In het kort

• George Angus Taylor werd geboren met een afwijking aan de bovenste ledematen door milieuvervuiling in Corby.
• Geboorteafwijkingen kwamen veel voor in Corby na een groot milieuschandaal.
• Mensen die getroffen zijn door de crisis hebben veerkracht gevonden in het aangezicht van tegenslag, en hebben hun ervaringen omgezet in katalysatoren voor positieve verandering.

Pre-foetale circulatieproblemen

George Angus Taylor werd op 11 maart 1992 geboren in de schaduw van de industrie. Zijn aankomst was allesbehalve gewoon. Fiona Taylor, zijn moeder, herinnert zich nog levendig de aanblik van haar pasgeboren zoon, “marineblauw” door pre-foetale circulatieproblemen. Zorgverleners brachten hem onmiddellijk naar de intensive care. Het was toen dat ze iets ongewoons opmerkte: zijn hand, een gebalde vuist met aan elkaar vergroeide vingers. Bovendien waren zijn pink, ringvinger en middelvinger niet van elkaar te onderscheiden, terwijl zijn wijsvinger en duim uitstaken. Dat schrijft BBC.

Haar eerste gedachten? “Hij is hier vanwege mij.” Schuld, zelftwijfel en angst wervelden in haar binnenste. George kreeg de diagnose van een afwijking aan de bovenste ledematen die verband hield met het milieuschandaal dat Corby later zou verteren. Toen hij veertien was, maakte een tumor in zijn hand een slopende experimentele operatie noodzakelijk. “Toen ik wakker werd,” herinnert hij zich, “zat ik zo vol morfine.” Hij hield er zowel fysieke als emotionele littekens aan over: de geur van brandend vlees staat voor altijd in zijn geheugen gegrift. Dat zei hij in de BBC Radio Northampton podcast series.

Geboorteafwijkingen kwam vaak voor

Het verhaal van George is niet uniek. In Corby kwamen geboorteafwijkingen ijzingwekkend vaak voor. Lisa Atkinson beviel op 27 juni 1989 van haar dochter Simone. Zij kwam ter wereld met drie vingers aan elke hand. Lisa twijfelde aanvankelijk aan haar eigen daden, worstelde met miskramen en de mogelijkheid dat zij dit op de een of andere manier had veroorzaakt. Toch wist ze diep van binnen dat haar geen blaam trof. Door het gebrek aan nazorg en onderzoek voelde ze zich verloren en alleen en moest ze zich zonder hulp door Simone’s toestand heen worstelen.

Simone confronteerde meedogenloze pesterijen tijdens haar schooljaren. Door humor als schild te gebruiken, maakte ze van haar verschil iets vermakelijks, een manier om haar verhaal weer op te eisen. Op haar achttiende boden artsen haar een operatie aan om haar handen een nieuwe vorm te geven; echter, ze koos ervoor om niet het risico te nemen dat het erger zou worden. Tegenwoordig omarmt ze haar verhaal en vindt ze, ondanks tegenslagen, kracht en veerkracht.

Blijvende gevolgen

Lewis Waterfield, geboren in 1994 met misvormingen aan beide handen, is getuige van de blijvende gevolgen van de milieucrisis in Corby. Zijn vader, een dakwerker in de buurt van de vervuilde locatie, merkte vanaf het begin dat er iets mis was. Lewis onderging talloze operaties, waarbij hij telkens fysieke herinneringen aan zijn beproeving overhield. De afwijzende houding van de gemeente tijdens de juridische strijd voegde nog een laag pijn toe aan hun toch al moeilijke reis.

Lewis is nu universitair hoofddocent volksgezondheid aan de Universiteit van Northampton en gebruikt zijn ervaringen om voorlichting te geven en te pleiten. Hoewel de littekens blijven, vindt hij troost in zijn werk, waarbij hij zijn verleden verandert in een katalysator voor positieve verandering.

Blijvende menselijke geest

Het verhaal van Corby gaat niet alleen over geboorteafwijkingen en juridische gevechten. Het gaat over de blijvende menselijke geest die weigert gebroken te worden. Deze mensen hebben hun ervaringen omgezet in een testament van veerkracht, het vinden van kracht en een doel in het aangezicht van tegenspoed.Het dient als een grimmige herinnering aan de onderlinge verbondenheid tussen ons milieu en ons welzijn, en het spoort ons bovendien aan om de gezondheid van onze planeet prioriteit te geven voor de komende generaties.