Er wordt al te vaak mee gelachen, maar in Thuis tackelen ze het taboe deze week rechtstreeks: Lowie en Bob schakelen een seksuele dienstverlener in voor Luc. Geweldig werk, en héél belangrijk, maar er is natuurlijk ook een praktische kant én een kost aan. Hoeveel betaal je voor zo’n ‘dienstverlening’ en wat kan er wel en niet? Anders gezegd: wat is de prijs van plezier?

Ze hebben natuurlijk niet genoeg tijd om álles in beeld te brengen, maar in Thuis wordt er deze week zwaar ingezoomd op Luc … En meer bepaald zijn nood aan seks als persoon met een beperking. Daarom wordt een seksuele dienstverlener ingeschakeld om zo te voldoen aan zijn behoefte voor seks. Een moeilijk onderwerp en chapeau aan de makers van Thuis om het zo goed in beeld te brengen. Maar er kwamen ook enkele dingen niet op je tv: want wat kost dat eigenlijk, zo’n bezoekje? En wie zijn die mensen eigenlijk?

Wij belden even met Aditi vzw, de vereniging in België die zich al járen engageert voor seksuele diensten voor mensen met een mentale of fysieke beperking. “Voor alle duidelijkheid: wij hebben geen mensen in dienst en krijgen geen geld in ruil voor de dienstverlening. Wat we wél doen is er voor zorgen dat mensen goed op de hoogte zijn, dat hun wensen in kaart worden gebracht en dat ze, indien gewenst, in contact worden gebracht met een dienstverlener.”

Want wat die dienstverleners precies doen, dat durft nogal eens variëren: het verschil tussen iemand die met een stoellift in bed getild moet worden en iemand met een mentale handicap is vrij groot. Seksuele dienstverlening is maatwerk en niet alles werkt bij iedereen. Sommige mensen willen gewoon wat vel-tegen-vel, menselijk contact, bij nog anderen is dienstverlening intense begeleiding. Dus is er een gemiddelde prijs: zo’n honderd euro per afspraak, los van hoe lang die duurt.

Consultatie, afspraak

Voor je zo’n afspraak met een dienstverlener kan maken, is er eerst een gesprek met de mensen van Aditi. Zowel dat gesprek als de dienstverlening gebeurt bij de aanvrager zelf. Tijdens dat consultgesprek worden de noden, de verlangens en de zorgvraag in kaart gebracht. Tegelijk zit daar ook een opvoedkundige functie aan, want niet alle mensen die op Aditi een beroep doen, weten wat ze willen.

Vandaar dat zo’n dienstverlener zoeken voor een ‘cliënt’ niet zo evident is. Er zijn zo’n 70 mensen die opleidingen volgen bij Aditi en waar de vereniging naar doorverwijst. Afhankelijk van wat mensen willen (elk diertje zijn pleziertje, maar ook praktisch) worden ze met iemand ‘gematcht’. Maar, benadrukt Steven De Weirdt van Aditi: “Alles is bespreekbaar.” Het gaat dus niet alleen om seks: intimiteit zien ze bij Aditi heel breed.

Legaal?

Is dat eigenlijk niet geweldig illegaal, iemand inschakelen en betalen voor seks? “Om te beginnen spelen er bij prostitutie economische belangen, bij seksuele dienstverlening is er sprake van een zorgmodel”, zegt De Weirdt. “Maar prostitutie is in België niet verboden, pooierschap is dat wel. Toch pleiten we bij Aditi voor een apart statuut voor seksuele dienstverlening, omdat de link in de hoofden van mensen wel bestaat.”

Meteen beantwoordt De Weirdt ook die andere prangende vraag: wie zijn die mensen eigenlijk? “Van de dienstverleners is er eigenlijk bijna niemand ‘een professional'”, vertelt De Weirdt aan newsmonkey. “Het zijn zelf mensen die in de zorgsector staan, huisvrouwen, of mensen met echt heel diverse beroepen. Ze doen dat omdat ze het prettig vinden om die mensen een beleving te geven.”

Het is dus geen dagelijks werk, maar dat wil niet zeggen dat het niet fijn is om doen, zo getuigt ook één dienstverleenster, Gerlinde: “Het is fijn om mensen te zien stralen en te zien hoeveel deugd ze hebben door “simpel” lijfelijk contact , vel tegen vel . Fijn om te kunnen doorgeven dat seks meer is dan neuken alleen. Dat er heel wat manieren zijn om te genieten en/of tot een orgasme te komen en het te voelen. Ook al is er een deel van je lichaam verlamd en dat niet meer functioneert.”