Het eerste seizoen van de eerste Belgische Netflix Original Into The Night behaalde de top 10 van de streamingdienst in meer dan zeventig landen en dus werd het licht op groen gezet voor een tweede seizoen. Waar de eerste zes afleveringen zich bijna geheel in een vliegtuig afspeelden, start het tweede seizoen in een ondergrondse bunker. Hoe het onze vrienden verder vergaat, kunnen we vanaf nu zien in de reeks nieuwe afleveringen. Wij spraken met acteurs Nabil Mallat, Ksawery Szlenkier en Borys Szyc en met showrunner Jason George.

Jason George (showrunner): De show deed het veel beter dan we ooit hadden durven hopen, het was zo gek om in het oog te houden waar er overal naar Into The Night werd gekeken.

Zijn er reacties gekomen vanuit plekken waaruit je ze niet verwacht had?

Nabil Mallat (Osman): Tegen wie zeg je ‘t. Ik heb op m’n Instagram een like gegeven aan berichten die volledig in het Koreaans waren waar ik helemaal niks van verstond. Gewoon liken!

Ksawery Szlenkier (Jakub): Ik heb onder andere een reactie gekregen uit Chili. En er zitten blijkbaar veel fans van de show in Turkije. Ik weet dat Mehmet Kurtulus die ook in Into The Night speelt vaak wordt aangesproken door fans van The Protector en dat is het coole: Netflix heeft fans wereldwijd die ook fan zijn van shows in verschillende talen, uit verschillende landen.

Mallat: Het blijft absurd om te bedenken dat mensen wereldwijd hebben gekeken naar een reeks waarin ik meespeel. Ik vind het ook hilarisch om mezelf in het Portugees te zien. Ikben verschillende gedubde versies afgegaan, gewoon om te zien hoe ik in die taal zou klinken. Onwaarschijnlijk leuk! (lacht)

Ik had verwacht dat het tweede seizoen heel donker en somber zou beginnen, maar in plaats daarvan krijgen we het beeld van het leven dat gewoon doorgaat met Good Times van Chic op de soundtrack. Een soort van nieuw normaal, als het ware.

George: We wilde het onverwachte doen en openen met de kalmte voor de storm. Maar wees gerust, die storm komt er.

Mallat: Toen wij draaiden zat Good Times nog niet onder het beeld dus bij ons was het wel donker en duister. Aan het begin van het tweede seizoen hebben onze personages weinig keuze: ofwel pas je je aan de nieuwe realiteit aan, ofwel sterf je.

Borys, jouw personage representeert het leger in de nieuwe wereld. Hij wil niet degene zijn die de anderen beveelt, maar in realiteit neemt hij wel veel van de beslissingen.

Borys Szyc (kolonel Lom): Klopt. Ik zie Lom vooral als iemand die orde wil scheppen. Om dat te kunnen moet hij de vrede proberen bewaren terwijl er wel een duidelijke spanning in de bunker hangt tussen de verschillende groepen. Nu ze allemaal op elkanders lip zit wordt het samenleven met elkaar misschien wel een meer prangend probleem dan de vernietigende kracht van de natuur.

Voorlopig is er nog steeds geen oplossing voor het probleem van de zon. Het is een startpunt dat me er toch altijd weer bij doet stilstaan dat de natuur sterker is dan de mens.

Mallat: De reeks kwam echt op het juiste moment. Door te verschijnen op het moment dat de wereld af te rekenen had met een pandemie, is ons uitgangspunt van de zon die alles vernietigt een grote metafoor geworden.

Szlenkier: Intussen weten de personages ook al dat ze niet alleen zijn. Na een explosie vragen ze zich af wat er gebeurd is. Was het een meteoriet, een raket, een bom? En in de laatste twee gevallen: wie heeft die dan afgevuurd? En misschien zijn er ook elders nog wel gemeenschappen die erin geslaagd zijn om te ontsnappen en nu ergens onder de grond schuilen of naar een oplossing toewerken.

George: Ik kan je zeggen dat die oplossing bestaat. Er zitten aanwijzingen in élke aflevering. En zelfs in het eerste seizoen kan je aanwijzingen vinden. Dus misschien is het tijd om die afleveringen eens te herbekijken. (lacht)

Immense druk

Het is effectief wel zo dat elk personage op elk moment kan sterven.

Szyc: Zoals in het dagdagelijkse leven, eigenlijk. Met dat verschil dat de overlevingsinstincten van de mensen nu komen bovendrijven.

Mallat: Het was al moeilijk om met twaalf anderen te overleven in een vliegtuig en nu komen er nog andere mensen bij. De tactiek van Osman – mijn personage – is om zich zoveel mogelijk gedeisd te houden, zich zo weinig mogelijk problemen op de hals te halen en met iedereen overeen te komen. Het is ook wel een beetje hoe ik zelf in elkaar zit, alleen ben ik luider en meer aanwezig. (lacht)

George: Het is een goed voorbeeld van waar de show in het tweede seizoen eigenlijk echt om gaat: hoe reageren mensen als er een immense druk op hen wordt uitgeoefend? Wie worden ze dan? En je mag het aan de acteurs vragen: ze denken altijd dat ze gaan sterven. (lacht)

Osman is één van de enigen die oppert dat er tijd moet worden genomen om te rouwen om te overledenen. Ik vond dat een heel mooi detail in de reeks.

Mallat: Klopt, Osman is tamelijk religieus en in zijn geloof is het belangrijk dat je zowel de levenden als de doden respecteert. Zijn geloof helpt Osman ook in het leven van alledag. Het wordt niet zo expliciet gezegd, maar iemand die gelovig is grijpt naar zijn geloof in de ergste periodes in het leven. Dat Osman zo goed overeind weet te blijven in de nieuwe situatie heeft hij dus mede te danken aan zijn religie. Ik ben ook heel blij dat dat erin zit, al is het subtiel.

Szlenkier: Jakub wil graag blijven stilstaan bij verlies. Hij begrijpt heel goed wat het is om in de rouw te zijn na de gebeurtenissen van het eerste seizoen en hij lijkt het een beetje op zich genomen te hebben om niemand iets te laten overkomen. Hij heeft, misschien wel meer dan de anderen, het gemeenschapsgevoel: ze zijn één groep en ze moeten er samen door. Daarin is hij heel Pools, het gemeenschapsgevoel leeft ook sterk in Polen.

Borys en Ksawery, jullie komen beide uit Polen. Hoe moet ik me de televisie- en filmindustrie daar voorstellen?

Szyc: Het wordt groter en groter en dat is toch vooral met dank aan Netflix. Op dit moment wordt er aan drie series en een film voor Netflix tegelijkertijd gewerkt. Het is een gek idee dat ik nu in een serie speel die op hetzelfde platform staat dan waar House Of Cards is gelanceerd. Die serie is het summum voor mij.

In een bunker

Hoe was het op de set met al die verschillende talen?

George: Het was iets dat ik al lang wilde: een serie maken met verschillende nationaliteiten en verschillende talen. En daarvoor is er geen betere setting denkbaar dan Brussel. Taal kan verbinden én uitsluiten. Daar wilde ik het ook graag over hebben.

Szlenkier: Het is pas dan dat je beseft dat we eigenlijk niet zo erg veel verschillen, of je nu van België, Polen, de Verenigde Staten of Turkije komt. Op een set als deze wordt de basis gelegd voor toekomstige samenwerkingen en worden vriendschappen voor het leven gesloten. Dat is een mooi iets om mee te maken.

Mallat: Vergeef me dat ik eventjes melig ga worden nu, maar de grootste voertaal op de set was effectief liefde, los van welke nationaliteit dan ook. Ik denk dat we allemaal ook heel blij waren dat we eindelijk konden beginnen met filmen. Er was uitstel, er waren onzekerheden, we werden omgeven door verhalen van shows die gecanceld werden omdat ze te moeilijk waren om te draaien, … Met onze internationale cast was dat geen ondenkbaar scenario geweest dus we zijn enorm dankbaar dat we dit hebben mogen doen.

Szyc: Ik moest op en neer reizen, want ik was ook in Polen nog aan het werk en dan bekroop me toch een heel vreemd gevoel: in Polen was er veel gesloten, hier was er een complete lockdown. Ik ging van set naar vliegtuig naar hotel naar set. Het voelde eigenlijk alsof ik de hele tijd in een bunker zat. Maar: ik ben héél erg dankbaar dat er een manier gevonden is om door te werken.

George: Ik heb bij verschillende acteurs ook gehoord dat het een goede afleiding was van wat er allemaal aan de hand was. Ze waren aan het werk en konden die tijd en energie dus al niet gebruiken om de vermoeiende nieuwsstroom bij te houden. Ik denk dat dat een goed ding was.

Szlenkier: Het doet deugd om Brussel nu, vandaag, in volle actie te zien. We zijn hier drie maanden geweest en dat hebben we toen niet gezien.

Eén van de personages zegt op een bepaald moment dat heel het gebeuren hem eraan herinnerd heeft om dankbaar te zijn voor elke dag, want je bent nooit zeker van een volgende. Dat lijkt me iets dat Osman ook had kunnen zeggen.

Mallat: Exact, zelf probeer ik ook in het nu te leven. Die instelling heeft me ook geholpen gedurende de lockdowns tijdens de pandemie: afwachten wat er komt en dan daar mee proberen omgaan. De mensen die telkens hun hoop op een bepaald moment in de toekomst legden werden het zwaarst ontgoocheld. Ik denk trouwens dat het goed is om eens stil te staan bij het feit dat in hele grote delen van de wereld de mensen altijd van dag tot dag leven omdat er geen andere optie is. Het sluitingsuur van een café is daarmee vergeleken een bijzaak.

Vorige keer dat ik je sprak zei je me dat het dé moment was om je uit te nodigen: “Ik heb me voorgenomen om de eerste paar maanden na corona niks af te zeggen.” Nu we zo stilaan weer  in een normaal leven zitten, hoe gaat dat?

Mallat: Ha, ik zit hier toch hé! (lacht) Ik probeer me aan het voornemen te houden om voornamelijk ja te zeggen als mensen me iets vragen. Het kan weer, het mag weer, het voelt goed.

Het tweede seizoen van Into The Night is via Netflix te bekijken vanaf 8 september. Ook het eerste seizoen is nog op het platform te bekijken.