In het kort

• Inwoners van Mulla Colony in India lijden onder de giftige lucht en ernstige vervuiling van de Ghazipur-stortplaats.
• De 70 hectare grote stortplaats bevat 50 miljoen ton afval en veroorzaakt branden, instortingen en ziektes.
• Satellietdata tonen aan dat Ghazipur een wereldwijde hotspot is voor methaanuitstoot, vergelijkbaar met 500.000 auto’s die continu rijden.

Het leven in Mulla Colony

Het leven in Mulla Colony, gelegen naast de immense Ghazipur-stortplaats in Delhi, is een dagelijkse strijd tegen een onzichtbare vijand. Dr. Arshad Khan, die hier al 14 jaar werkt, spreekt van een “langzame vergiftiging” van de gemeenschap. Hij deelde zijn verhaal met Sky News. De vervuilde lucht verzwakt het immuunsysteem en vermindert de effectiviteit van medicijnen. De stortplaats, een kolos van 70 hectare en meer dan 200 meter hoog, is niet alleen een doorn in het oog. Het is een bron van ziekte, verval en vervuiling voor honderdduizenden mensen.

Een wereldwijde hotspot

De stortplaats beslaat meer dan 50 voetbalvelden en bevat ruim 14 miljoen ton afval. De stank is overweldigend, ademen is moeilijk en de giftige smaak blijft hangen. Vogels, vliegen en vee foerageren op het afval. Branden komen regelmatig voor, vooral in de zomer, waarbij dagenlang giftige rook vrijkomt. Instortingen zijn geen uitzondering; in 2017 bedolf een lawine van 50 miljoen ton afval mensen en voertuigen.

Methaanuitstoot en gevolgen voor klimaat

Satellietdata onthullen dat Ghazipur een wereldwijde hotspot is voor methaanuitstoot. Methaan is 84 keer schadelijker dan CO2 over een periode van 20 jaar. Analyse van Kayrros toont een gemiddelde uitstoot van 2,91 ton per uur tussen november 2021 en mei 2024. Zelfs met mogelijke onderschatting door het moessonseizoen, komt dit neer op 25 kiloton per jaar. Dat staat gelijk aan de CO2-uitstoot van 500.000 auto’s die een jaar lang continu rijden.

Menselijk lijden

De stortplaats, opgericht in 1984, was bedoeld voor maximaal 20 meter afval. Sinds de piek in 2002 hebben opeenvolgende regeringen oplossingen beloofd, zoals afvalverbranding voor energie. Talloze deadlines zijn echter gemist. Delhi produceert dagelijks meer dan 11.000 ton afval, waarvan slechts een fractie wordt verbrand. De rest belandt op stortplaatsen zoals Ghazipur.

De prijs van nonchalance

Ibrahim Khan, al 40 jaar inwoner van Mulla Colony, is gefrustreerd: “Elke regering belooft dit op te lossen, maar er gebeurt niets.” Parveen Khatum, 44, heeft ademhalingsproblemen en lijdt aan steenpuisten. “Mijn lichaam droogt uit,” zegt ze. Ansarul Khan, bij wie terminale kanker werd vastgesteld, deelt een grimmige realiteit: “Soms is ademen al moeilijk. Het is beangstigend.”

Gevolgen voor milieu en gezondheid

De impact reikt verder dan de menselijke gezondheid. Giftige vloeistoffen van de stortplaats vervuilen grond- en oppervlaktewater, waaronder een nabijgelegen kanaal dat verstikt raakt door afval en kadavers. De ware prijs van laksheid en corruptie wordt betaald door de burgers.