Beste Raoul Hedebouw. Ik schrijf je een open brief. Niet omdat ik je gedachtegoed deel. Maar wel omdat ik je een authentiek persoon vind. Iemand vergeleek je zelfs met Bart De Wever. Wordt ook wel eens authentiek genoemd. Het gaat eigenlijk niet om je opinie, maar het feit dat je met overtuiging voor iets staat. En dat fanatiek verdedigt. Dat doet je misschien net peilingen winnen onder de taalgrens. Nu nog verkiezingen 🙂

Voor dit weekend kende ik jou niet eens. Ik kon je naam zelfs niet echt spellen. Misschien ligt dit aan mij. Het niet genoeg volgen van de actualiteit. Misschien ligt dit ook aan het feit dat we in 2 democratieën (dreigen te) leven. Iets wat jij met jouw unitaire partij PVDA-PTB natuurlijk niet als boodschap uitdraagt. Bij het doorlezen van de VTM peiling viel mijn oog op die 16 procent. Ik twijfel er niet aan dat jij dit ook gezien hebt. Toen bekeek ik wat filmpjes waar ik jou in het parlement aan het werk zag. Je draagt je boodschap vrij absoluut uit. Dat moet ook. Want onlangs zond ik volgende tweet:

Absolute nuance maakt relatief eenzaam

— Wouter Dessein (@DesseinWouter) 1 oktober 2016

Je vader komt uit West-Vlaanderen. Een hard werkende staalarbeider. Die zijn geluk elders zocht. In Wallonië. Wie weet hebben onze voorouders in de tijd van Daens nog samen op café gezeten. Ergens in het diepe Vlaanderen. Nu ben je het symbool geworden van alles wat Vlaanderen niet meer is: links en Waals. Je bent nu het symbool geworden waartegen Vlaanderen moet vechten. Of misschien – om puur strategische redenen- is jouw komst wel een zegen voor bepaalde Vlaamse regeringspartijen. De PS en Di-Rupo worden nu langs 2 flanken gejend. Door Vlaanderen en door jou. Stel dat we samen een bord spaghetti eten. Ik zou me in elk geval geen zorgen hoeven te maken dat je het etablissement niet goed genoeg zou vinden. Want met 1.500 euro per maand kom jij toe. Wist je trouwens dat er bij mijn grootouders nog geen WC was dat automatisch doorspoelde. Het was een plaat met een gat in. Periodiek werd de brei er in geleegd. Maar nu zijn we in Vlaanderen 2 generaties verder. En de hele wereld is 2 generaties verder. Onlangs schreef ik een artikel voor Newsmonkey over links en rechts. Als je eens tijd hebt moet je het misschien eens lezen. “Van grens tussen links en rechts naar virtuele grens”. Ik schrijf er zowel over het drama van links als het drama van rechts. Ik ben er vooral van overtuigd dat links een grens nodig heeft, als het succesvol wil zijn. Een virtuele grens in de moderne wereld.

Van grens tussen links en rechts naar virtuele grens https://t.co/2U8FSlqgRS via @NewsMonkey_BE: @de_NVA maakt mei artikel beetje actueel

— Wouter Dessein (@DesseinWouter) 20 september 2016

Je tussenkomsten in het parlement verraden veeleer een Limburgse tongval dan een West-Vlaamse. Misschien sprak je meer met je moeder dan met je vader. Er wordt ook niet voor niets gesproken over moedertaal. Al wil ik niet in clichés vervallen. Je zult ongetwijfeld weten dat er in Limburg een vrouw woont die Indra De Witte heet.

Ik zeg altijd: als @IndraDewitte verschijnt, brengen @frankdeboosere en @DDehenauw altijd goed weer!

— Wouter Dessein (@DesseinWouter) June 25, 2016

@IndraDewitte Olifantengeheugen voor iemand bij wie nooit olifantenvel nodig is! ?? https://t.co/A0nyrVt4Be via @youtube

— Wouter Dessein (@DesseinWouter) March 14, 2016

De papa van Indra, Harrie De Witte, was ook een extreem links persoon. Een dokter van het volk. Wat hem niet belet heeft Indra te maken. Alle nakomelingen zijn gelijk, maar sommigen zijn meer gelijk dan de anderen. Ik weet zelfs niet of jij kinderen hebt. Wie weet verhuizen ze terug naar Vlaanderen. Wie weet rebelleren ze tegen je extreem links gedachtegoed. Waar wil ik eigenlijk naar toe? Ik zou gewoon willen dat je eens nadenkt over het volgende. In de moderne wereld wordt alles steeds meer modulair. In de softwarewereld is dat gekend als het vermijden van spaghetti-code (waar jij van houdt :)). Het zogenaamd modulair programmeren. In het moderne tijdperk, waar iedereen gelukkig een automatisch doorspoelend toilet heeft, streven we naar zelfstandige modules. Die samenwerken waar nodig en zich weer ontbinden waar gewenst. De modules zijn op verschillende plekken inzetbaar. En naargelang de situatie werken ze samen of niet. Flexibiliteit en vrijheid. Zou het geen goed idee zijn om je unitair denken om te buigen in modulair denken. Als Vlaanderen nu een (centrum)rechts beleid wilt, en jij hebt succes met een extreem links beleid. Waarom mag niet iedereen in vrijheid zijn gang gaan. Regionaal beleid op maat?

En denk ook eens terug aan mijn artikel over virtuele grens. Ik vind een overheid die gratis aan iedereen bepaalde voorzieningen aanbiedt ook prachtig. Zeker in bijvoorbeeld de gezondheidszorg. In ziekte en dood is iedereen gelijk! Je zult meer ingang krijgen met je ideeën in Vlaanderen, als je ook zou toegeven dat regionaal denken op maat noodzakelijk is.

Misschien ben je nu gewoon een spaghetti aan het eten. Smakelijk alvast!