In het kort

• IJsberen in de Tsjoektsjenzee hebben een verhoogde blootstelling aan ziekteverwekkers.
• Bloedmonsters van 1987-1994 en 2008-2017 toonden hogere percentages infecties met op het land levende virussen, bacteriën en parasieten.
• De verandering in de blootstelling aan ziekteverwekkers kan verband houden met milieuveranderingen zoals het verlies van zee-ijs en toegenomen landgebruik.

In de loop der tijd hebben ijsberen in de Tsjoektsjenzee een opmerkelijke toename in blootstelling aan bepaalde ziekteverwekkers laten zien. Onderzoek waarbij bloedmonsters van beren die tussen 1987 en 1994 waren verzameld, werden vergeleken met monsters die tussen 2008 en 2017 waren genomen, bracht deze verschuiving aan het licht. Een significant hoger percentage van de recentere monsters vertoonde infecties met een of meer van vijf virussen, bacteriën of parasieten.

Deze ziekteverwekkers, die voornamelijk in verband worden gebracht met op het land levende dieren, omvatten twee parasieten die verantwoordelijk zijn voor toxoplasmose en neosporose, twee soorten bacteriën die konijnenkoorts en brucellose veroorzaken en een virus dat in verband wordt gebracht met hondenziekte. Hoewel bloedmonsters alleen de ernst van de ziekte niet kunnen bepalen, suggereert deze verandering in de blootstelling aan ziekteverwekkers een bredere transformatie binnen het Arctische ecosysteem.

Milieuveranderingen

Het tijdsbestek van de studie viel samen met een aanzienlijk verlies van zee-ijs en een toename van landgebruik in de onderzochte ijsbeerpopulatie. Dit verhoogt de mogelijkheid dat milieuveranderingen de verspreiding van deze ziekteverwekkers beïnvloeden. Dr. Karyn Rode, een wildlife bioloog bij de US Geological Survey, benadrukte dat hoewel beren over het algemeen een sterk immuunsysteem hebben, deze toename in de blootstelling aan ziekteverwekkers een zorgwekkende trend is.

Implicaties voor ijsberen en zee-ijs

Het opwarmende klimaat van de Noordpool vormt een aanzienlijke bedreiging voor ijsberen, voornamelijk door het verlies van zee-ijs, hun essentiële jachtplatform. Studies met halsbandcamera’s hebben aangetoond dat de beren, naarmate ze meer tijd op het land doorbrengen door het krimpende zee-ijs, moeite hebben om voldoende voedsel te vinden. Dr. Rode legde aan BBC uit dat ijsberen sterk afhankelijk zijn van prooien uit de zee. Ze suggereerde dat hun verhoogde blootstelling aan deze ziekteverwekkers indirect verband kan houden met veranderingen in de gezondheid van hun prooidiersoorten.