In het kort

• Mannen kunnen meer moeite hebben met het beëindigen van relaties omdat ze afhankelijk zijn van romantische relaties voor emotionele steun en intimiteit.
• Uit een recent onderzoek bleek dat mannen minder vaak het initiatief namen tot een relatiebreuk, maar minder tevreden waren met hun single leven en een sterker verlangen hadden naar een nieuwe partner.
• Beide seksen ervoeren een vergelijkbare afname in levenstevredenheid, toename in depressieve symptomen en een grotere eenzaamheid na een relatiebreuk, wat het idee weerlegt dat mannen meer last hebben van relatiebreuken dan vrouwen.

Uit elkaar gaan is zelden een makkelijke overgang. Hoewel de maatschappij vaak uitgaat van een duidelijk onderscheid in hoe mannen en vrouwen omgaan met deze moeilijke ervaringen, schetst onderzoek een genuanceerder beeld.

Vroege studies suggereerden dat mannen meer moeite hadden met het beëindigen van relaties. Ze leken minder vaak het initiatief te nemen tot een scheiding, meldden minder positieve emoties zoals opluchting na een relatiebreuk, en bleven langer hangen in verdriet en slapeloosheid (Morris & Reiber, 2011; Br¸ning, 2022). Deze schijnbare kwetsbaarheid zou kunnen komen doordat mannen afhankelijk zijn van romantische relaties voor emotionele steun en intimiteit. Vrouwen daarentegen beschikken vaak over een breder netwerk van vrienden en familie die cruciale troost bieden in moeilijke tijden (Liebler & Sandefur, 2002), meldt Psychology Today.

De noodzaak van uitgebreid onderzoek

Veel onderzoeken richtten zich echter voornamelijk op echtscheidingen, waarbij scheidingen buiten het huwelijk over het hoofd werden gezien. Bovendien was er vaak geen uitgebreid inzicht in het welzijn van individuen vóór een scheiding.

Een recent onderzoek door Wahring et al. (2024) pakte deze beperkingen aan. Onderzoekers analyseerden gegevens van meer dan 1500 personen in Duitsland die tussen 2013 en 2021 een scheiding meemaakten. Deelnemers vulden jaarlijks vragenlijsten in over hun levenstevredenheid, eenzaamheid en depressieve symptomen gedurende meerdere jaren voorafgaand aan en volgend op de scheiding.

Barrières doorbreken

De onderzoeksopzet stelde de onderzoekers in staat om kritieke vragen te onderzoeken: Ervaren mannen en vrouwen verschillende emotionele trajecten voor en na een scheiding? Wie neemt vaker het initiatief tot een scheiding? En hoe denken ze over het single leven – vinden ze voldoening of verlangen ze naar een nieuwe relatie?

De bevindingen onthulden subtiele genderverschillen in copingmechanismen. Terwijl mannen minder relaties begonnen, toonden zij zich minder tevreden met het single leven en hadden zij een sterker verlangen naar een nieuwe partner, wat wijst op een mogelijke afhankelijkheid van romantische bevestiging. Beide seksen ervoeren echter een vergelijkbare afname in levenstevredenheid, toename in depressieve symptomen en een grotere eenzaamheid na de relatiebreuk.

De maatschappelijke normen uitdagen

Deze overeenkomsten wijzen op verschillende factoren: mannen en vrouwen kunnen verschillende copingstrategieën gebruiken die even effectief zijn om met de emotionele gevolgen om te gaan. Mannen kunnen bijvoorbeeld troost zoeken in werk of hobby’s, terwijl vrouwen vertrouwen op gesprekken met vrienden om hun emoties te verwerken. Een andere mogelijkheid is dat de maatschappelijke normen rond steunsystemen voor mannen geëvolueerd zijn. Moderne mannen zullen zich eerder tot vrienden wenden voor troost, wat de emotionele impact van een scheiding mogelijk verzacht.

Uiteindelijk weerlegt dit onderzoek het heersende idee dat mannen meer last hebben van een scheiding dan vrouwen. Het benadrukt de gedeelde pijn en veerkracht van beide seksen bij het navigeren door deze moeilijke overgangen.