De vijfde rit in de Ronde van Frankrijk van Rijsel naar Roubaix over elf kasseistroken heeft voor de nodige dramatiek gezorgd. Simon Clarke (Israel-Premier Tech) pakte de ritzege als sterkste vroege vluchter, maar in de achtergrond was het een slagveld vol valpartijen. Wout van Aert (Jumbo-Visma) stelde zich in dienst van zijn kopmannen, maar wist toch nipt zijn gele trui te redden.
Veel klassementsmannen stonden deze middag met schrik aan de start van de vijfde rit van de Ronde van Frankrijk. Tussen Rijsel en Roubaix lagen namelijk elf kasseistroken die ze moesten zien te overleven. Het verleden leert dat dergelijke etappes in de Tour altijd voor de nodige slachtoffers zorgen en dat was ook vandaag niet anders.
Valpartij Wout van Aert
Toch begon rit 5 zoals de vorige etappes: met een aanval van de Deense bergkoning Magnus Cort (EF Education-EasyPost). Hij kreeg aanvankelijk de Nederlander Taco van der Hoorn (Intermarché-Wanty-Gobert) en de Noor Edvald Boasson Hagen (TotalEnergies) mee. Later zouden ook Neilson Powless (EF Education-EasyPost), Simon Clarke (Israel-Premier Tech) en Alexis Gougeard (B&B Hotels-KTM) nog aansluiten.
Nog voor de eerste kasseistrook kwam Wout van Aert, geletruidrager en ritwinnaar van gisteren, ten val. Hij wist zijn plaats in het peloton echter snel weer in te nemen, maar moest zich vandaag duidelijk in dienst stellen van kopmannen Jonas Vingegaard en Primož Roglič.
O’Connor en Roglič verliezen veel tijd
Dat bleek ook nodig toen Vingegaard, de nummer twee van vorig jaar, pech had. Het duurde even voor de Deen een nieuwe fiets kreeg en dus moest Van Aert aan de slag om zijn kopman terug voorin te proberen brengen. Ondertussen was Ben O’Connor (AG2R-Citroën), de nummer vier van vorig jaar, ten val gekomen. De Australiër zou uiteindelijk meer dan drie minuten verliezen op de andere klassementsrenners.
Nog voor Van Aert en Vingegaard voorin weer konden aansluiten, kwam de medekopman van Jumbo-Visma, Primož Roglič, in die groep ongelukkig ten val. Daarbij raakte zijn schouder uit de kom, waardoor het even duurde voor de Sloveen weer kon vertrekken. Hij zou uiteindelijk zo’n twee minuten verliezen.
Vroege vluchters houden stand
Ondertussen was de tweevoudige Tourwinnaar Tadej Pogačar vooraan gaan aanvallen. Hij kreeg de Belg Jasper Stuyven (Trek-Segafredo) mee. Het duo ging op zoek naar de koplopers, maar zou die nooit meer terugzien. In de achtergrond was de groep met Van Aert en Vingegaard weer komen aansluiten bij wat overbleef van het peloton. In die groep kreeg Jumbo-Visma hulp van Ineos Grenadiers, voor kopmannen Geraint Thomas, Adam Yates en Daniel Felipe Martínez, in de jacht op Pogačar. Zo zouden ze de schade kunnen beperken tot 13 seconden.
Ongeveer een minuut eerder streden de vroege vluchters voor de ritzege in Roubaix. Powless, die ervan droomde om de gele trui over te pakken van Wout van Aert, ging daarbij van heel ver aan. De rest leek even geklopt, maar Boasson Hagen haalde de Amerikaan toch terug, al verspeelde hij zo zijn eigen kansen. Van der Hoorn en Clarke streden daardoor voor de zege, waarbij die laatste nipt de snelste bleek.
Van Aert blijft in geel, Pogačar pakt tijd op concurrenten
Tot zijn eigen verbazing bleek Wout van Aert na de streep nog 13 seconden over te hebben op Powless en 14 op Boasson Hagen in de stand. Zo mag hij ook morgen van start gaan in de gele trui. Pogačar staat ondertussen op plaats 4 op 19 seconden. Zo heeft hij al een mooie voorsprong bijeengefietst op zijn concurrenten en lijkt de nog altijd maar 23-jarige Sloveen op weg naar zijn derde Tourzege op een rij.
Clarke: “Droom na 20 jaar waargemaakt”
De 35-jarige Australiër Simon Clarke reageerde na zijn onverwachte ritzege heel emotioneel. “Na het stoppen van Qhebeka zat ik deze winter zonder ploeg, tot Israel-Premier Tech mij toch nog een kans gaf. Daarom geef ik al heel het jaar in iedere koers alles”, begon hij zijn uitleg. “Ik snap nog steeds niet hoe ik Taco van der Hoorn voorbij ben kunnen rijden op streep. Hij had een grote voorsprong en ik voelde overal krampen opkomen. Toch heb ik in de slotmeters nog een jump gemaakt, maar ik ga de herhaling moeten bekijken om echt te kunnen geloven dat ik gewonnen heb.”
“Op mijn zestiende ben ik naar Europa verhuisd om wielrenner te worden. Nu ben ik bijna 36 jaar. Dus na twintig jaar in Europa heb ik eindelijk mijn droom kunnen waarmaken”, besloot een geëmotioneerde Simon Clarke. “Bedankt aan iedereen in Australië voor de steun. Ik hoop dat ik jullie trots heb gemaakt.”