Iedereen heeft het al eens gezien. Als je door je newsfeed scrollt op Facebook, stoot je soms op een opsporingsbericht van een verdwenen kind. We slaan de handen in elkaar, denkt iedereen en het bericht wordt massaal gedeeld. Niet zo snel, zo’n bericht delen kan het onderzoek belemmeren en het kan zelfs gevaarlijk zijn.

In Canada heeft de politie aan de alarmbel getrokken. Een opsporingsbericht van verdwenen kinderen delen op social media , da’s niet altijd een goed idee. Soms komen zo’n berichten van mensen met slechte bedoelingen.

De kinderen op de berichten zijn soms zelfs gewoon thuis. En zelfs al zijn ze weg, we kennen de exacte omstandigheden achter zo’n ‘verdwijning’ niet.

“Bijvoorbeeld: een ouder die van de rechtbank zijn kinderen niet meer mag zien, zou hun foto’s op Facebook kunnen zetten met het bijschrift dat ze zogezegd verdwenen zijn,” schrijft de politie.

Als een moeder of vader zich agressief gedraagt, wordt het kind soms verborgen voor zijn eigen bestwil.

En in België?

Wij wilden wel eens weten hoe dat in ons land zit. Daarom heeft newsmonkey Child Focus, gecontacteerd.

“Het gaat steeds beter in België,” zegt Maryse Rolland, de woordvoerder van Child Focus. “Maar er doen nog steeds zo’n twijfelachtige opsporingsberichten de ronde.”

Vroeger werd hetzelfde gedaan met kettingmails: “Die mails bleven vaak circuleren, ook al was het kind al lang gevonden. Dat probleem heeft zich verplaatst naar Facebook”.

Het is volgens Child Focus belangrijk dat het publiek juist geïnformeerd wordt: “Sommige ouders delen zelf echte verdwijningen, soms met positief resultaat. Maar het is altijd beter om zo’n berichten te laten verspreiden door professionals”.

Een onderzoek naar een verdwenen kind verloopt meestal in alle discretie. Vooral om het onderzoek niet te belemmeren, maar ook om de anonimiteit van het kind te behouden.

Soms lopen jongeren weg in een dolle bui. Als ze dan teruggevonden worden of terug naar huis keren, blijven hun foto’s en berichten circuleren op social media. Als dat gebeurt “is het mogelijk dat de kinderen gestigmatiseerd worden, dat ze met de vinger gewezen worden”. Child Focus beschikt ook over discrete opsporingsmethodes, bijvoorbeeld affiches voor een beperkt aantal mensen.

Rolland benadrukt nog dat Child Focus en de politie een opsporingsbericht meestal pas massaal verspreiden als ze geen sporen of aanknopingspunten meer hebben. Het is dus een manier om bepaalde opsporingspistes te heropenen.

Stay Safe! Blijf kritisch en zorg goed voor jezelf en anderen, ook online! Weet je niet goed hoe? #SID2017https://t.co/UYpdJMw5hh pic.twitter.com/xTKCgqCg4q

— Child Focus België (@ChildFocusNL) 7 februari 2017

Heb vertrouwen

Als je iemand zoekt, is het dus altijd aangewezen om eerst de website van Child Focus te raadplegen.

Als je daar niets op vindt, speel je beter niet zomaar informatie door naar Jan en alleman. Zo kunnen opsporingsberichten ook meteen van het internet verwijderd worden, eens het kind gevonden is.

Dan wordt de privacy van het kind gegarandeerd en kan het sneller opnieuw zijn draai vinden in het dagelijks leven.

“Ook al begrijpen we hun reacties, ouders moeten vertrouwen op de professionals van Child Focus,” zegt Rolland. “Tot op de dag van vandaag is dat de beste manier om een kind terug te vinden.”

Hulp nodig?

Wie dringend hulp nodig heeft kan steeds bellen naar het noodnummer 116 000.

Meer info vind je hier.