Het is in de ruimte te doen deze week. We trekken ongetwijfeld massaal naar de nieuwe Star Wars in de volgende weken, maar ook wie niets met die saga heeft, of koters heeft die er nog net iets te jong voor zijn, kunnen deze week de ruimte in, want met Solan & Ludwig: Reis Naar De Maan landt ook een uiterst charmante animatiefilm in onze zalen.

Star Wars – The Rise Of Skywalker: Disney geeft de fans wat ze willen zien

Het viel onszelf op dat we het kenmerkende Star Wars-deuntje op weg naar huis toch weer aan het neuriën waren. Dat ondertussen historisch stukje filmmuziek was dan zo ongeveer ook het beste element uit een film die op zowat alle vlakken ontgoochelde.

We kunnen en willen hier uiteraard net te veel vertellen om uw kijkplezier niet te vergallen en J.J. Abrams is uiteraard wel een vakkundig regisseur die weet hoe een grootse actiescène in elkaar te steken, maar het geheel voelt net iets te gemakkelijk en iets te melodramatisch aan. Iets te weinig Star Wars zelfs, en iets te veel Indiana Jones. Om maar te zeggen: wij missen Rian Johnson.

Het begint al met het uitgangspunt: de herrijzenis van keizer Palpatine (Ian McDiarmid) die gewoon als een gegeven op ons gedropt wordt. Nu komen de kerstdagen er wel aan, tijdens dewelke herrijzenis een thema is, maar als plotelement hebben we dat nooit geloofwaardig gevonden. Niet bij Peter Vandenbossche in Familie en niet bij keizer Palpatine in Star Wars. Als dat gegeven dan ook nog gewoon wordt afgedaan met “Donkere magie. Klonen.” wordt het voor ons nog moeilijker om de suspension of disbelief nog een kans te geven.

Maar de film dendert verder dus we hebben weinig andere keuze. We zien Rey (Daisy Ridley) trainen om een volwaardige Jedi te worden en we zien het Verzet strijd voeren tegen de First Order. Dat is terrein dat we kennen en daar gebeurt dan ook weinig opzienbarends. De meest interessante scènes in de film zijn diegene die gedeeld worden door Daisy Ridley als Rey en Adam Driver als Kylo Ren en de tweestrijd die ze voeren in zichzelf en met elkaar. Het doet denken aan de strijd die Anakin Skywalker leverde in Revenge Of The Sith, het onderschatte laatste deel van de vorige trilogie. Alleen werkt The Rise Of Skywalker op zo’n voorspelbare en krampachtige manier naar een melodramatisch einde toe dat ook die verhaallijn onbevredigend beëindigd wordt.

In feite zijn de Star Wars-films oorlogsfilms: het Verzet tegen de Grote Vijand. Daar komt het allemaal op neer. Het zijn dan ook de scènes waarin effectief strijd wordt gevoerd op het scherp van de snee die ons naar het puntje van onze stoel deed bewegen. Maar ze zijn te zeldzaam. Een groter deel van de film bestaat uit avonturen die we zo uit een videospelletje weggeplukt zouden kunnen zien: Rey komt in drijfzand terecht, Rey wandelt door donkere grotten, Rey neemt het op tegen een grote slang, Rey gaat surfen (of toch ongeveer) en Rey test de Force uit. Meer Indiana Jones dan Star Wars, zoals we zeiden.

The Last Jedi vonden wij een knappe film omdat dat heel wat ruimte gemaakt werd voor emotie. Er werd gepalaverd, over hoe het is om een Jedi te zijn, hoe belangrijk die Jedi-erfenis en diens symboliek is en waarom die al dan niet zou moeten blijven verder bestaan. Dat soort existentiële vraagstukken wordt hier helemaal niet behandeld. Hier is het simpel: we moeten vechten om te kunnen blijven voortbestaan.

The Rise Of Skywalker is dan ook een stuk rechtlijniger, eenvoudiger en daardoor ook minder verrassend dan zijn voorganger The Last Jedi. Een einde breien aan een jarenlang voortdenderende franchise is nooit gemakkelijk, zeker niet als die zoals in dit geval al meer dan veertig jaar doordendert en als ze een fanbase heeft zo fanatiek als die van Star Wars. Disney heeft hier een duidelijke keuze gemaakt: we geven de fans wat ze willen. Daar is niets mis mee, maar de beste film uit de reeks levert het alleszins niet op.

De Skywalker-saga is hiermee tot een einde gekomen, maar in 2022 start een nieuwe trilogie, met nog films in 2024 en 2026. De volgende film komt volgens de huidige planning van de hand van David Benioff en D.B. Weiss, de showrunners van Game Of Thrones. We kijken ernaar uit, maar gaan nu eerst onze teleurstelling over deze episode wegdrinken.

Score: 6/10

Solan & Ludwig – Reis Naar De Maan: de andere keuze waar je geen spijt van zal hebben

Solan en Ludwig waren voor ons onbekend terrein. Solan is een stoere ekster, Ludwig een bange egel. Zij zijn bevriend met Reodor Felgen, een fietsenmaker en tuinhuiskunstenaar zoals we die dit jaar ook in Team Scheire zagen: voor elk probleem een oplossing. De figuurtjes behoren tot het Noorse nationaal erfgoed, maar in Vlaanderen zijn ze nobele onbekenden. Om het toegankelijk te houden, is er dan ook een Vlaamse versie van de film gemaakt, waarin onder andere de stemmen van Freek Braeckman en Martin Tanghe te horen zijn.

Deze derde film rond het olijke drietal is perfect getimed, want 2019 stond in het teken van 50 jaar maanlanding en dat is precies waar zij ook naartoe gaan. Wanneer de maan door een bureaucratische techniciteit drie maanden onbeheerd is door de NAVO en dus te veroveren is voor welk land dat dat maar wil, zolang ze maar als eerste hun vlag planten op de maan, komt de territoriumdrang van de mens weer boven. Rusland en de Verenigde Staten doen pogingen, maar ook Reodor Felgen werkt op eigen houtje aan het prototype aan een raket.

Wanneer de Noorse regering hier lucht van krijgt, besluiten ze om de ruimte-operatie van de fietsenmaker stevig te gaan ondersteunen en mag Solan, de ekster, zich klaarmaken voor een ruimtemissie in het gezelschap van een rasechte ambtenaar, een boekhouder die werkt voor de Noorse regering.

Voor de jongsten is het uiteraard genieten van de stop-motion, die er vooral tijdens de ruimtereis en op de maan zelf indrukwekkend uitziet. Maar daar stopt het niet: er zitten ook maatschappijkritische prikjes en politieke grapjes in. Zo is er een nieuwsitem over het voortdurende gebakkelei binnen de Europese Unie waardoor er uiteindelijk niets beslist is, en wordt er kritisch gekeken naar ruimtepuin, “de nieuwe vuilnisbelt van de mens.”

Maar ons hart werd helemaal gestolen door de egel Ludwig. Wanneer Solan aankondigt dat hij naar de maan wil om daar rond te wandelen, reageert Ludwig met “Het is hier op Aarde toch ook aardig wandelen?”, hij verstopt zich op het toilethokje in de tuin als hij zich veilig wil voelen, is bang voor het donker, maar gebruikt de maan als zijn nachtlampje en kan maar niet begrijpen dat je niet tegen een muur botst als je door de ruimte reist. En als hij, tijdens de lancering van de raket, nog in zijn wc-hokje zit maakt hij de droge opmerking: “Dat zullen die bruine bonen van gisteren geweest zijn.” Kijk, dat vinden wij grappig.

Solan & Ludwig – Reis Naar De Maan is niet de evidente keuze om te maken in een week waarin zowel Star Wars als F.C. De Kampioenen een nieuwe film lanceren. Maar maak eens die andere keuze, voor authenticiteit en tegen commercie. We beloven dat je ’t je niet zal beklagen.

Score: 7/10