Robert Mugabe is officieel afgetreden als president van Zimbabwe. De beslissing is opvallend, want er was al een procedure opgestart om Mugabe af te zetten, nadat die eerder geweigerd had om uit eigen beweging op te stappen. Het leger had hem onder druk gezet om zijn ambt te verlaten. Zo komt er een einde aan een lang regime: Mugabe was 37 jaar president in Zimbabwe.
Mugabe maakte het nieuws bekend in een brief. Hij verklaarde dat hij uit vrije wil opstapt en rept dus met geen woord over de gebeurtenissen van de voorbije week. Eerder hield Mugabe al een speech waarin hij deed alsof er niks aan de hand was. Nu stelt hij zijn ontslag in te dienen zodat een vlotte overdracht van de macht mogelijk zou zijn. Meteen brak er in de straten van Zimbabwe een feest los bij de bevolking. Zij hebben sinds hun onafhankelijkheid in 1980 nooit een andere president gehad, en economisch gaat het al lang niet goed met het Afrikaanse land.
Grace Mugabe
Sinds vorige week wordt om het ontslag van Mugabe gevraagd, nadat hij beslist had om vicepresident Emmerson Mnangagwa aan de kant te schuiven. Hij zou dat gedaan hebben om zo de weg vrij te maken voor zijn vrouw Grace Mugabe, die de intussen 93-jarige president zou kunnen opvolgen. Daarop besloot het leger in actie te komen en een soort staatsgreep te plegen. Alleen deed Mugabe dus alsof er geen probleem was en kondigde hij tijdens een toespraak z’n ontslag helemaal niet aan. Daarom werd een afzettingsprocedure ingeluid.
Mugabe werd onder huisarrest gezet, en nu komt dus het nieuws dat hij een stap opzij zet. De partij van Mugabe, Zanu-PF, had hem enkele dagen geleden al afgezet. Daar was de ontslagen vicepresident Mnangagwa aangesteld als tijdelijke partijleider. De weg ligt voor hem nu dus open om officieel de tweede president van Zimbabwe te worden. Het leger heeft immers al laten weten dat ze van plan zijn om de macht opnieuw over te dragen. Volgens de grondwet moet de vicepresident ook effectief de opvolger van Mugabe worden.Van held tot dictator
Mugabe heeft doorheen zijn loopbaan z’n heldenstatus in die van een dictator en crimineel zien evolueren. Daar heeft de zwakke economie van Zimbabwe veel mee te maken. Zelf legde hij de schuld daarvoor bij het Westen, maar voor zijn critici was hij gewoon iemand die niks kent van de moderne economie. Dat hij jaarlijks peperdure feestjes voor zijn verjaardag hield, terwijl de rest van de bevolking honger leed, deed er natuurlijk geen goed aan.
Mugabe was aanvankelijk dus een volksheld, aangezien zijn partij opkwam voor de rechten van de zwarte bevolking in het toenmalige Zuid-Rhodesië. ZANU had een militaire afdeling die aanvallen uitvoerde op de boerderijen van blanke boeren. Mugabe opereerde vanuit Mozambique en werd een tijdje opgesloten. In 1979 werd hij dan verkozen tot premier van Zimbabwe-Rhodesië, maar de verkiezingen werden internationaal niet erkend. Een jaar later werd Zimbabwe onafhankelijk en wist Mugabe na nieuwe verkiezingen dan toch premier te worden.
Sinds 1987, na een aanpassing van de grondwet, was Mugabe president van Zimbabwe. Mugabe kwam in 2000 voor het eerst echt onder druk te staan als regeringsleider. Hij zei ooit dat een land nooit failliet kon gaan, hoewel hij aan het hoofd van de snelst krimpende economie stond, met een jaarlijkse inflatie van 231 miljoen procent in juli 2008. Mugabe tolereerde echter niet dat hij tijdens verkiezingen aan de kant zou worden geschoven.
Einde van de revolutie
In 2008 verloor hij in de eerste ronde van zijn grote rivaal Morgan Tsvangirai. Mugabe zette vervolgens alle middelen in om aan de macht te blijven. Hij bleef zo tot zijn 93 jaar president van Zimbabwe. Hij zei altijd dat hij pas een stap opzij zou zetten als de revolutie voltooid was. Aan de reactie van het volk te zien, is dat nu dus het geval.