennen. Wil je mij echt leren kennen of enkel dat idee dat je van me hebt? En wil ik jou leren kennen of gewoon het idee dat ik van jou heb?”
16. The National feat. Bon Iver – Weird Goodbyes
Het leek een kwestie van tijd voordat The National de handen eens in elkaar zou slaan met Justin Vernon van Bon Iver, Aaron Dessner was immers al producer voor twee van de platen van Taylor Swift en zowel Bon Iver als Matt Berninger van The National zongen daar een duet voor in. Van The National krijgen we de laatste jaren enkel maar losse tracks, al zou dit nummer – dat al aan zijn derde titel toe is – wel op het negende album van de band te horen zijn. Wanneer dat verschijnt is niet bekend en sinds de release van deze single tijdens de zomer is het weer stil. Nochtans liet de band tijdens hun Europese zomertournee, die hen in ons land naar de eerste editie van het festival Live Is Live bracht, wel enkele nieuwe nummers horen. Weird Goodbyes gaat net als Happy Accident hierboven over doorgaan met je leven en nadien toch weer geconfronteerd worden met gedachten aan het verleden. Het deed ons vooral beseffen hoezeer we The National missen.
17. Father John Misty – The Next 20th Century
Father John Misty bracht dit jaar het album ‘Chloe And The Next 20th Century’ uit, waaruit deze bijna-titeltrack de vierde single was. Daarin omarmt Josh Tillman het croonerschap, maar blijft hij tekstueel even complex en muzikaal even verrassend als voorheen. Zachte percussie, snijdende gitaren en zalvende strijkers wisselen elkaar af en smeden dit bijna zeven minuten durend nummer tot één geheel. Tillman bezingt in zijn eigen moeilijke symbolische teksten het cyclische van geschiedenis: volgens Tillman blijft de geschiedenis zich herhalen. De tekst staat bol van de referenties, van Nazi’s tot Val Kilmer en mans eigen diepgewortelde afkeer tegenover wat hij “het entertainmentcomplex” noemt. Gelukkig vallen de liedjes van Father John Misty ook gewoon te beluisteren omwille van hun schoonheid zonder dat ze een tekstuele ontleding nodig hebben.
18. Lucius – Heartbursts
“Heartbursts” zijn het best te vertalen als “hartkloppingen” of “het gevoel dat je hart ontploft”. De thematiek van dit nummer behoeft dus geen uitleg, al zit er wel een donker randje aan. Jess Wolfe en Holly Laessig zingen groots, maar doen dat wel vooral vanuit het gevoel dat een verliefdheid uiteindelijk altijd weer zal voorbijgaan. Zoals de openingsregels “Maybe we could live forever if we only closed our eyes/We’d be living in a dream” suggereren gaat het hier vooral om het leven in een utopie, een droomwereld waarin die heartbursts even zullen duren. Lucius presenteert hier een onmiskenbare 80’s-vibe, maar die gaat hen goed af.
19. Bruce Springsteen – Don’t Play That Song
Bruce Springsteen voelt de tijd die hij nog heeft verkorten en is productiever dan ooit. In 2019 bracht hij een soloalbum uit, in 2020 een album met The E. Street Band en dit jaar opnieuw een soloalbum. Op ‘Only The Strong Survive’, zijn 25e album, covert The Boss zijn favoriete R&B- en soulsongs. Don’t Play That Song werd oorspronkelijk opgenomen door Ben E. King in 1962 en werd geschreven door diens vrouw. Springsteen weet er een versie van te brengen waar alles in huist waarom we zo vrolijk worden van de man als hij de uitbundigheid omhelst. In de zomer van 2023 komt hij trouwens naar TW Classic in het gezelschap van The E. Street Band. Het zou best kunnen dat er zo nu en dan ook één van deze soulcovers op het programma staat tijdens die tournee.
20. Spinvis – Doe Niet Alsof
Doe Niet Alsof is een losse single van Spinvis, maar wel een hele mooie. De tekst is een analyse waard, maar komt vooral neer op: we doen met ons allen ook maar gewoon ons best, niemand is perfect dus wees alsjeblieft jezelf. Erik de Jong bracht de single uit als tegengewicht tegen de negativiteit op Blue Monday, in januari, wat de meest deprimerende dag van het jaar zou zijn.
21. Viagra Boys – Troglodyte
Amper een jaar na het uitstekende ‘Welfare Jazz’ bracht de Zweedse punkband Viagra Boys alweer een puike plaat uit. Op ‘Cave World’ doet de band aan onsubtiele maatschappijkritiek en nemen ze het onder andere op tegen anti-vaxxers. Op Troglodyte – wat zo veel betekent als “holbewoner” – nemen ze al diegenen op de korrel die achter hun computer kruipen en zodanig in het fake news dat hen voorgeschoteld wordt opgaan dat ze overgaan tot militaristische actie. Zanger Sebastian Murphy omschreef het nummer onomwonden als “een fuck you naar velen van die boze idioten met extreem-rechtse ideeën.”
22. Oliver Sim feat. Jimmy Sommerville – Hideous
Oliver Sim debuteerde dit jaar met zijn album ‘Hideous Bastard’. Het bandlid van The xx is na Jamie xx de tweede die uitpakt met een solo album. Die tweede fungeert hier trouwens als producer. Dat het dan ook heel erg als The xx klinkt hoeft niet te verbazen, maar is allerminst erg. Als vooruitgeschoven single loste Oliver Sim deze Hideous, een indrukwekkend nummer waarin hij het heeft over de HIV-besmetting die hij sinds zijn 17e meedraagt. “I’m ugly” zijn de eerste twee woorden die Oliver zingt en verderop klinkt het onder andere nog “Why don’t you leave me in the dirt?/That I’ve been sick and I’m perverse/Oh, I’m hideous”. Niet echt om vrolijk van te worden dus, maar dan is er Jimmy Sommerville – zanger van Bronski Beat en gayicoon – om te zalven.
23. Paolo Nutini – Through The Echoes
Through The Echoes was één van de twee singles die Paolo Nutini een paar uur voor de release van zijn comebackalbum ‘Last Night In The Bittersweet’ online zwierde. De twee singles waren zeer divers en waren een voorbode wat we op zijn eerste album in acht jaar tijd voorgeschoteld zouden krijgen: vanalles wat. Enkele luisterbeurten later is het vooral Through The Echoes dat bij ons blijft hangen. Daarin gaan een man en een vrouw die totaal anders in het leven staan met elkaar in dialoog over waar ze over nadenken. Hij denkt na over hoe het zou zijn om te sterven, zij vraagt waarom. Zij vraagt zich af hoe het zou voelen als je zou kunnen vliegen, hij vraagt waarom. Toch werkt het tussen de twee en ze weten één ding zeker: als al het andere verdwijnt, hebben ze elkaar nog.
24. Loyle Carner – Nobody Knows (Ladas Road)
Dit jaar bracht Loyle Carner zijn derde album ‘hugo’ uit. Sinds de release van zijn vorige album uit 2019 werd hij vader. Dat dwong hem om na te gaan denken over het leven, vaderschap en ook over zijn eigen identiteit, over een wereld waarin racisme en onrechtvaardigheid nog welig tieren. Dat leverde een hoop kwaadheid op die je kan horen op de single Hate verderop in de lijst, maar ook op deze Nobody Knows (Ladas Road) staat die kwaadheid centraal. Hij rapt over hoe moeilijk het is om als man van gemixte afkomst geaccepteerd te worden door wie dan ook (“I told the Black man he didn’t understand/I reached the white man, he wouldn’t take my hand”) maar ook over het missen van een eigen vader (hun contact was minimaal) en over de angst om een kind op de wereld te hebben gezet dat dezelfde levenslange strijd zal moeten voeren (“Because I never wanna hear the same cry/From a kid who doesn’t fit in”).
25. Romy & Fred again.. – Strong
Hoe het zit met een comeback van The xx weten we niet, maar zangeres Romy gaat volgende zomer alvast in haar eentje de hort op en zal onder andere op Down The Rabbit Hole (NL) te zien zijn. Ze werkt al een paar jaar aan solo materiaal, Lifetime (2020) stond hoog in onze eindlijst van dat jaar en dit jaar staat ook Lights Out (met HAAi en Fred again..) in de lijst, iets verderop. Romy en Fred again.. (die op Rock Werchter staat volgend jaar) werken graag samen, want dat doen ze ook op Strong. Daarop pleit het duo voor het tonen van je kwetsbaarheid en het toelaten van hulp met de niet te misverstane versen “You’ve been so strong for so long/You learned to carry this on your own/Let me be someone/You can lean on/
I’m right here”. Laat het een boodschap zijn voor iedereen die ze gebruiken kan.