Anderlecht stond al een tijdje in de etalage, maar blijkbaar was die overname toch dringender dan verwacht. Het is een publiek geheim dat Anderlecht het mes op de keel had. Naast de enorme schuldenberg van zo’n slordige 30 miljoen, die wilde weldoener Marc Coucke overneemt, draait de club ook gewoon operationeel zware verliezen. Een overname was het enige redmiddel, dus redde Coucke Anderlecht inderdaad van de onvermijdelijke afgrond.

70 miljoen, in Waalse kranten circuleert zelfs het bedrag van 80 miljoen, zoveel zou Marc Coucke op tafel hebben gelegd om Royal Sporting Club Anderlecht over te nemen. Coucke zou volgens verschillende media een lager, maar wel beter bod hebben gedaan dan Ghelamco-baas Paul Gheysens.

Daarbij is echter enkel het geboden bedrag in rekening genomen. Maar Coucke is guller dan dat bod doet vermoeden, want de Gentse ondernemer stemde ook in om de 30 miljoen aan schulden van de recordkampioen over te nemen. Het totale bod van Gheysens was dan ook aanzienlijk lager.

Enorme schuldenberg

De exacte details zullen we echter nooit weten. En zo lang er geen transparantie wordt geboden door de club of de kandidaat-kopers (wat ze uiteraard niet verplicht zijn), is het koffiedik kijken. Maar dat de uiteindelijke overnemer, ongeacht wie dat ook zou zijn, Anderlecht van een nagenoeg onafwendbaar faillissement zou redden, dat is dan weer iets dat als een paal boven water staat.

Het blijft moeilijk om vatten dat een recordkampioen (Anderlecht werd vorig jaar al voor de 34ste keer kampioen, 20 keer meer dan de naaste achtervolger, en eeuwige rivaal, Club Brugge) het financieel moeilijk heeft, maar het is zo. Anderlecht heeft een enorme schuldenberg, die de wilde weldoener Marc Coucke er met de glimlach bijneemt. Maar dat is niet alles.

Het is een pak erger dan ‘gewoon maar’ schulden

Schulden zijn ‘makkelijk’ overbrugbaar, zeker voor een voetbalploeg. Als je wat geluk hebt met de verkoop van één of twee spelers, dan heb je dat bedrag al binnen (al valt ook daar wat tegen in te brengen aangezien transferbedragen vandaag de dag al lang niet meer helemaal naar de club gaan). Neen, het is een pak erger dan ‘gewoon maar’ schulden.

De Brusselse club draait ook operationeel zware verliezen. De put die er is gecreëerd, is dus geen eenmalige schuld die makkelijk weer verdwijnt. Het is een put die met de jaren gegroeid is door mismanagement en die door de fundamentele en jaarlijkse verliezen binnen de kortste keren uitgroeit tot een Grand Canyon.

Voor Coucke kan het dus wel een heel dure investering worden. Want de Gentse zakenman zal die put zelf moeten ‘bijpassen’. En als er ook structureel niets verandert, zal hij het om de zoveel jaar vlaggen hebben.

Noblesse oblige, maar Anderlecht leeft boven zijn stand

Je kan die put af en toe dan wel wat vullen door er het transferbedrag van een van je goudhaantjes in te smijten. Maar dat zelfs na recente lucratieve deals rond Dennis Praet en, vooral, Youri Thielemans die put nog zo groot is, is al een teken aan de wand. De recordkampioen draait structurele verliezen. En daar kan een transfer of deelname aan de Champions League niets aan veranderen.

Anderlecht is een grote club. Ondanks dat het al van het seizoen 2000-2001 geleden is dat de Brusselse club nog schitterde in de Champions League (wat dacht u van 2-1 tegen Manchester United en 2-0 tegen Real Madrid?), is en blijft RSCA een internationaal bekende naam. En noblesse oblige, de club leeft naar zijn naam. Maar het huidige Anderlecht leeft boven zijn stand.

Radzinski en Koller? Al lang vervlogen tijden

Neem pakweg de meer dan 260 medewerkers die de club in dienst heeft. 260. Laat dat even binnendringen. Meer dan 260 betaalde medewerkers voor een Belgische club. Overdaad, heet dat dan. Keeping Up Appearances is waarschijnlijk de meest bekeken serie in het Astridpark. Anderlecht draait alsof het een Europese topclub is, maar de tijden van Aruna, Radzinski en Koller zijn al zo ver vervlogen dat ze zwart-wit lijken.

Jaarlijkse uitgaande transfers en deelname aan de Champions League zijn geen leuk extraatje voor Anderlecht, maar verplichte kost wil paars-wit het water net nog onder de lippen houden. Dat een overname nog voor 2018 moest geregeld worden omwille van een verandering in de meerwaardebelasting voor kleine aandeelhouders was een leuke afleiding, maar Anderlecht leeft met het mes op de keel. Marc Coucke heeft dat mes weggeduwd en geeft Anderlecht even ademruimte.

De Gentse weldoener redt zo dus Anderlecht van het faillissement, al had iedere overnemer dat gedaan. Maar, het moet gezegd, Coucke deed het wel.