Nog niet zo heel erg lang geleden werd er meewarig gedaan door serie- en filmliefhebbers over het toch wel erg beperkte aanbod van streamingdienst AppleTV+. Ondertussen is de wind gedraaid en wordt de streamer door vele van diezelfde mensen gezien als de meest interessante van het moment. De gemiddelde kwaliteit van hun series zit goed en het tempo waarin nieuwe toppers worden afgeleverd ligt hoog. Nog maar pas zijn Slow Horses en Pachinko gestart, of ROAR (met Nicole Kidman) en Shining Girls (met Elizabeth Moss) staan te trappelen. Maar de serie die momenteel het meest over de tongen gaat, is toch Severance.

Het uitgangspunt van Severance is buitengewoon interessant: we volgen een aantal werknemers die voor Lumen Industries werken. De werknemers van dat bedrijf worden gekenmerkt door één ding: ze hebben vooraf aan hun indiensttreding een chirurgische ingreep ondergaan waardoor hun herinneringen van het werk volledig gescheiden worden van die van hun privéleven. De ‘innie’ (de werkversie) en de ‘outie’ (de buitenversie) weten dus niets van elkaar of elkanders leven. Mark Scout (Adam Scott) is één van die mensen. Na de plotselinge verdwijning van zijn werkvriend Petey (Yul Vasquez) wordt Mark tegen zijn verwachtingen in teamhoofd van de afdeling ‘macrodata refinement’. Zijn eerste opdracht is de ontvangst en inwerking van het nieuwe teamlid Helly (Britt Lower).

Dat is niet het enige vreemde aspect aan Lumen: de aankleding van hun bedrijfsruimte is erg minimalistisch en klinisch, de tl-lampen op de gang zoemen luid, de computers zien eruit alsof ze uit een ver verleden komen en in heel de kantoorruimte staat maar één eiland van vier plaatsen, van elkaar gescheiden door hoge groene panelen. Ook in de gangen van Lumen is het behoorlijk stil: het grootste gedeelte van de gangendoolhof is nog niet ingevuld en bevat bureaus en stoelen die nog onder de folie zitten. En als je aan Mark en zijn collega’s vraagt wat hun werk nu precies inhoudt, krijg je een vage uitleg over afwijkende cijfers die ze van het scherm van hun console moeten verwijderen, maar niemand weet precies waarom.

Alarmsignalen

We staan er tijdens het kijken misschien niet meteen bij stil, maar voor de innies is die ene kantoorruimte met die drie andere mensen hun enige realiteit. De zorgen van thuis blijven thuis en de zorgen van op het werk moeten wachten tot de volgende dag. Maar ook het geluk van thuis blijft thuis: hier geen verhalen over het weekend, geen gezinsfoto’s of tekeningen op je bureau, enkel een teamfoto.

Voor Mark werkt die manier van werken al twee jaar: hij is bij Lumen gaan werken sinds de dood van z’n vrouw. Ook Irv (John Turturro) en Dylan (Zach Cherry) lijken het niet anders te willen: Irv adoreert het bedrijf, zijn stichters en zijn regels en hij kan zelfs heel der passages quoten uit het handboek. Dylan ervaart dan weer groot plezier in de beloningen die efficiënte werknemers krijgen toebedeeld, zoals een wafelevent of een karikaturale cartoon van hun persoon.

Voor de kijker gaan er echter meteen wat alarmsignalen af. Ontslag nemen bij Lumen blijkt immers bijna onmogelijk, in de zogenaamde “breekkamer” gebeuren geen fijne dingen en bij Ms. Casey (Dichen Lachman), de bedrijfspsycholoog van dienst, hangen spreuken in haar kantoor als “Laat geen zwakheid in je aderen toe” en “Bedwing uw buien”, adviezen die hopelijk niet door de gemiddelde psycholoog gegeven worden.

Sublieme cast

Er is dus maar weinig plaats voor emoties op Lumen en kantoorromances worden ten zeerste afgeraden. Net daarom is het zo mooi dat de makers één van de mooiste kantoorromances die we ooit op het kleine scherm zagen de serie hebben binnen gesmokkeld. Wanneer Burt (Christopher Walken), een medewerker van de rivaliserende afdeling Optics & Design, en Irv elkaar ontmoeten, voelen ze meteen een warmte voor elkaar, een genegenheid die maakt dat ze elkaar steeds weer blijven opzoeken. Wanneer hun handen elkaar raken, voel je de tederheid tussen de twee mannen.

Maar deze genegenheid bestaat alleen binnen Lumen, in die bepaalde context, en enkel en alleen tussen hen beide. De mooiste scène van de hele reeks is dan ook diegene waarin Irv beseft dat hij Burt na die werkdag nooit meer zien zal. Zoals alleen de grootste acteurs dat kunnen, vult John Turturro die emoties niet met woorden in, maar non-verbaal, waarbij Irv zichtbaar de tranen voelt prikken achter zijn ogen, maar zich desondanks sterk houdt. In de handdruk die volgt, schuilt verdriet.

Zulke genuanceerde verhalen kan je alleen maar tot leven brengen met de hulp van een sublieme cast en Severance heeft die. De groeven in het gezicht van Adam Scott lijken elke aflevering iets dieper te worden, John Turturro en Zach Cherry brengen wat droge humor binnen in de reeks door lange dialogen over wat nu weer precies de beste spier is, Tramell Tillman haalt zijn beste dansmoves boven in een absurde dansscène en tot we aan deze reeks begonnen wisten we niet dat Patricia Arquette zo eng kon zijn.

Strak omlijnd

Severance is één van die zeldzame reeksen waarin werkelijk niets aan het toeval overgelaten is. De begingeneriek is om door een ringetje te halen, het pianoriedeltje in de subtiele soundtrack blijft in je hoofd hangen, en de regie – zes van de negen afleveringen werden geregisseerd door Ben Stiller – is even steriel en strak omlijnd als de Lumen-kantooromgeving en werkt efficiënt bevreemdend. Vanaf de eerste minuten van de reeks voel je dat het in Lumen niet om de gezelligheid te doen is.

Wat het bedrijf dan wél doet, daar krijgen we ook niet meteen een antwoord op. Het zal allicht een gedeelte van de kijkers frustreren, maar met een knoert van een cliffhanger en het groene licht dat door Apple al gegeven is voor een tweede seizoen van deze reeks kijken wij alvast heel erg uit naar het vervolg.

Apple-CEO Tim Cook zei onlangs nog dat voor de content op AppleTV+ kwaliteit boven kwantiteit gaat. Hij had het over “content met een bestaansreden” en beslissingen over films en series die niet enkel een financiële motivatie hebben. Het bewijs leveren ze met een serie als Severance: behoorlijk moeilijk en gelaagd en dus voor een eerder beperkt publiek. Maar wél steengoed en een reeks die je nog lang zal bijblijven.

Alle negen afleveringen van Severance zijn nu te bekijken bij AppleTV+.