Van een matras op de grond naar een eigen huis: het leven van Bockie De Repper ziet er vandaag compleet anders uit dan een paar jaar geleden. Toch vergeet hij niet waar hij vandaan komt. In een openhartig gesprek met Sergio Herman in Sergio over de Grens blikt hij terug op zijn jeugd, zijn angsten en de spijt die hij voelt over het verbroken contact met zijn vader.
Bockie groeide op in een gezin waar geld schaars was. Nieuwe schoenen konden er niet altijd vanaf, en als het regende, trok hij een plastic zak over zijn schoenen om ze droog te houden. Pas later besefte hij hoeveel opofferingen zijn moeder voor hem en zijn familie maakte. “Ik wil niet dramatisch klinken, maar wij hadden echt niks. Toen ik in de dertig was, dacht ik: holy shit, hoe heeft mijn moeder dat allemaal gedaan?”
Ondertussen is hij een gevestigde naam in de Vlaamse media, maar dat had niemand, inclusief hijzelf, ooit verwacht. “Vier jaar geleden sliep ik nog op een matras op de grond. Nu heb ik samen met mijn vriendin een huis gekocht. Dat doet echt iets met mij.”
Angst voor de dood
Zijn liefde voor eten en genieten van het leven gaat hand in hand met een diepgewortelde angst voor de dood. Dat wordt ook duidelijk in de laatste aflevering van Sergio over de Grens. Bockie maakt zich zorgen over de hoeveelheid zout in Ibericoham of de suiker in een gebakje, maar vooral over het feit dat hij er op een dag niet meer zal zijn.
In die angst vindt hij een bondgenoot in Sergio Herman. “Voor ik ga slapen, denk ik vaak: ik hoop dat ik wakker word. En dan durf ik zelfs niet gaan slapen”, deelt Sergio.
Spijt
Wanneer het gesprek op kinderen komt, wordt duidelijk hoe diep de vroege dood van Bockies vader hem heeft geraakt. “Mijn vader is jong gestorven, dat doet iets met een kleine. Ik wil mijn kind niet achterlaten. Ik wil het gemis dat wij nu ervaren niemand anders aandoen.”
Zijn relatie met zijn vader was allesbehalve eenvoudig. Na de scheiding van zijn ouders verbrak Bockie het contact, iets waar hij nu spijt van heeft. “Ik kan me zijn uiterlijk nog inbeelden door foto’s, maar ik weet zijn stem niet meer. Ik weet niet hoe hij was. Ik weet zelfs niet waaraan hij gestorven is.”
