Loïc Nottet is sinds zijn knappe prestatie op het Eurovisiesongfestival een populaire Waal in Vlaanderen. Nochtans heeft nog altijd maar twee liedjes waarvan wij hem kennen. Onze Franstalige redactie was echter in de wolken over zijn eerste album, dat sinds gisteren in de winkels ligt. “45 minuten puur geluk”, en dat willen we jullie niet onthouden.
Loïc Nottet is een echt fenomeen aan het worden, en niet alleen in België. De jonge zanger van 20 jaar maakte zijn debuut al in 2014, in The Voice Belgique. Zoals wel vaker met grote talenten won hij de talentenjacht niet, maar zes maanden later werd hij wel geselecteerd om België op het Eurovisiesongfestival te gaan vertegenwoordigen. Met het intussen bekende Rythm Inside, zijn eerste single, kaapte hij de vierde plaats weg.
Op meer eigen muziek was het nog even wachten, tot hij enkele maanden geleden Million Eyes uitbracht, andermaal een vette hit, ook in Vlaanderen. Dus was het uitkijken naar zijn eerste album Selfocracy. Dat ligt sinds gisteren in de winkel. Hij is er twee jaar aan bezig geweest, maar je hoort er echt het perfectionisme van de artiest in. Alle titels zijn Engelstalig, en verwijzen naar hedendaagse thema’s zoals selfies en de sociale media.
Tussen muziek, film, Disney
Gefascineerd als hij is door soundtracks, wilde Loïc een cinematografisch album, met een begin en een einde. Daarvoor haalt hij inspiratie bij de muziek van Disney-films, en dan vooral Alice in Wonderland.
Maar het draait niet alleen rond de wondere wereld van animatie, het album heeft eveneens een duistere kant. Loïc onthulde op de Waalse radio dat hij een grote fan is van horrorfilms, iets wat wij in Vlaanderen al langer wisten dankzij het VTM-programma Jonas & Van Geel. Daarin moest hij een horrorgame in Virtual Reality spelen, waar de zanger duidelijk van genoot. En die sfeer merk je toch ook in tal van titels op het album.
Tot slot valt op dat hij voor een mengelmoes aan genres heeft gekozen: van het theatrale over hiphop en rap tot popmuziek. Daarbij slaagt hij er goed in om zijn eigen stijl en zijn tweeslachtige stem te etaleren. Het eerste album van Loïc Nottet zou wel eens een succes kunnen worden. We overlopen even de nummers, zodat jij zelf een oordeel kunt vellen.
1. Selfocracy
Het album begint met de titelsong. Een soort prelude die meteen de duistere toon zet. Gevoelige zielen zullen hier misschien al een traantje moeten wegpinken.
2. Mud Blood
Een zeer ritmisch nummer dat al voor de release van het album was uitgebracht.
3. Team8
Een echt popnummer dat soms wat doet denken aan hits van Taylor Swift of One Direction. Het nummer gaat over de sociale media en het feit dat mensen daardoor steeds meer gevangenen worden.
4. Dirty [Sale] feat. Lil Trip
Nog een vleugje popmuziek waarvoor Loïc inspiratie zocht bij Taylor Swift, P!nk of Katy Perry. Je herkent er ook een beetje de muziek van Disney-films in.
5. Million Eyes
Deze heeft geen introductie meer nodig met tien miljoen views op YouTube. Met het album kan je deze hit blijven beluisteren, ook wanneer de radio hem niet meer dagelijks draait.
6. Whisperers
Tijd voor wat rust met een nummer dat de puurheid in de stem van Loïc Nottet laat horen. Heel weinig achtergrondmuziek begeleidt de zanger hierbij.
7. Poison feat Shogun
Het langste nummer (6’39) op het album, en het doet vaak denken aan zijn grote twee hits Rythm Inside en Million Eyes. Het begint met electropop, gevolgd door hiphop in de stijl van Rihanna of Lady Gaga, en uiteindelijk zelfs rockmuziek.
8. Cure
Een nummer op piano dat in dezelfde sfeer als Whisperers wordt gebracht. Heel mooi, het gaat over een liefdesverklaring aan de muziek, want dat is voor hem zijn “therapie”, zijn “behandeling”.
9. Wolves [Loups] feat Raphaella
Een sterk duet met de zangeres Raphaella. Hun twee stemmen vloeien mooi in elkaar over.
10. Hungry Heart
Dit is dan weer geen duet, hoewel je dat zeker in het begin even kunt denken. Je hoort ook weer hoe hoog Loïc met zijn stem kan gaan.
11. Peculiar and Beautiful
“What is a mirror? What does it tell us? Lies? Truth? What is it reflecting? What we are? What we want to see?” Een beetje zoals het openingsnummer. Deze voorlaatste song markeert de overgang naar de finale.
12. Mirror
“Stop met kijken, stop met kijken, stop met kijken! Deze spiegel is een illusie, hij reflecteert onze demonen”, klinkt de conclusie van Loïc Nottet. Het einde van een geslaagd debuutalbum.