Ongeveer elke maand een nieuwe Belgische productie om naar uit te kijken werd ons beloofd bij de lancering van Streamz en voorlopig lijkt dat wonderwel te lukken, corona of geen corona. Nu is daar plots de Streamz Original Déjà-vu, een nieuwe verrassende Belgische minireeks over Flo, een mediafiguur en radiohost. Haar leven wordt helemaal overhoop gegooid wanneer haar dochter Louise onverwacht komt te overlijden. En dat is dan nog maar het begin.

Natali Broods: Het is echt een fantastisch scenario, een cadeau voor elke acteur. Ik had het gevoel dat ik drie rollen in één mocht spelen. Flo is immers én een carrièrevrouw die op de barricaden gaat staan én een moeder die haar dochter verliest én een vrouw die door de tijd gaat reizen. Als zo’n rol op je pad komt, dan aarzel je niet.

Ik heb voorlopig de eerste twee afleveringen gezien en daarin zat ik letterlijk in elke scène. Meestal zit ik dan wat ongemakkelijk naar mezelf te kijken, maar deze keer vond ik het zelf spannend en werd ik zelf ook meegesleept. Dat is een goed teken. En ik kan je beloven dat het tot op het einde ook spannend zal blijven.

Je sprak al over het element van tijdreizen in de reeks. Déjà-vu is sciencefiction, maar wel de soort sci-fi die mijn favoriete soort is: degene waarbij je het nauwelijks merkt.

Broods: Klopt, ik denk ook niet dat we dit al eens eerder in een Belgische serie gezien hebben. Het element van sciencefiction zou ook mensen kunnen afschrikken, want op dat ene moment waarop het duidelijk wordt dat het daar om gaat, moet je wel bereid zijn om als kijker méé te gaan in de wending die je gepresenteerd wordt. Er zit een soort van magisch realisme in de reeks, het soort hogere wereld ingeweven in de realiteit die ook maakt dat ik bijvoorbeeld ook de boeken van Haruki Murakami zo graag lees.

Meteen stelde ik mezelf de vraag of ik zou willen terugreizen in mijn eigen leven als ik het aangeboden zou krijgen.

Broods: Daar ben ik heel blij om, want dan hebben we de kijker aan het denken gezet over zichzelf en zijn eigen leven. Zelf heb ik me die vraag natuurlijk ook gesteld. Ik heb ook wel ingrijpende dingen in mijn leven meegemaakt, maar die dingen waren van een andere orde dan wat Flo meemaakt. Bij mij is het altijd weer goed gekomen. Bij Flo bestaat die optie niet meer. Tot ze er plots wel is.

Flo kan plots tot tien jaar terugreizen in de tijd. Maar nergens is er beloofd dat haar nieuwe realiteit beter zal worden. Ze hoopt de dingen opnieuw te doen en anders aan te pakken, maar je merkt dat ze nog veel meer controlerend wordt ten opzichte van haar dochter, waardoor ze het tegenoverstelde lijkt te bereiken van wat ze wil bereiken.

Puberen

Je hebt scènes te spelen die me heftig lijken om te spelen. Als actrice, als moeder. Hoe pak je dat aan?

Broods: Dat zijn de uitdagingen. Wanneer je verlies moet spelen op een set of wanneer je weet dat er een vrijscène op de planning staat – scènes die niet evident zijn – dan rij je met een ander gevoel naar de set. Tegelijkertijd zijn dit de grote momenten en kan het heel louterend zijn om je te laten gaan in die grote emoties. De grote scène waar je op doelt, hebben we in verschillende groottes van emoties gespeeld. Ik ben blij dat het een versie geworden is, waarin we alles redelijk klein hebben gehouden.

Altijd als ik naar een film of een serie kijk over de wereld van vandaag waarin pubers een rol spelen denk ik: het lijkt me vandaag moeilijker dan ooit tevoren om een kind op te voeden. Ze kunnen een heel leven op sociale media hebben waar ouders geen weet van hebben.

Broods: Dat klopt wel, denk ik. Ik heb een tweeling van 7 jaar, dus ik zit nog niet in de puberende fase, maar ik vind dit soms al heftig. Vrienden zeggen dan “Wacht maar tot ze beginnen puberen.” (lacht) Xenia Borremans, die mijn dochter speelt, doet dat ook zo goed. Dat rollen met die ogen. Dat “Go fuck yourself!” zeggen met haar blik: zo goed gedaan!

De pubers van vandaag confronteren hun ouders inderdaad wel met problemen die er eerder nog niet waren. Ik wilde me als puber nogal alternatief kleden. En mijn moeder heeft me gewoon laten doen, ervan overtuigd dat het maar een fase zou zijn. En dat is niet veranderd denk ik: je moet je puber kunnen loslaten en kunnen laten voelen dat je hen vertrouwt.

Coronaset

Jullie hebben deze reeks gedraaid tijdens corona, met de hulp van de protocollen. Op een set vol acteurs heerst er normalerwijze een hele warme sfeer en wordt er duchtig gezoend en geknuffeld. Nu moet dat anders. Hoe voelt dat?

Broods: We waren vooral blij dat we konden beginnen spelen, denk ik. Dit project is verplaatst van mei naar juni naar juli. Als je dan eindelijk kan beginnen, maakt het al veel minder uit met welke restricties dat zal zijn. Ik was vooral heel blij dat ik m’n job nog eens kon doen.

Als acteurs hebben we op de set het privilege dat we wél mogen knuffelen. Ik was dus heel blij dat ik Koen De Graeve nog eens goed mocht vastpakken. (lacht) Verder waren we wel heel voorzichtig, natuurlijk. In aanloop naar de serie ben ik bijvoorbeeld met mijn gezin met een mobilhome op reis gegaan omdat we zo altijd ons eigen toilet bij ons zouden hebben en we ten allen tijde in onze eigen bubbel konden blijven. Alles deed ik om de kans te minimaliseren dat ik de rol zou moeten laten passeren.

Flo is een mediafiguur, een sterke vrouw die niet te beroerd of verlegen is om een strijd te voeren. Die zelfzeker en assertief is en zelfs een minister op zijn plaats durft zetten. Zijn dat eigenschappen die je bij jezelf herkent, of net helemaal niet?

Broods: Dat zijn eigenschappen waar ik niet naar heb moeten zoeken. Ik vind het wel moeilijk om te beslissen in welke strijd ik me mengen wil en in welke niet. Er zijn veel gevechten te voeren in deze wereld en ik kan ze niet allemaal meedoen.

Iedereen heeft vandaag een stem en dat is vooral goed. Ik ben er bijvoorbeeld van overtuigd dat Oosterweel er zonder alle burgerparticipatie niet gekomen zou zijn. Maar op sociale media merk je ook dat net dat gegeven ook wel een lelijke keerzijde heeft. De filter van de mensen is weg. Terwijl fatsoen toch hoog in het vaandel te dragen is. Je merkt het nu Trump van het toneel verdwenen is: met Biden is er een soort rust wedergekeerd waar we allemaal naar snakten.

Déjà-Vu verschijnt op Streamz. Ben jij een fervent streamer?

Broods: We hebben hier thuis toegang tot MUBI, Streamz, Netflix, AppleTV+ en Amazon Prime dus ik denk het wel. (lacht) Dat er zo’n groot aanbod aan entertainment was tijdens de lockdown is toch ook wat ons erdoor heeft gekregen, nee? Er is dus véél aanbod. Tegelijkertijd ben ik blij om te merken dat we met Streamz in België die boot niet gemist hebben. Er worden in ons land ook ongelooflijk goeie dingen gemaakt, ten opzichte van tien jaar geleden merk je al dat we gigantische stappen voorwaarts hebben gezet. Dat is iets om trots op te zijn.

Tot slot: wat zou je zelf willen dat de kijker meeneemt uit deze reeks?

Broods: Laat je meeslepen door het verhaal. En stel je daarna de vragen die we in de reeks hebben willen stoppen. Als dat lukt, dan kan ik niet méér trots zijn op wat we met zoveel zorg gemaakt hebben.

De zes afleveringen van Déjà-vu zijn nu te bekijken via Streamz.