Japan, Noorwegen en IJsland staan bekend als de grootste walvisjagers, maar ook Rusland en eskimo- en aboriginalstammen in Canada, de Verenigde Staten, Groenland en de Faroëreilanden doen eraan mee. Tien redenen waarom we walvisjacht erg (moeten) vinden.

1. Jacht als moreel dilemma

Meningen verschillen, ook over jacht, maar toch neigt de publieke barometer naar afkeuring. Jacht wordt gezien als het doden van weerloze dieren voor het plezier,en net dat amusementsaspect is er te veel aan. Jagers zelf zien dat niet (allemaal helemaal) zo. “De voornaamste bevrediging van het jagen is het vangen”, zo klinkt het op jachtargumenten.nl. Waarom het dier dan per se dood moet, blijft een raadsel. Feit is wel dat de jager niet wreder is dan de slachter, zo zeggen de jagers zelf, en lang niet iedereen die tegen jacht is, is ook tegen het doden van dieren voor menselijke consumptie.  

2. Walvissen regelen de mariene voedselketen

De rol van walvissen in de mariene voedselketen kan nauwelijks onderschat worden en en dat zowel als jagers als als voedselbron.

– Jagers

Sommige walvissoorten eten vis, anderen verorberen miljoenen tonnen kril. Elk hebben ze een impact op het zeeleven en het ecosysteem. Als ze zouden wegvallen, wat voor sommige soorten niet lang meer zal duren, dan ontstaat een overaanbod van sommige soorten in onze oceanen en zeeën. 

– Voedselbron 

Een gestorven walvis zinkt snel naar de bodem van de zee, waar andere diersoorten van kunnen leven: haaien en aaseters in de eerste plaats, maar ook negen wormen die enkel leven van walvisbotten. Een eetfestijn dat wel 20 jaar kan duren. 

3. Ze neutraliseren CO₂-uitstoot

Met dank aan walvissen, of beter: hun uitwerpselen, wordt jaarlijks 400.000 ton CO₂ geneutraliseerd. Walvissenuitwerpselen beïnvloeden de groei en bloei van fytoplankton dat CO₂ opneemt en zo ons leefmilieu properder maakt. Zolang het fytoplankton leeft, gemakkelijk enkele duizenden jaren, blijft de CO₂ gevangen. 

4. Onrechtstreeks effect op andere diersoorten

Walvissen zijn niet enkel een bron van voedsel, ze helpen andere soorten in hun overleving op andere manieren. Jagende walvissen stuwen diersoorten naar de oppervlakte, wat het voor bijvoorbeeld vogels gemakkelijker maakt om zelf voedsel bijeen te jagen. Hun positief effect op plankton stimuleert de soorten die van plankton leven, die op hun beurt weer dienen als voedsel voor nog andere diersoorten enzovoort enzoverder. Wat het effect is van de CO2 in het plankton op de gezondheid van de soorten die ze eten

5. Walvissenjacht is zwaar omstreden

Walvissenjacht is omstreden omwille van de gebruikte methodes (zoals de drijfjacht in The Cove), het bloedvergieten dat ermee gepaard gaat en de leugens die er rond verteld worden. Er wordt ook geschermd met culturele tradities waarbij de vraag is waar respect voor traditie het respect voor natuur en dieren ontmoet.

6. Leugens

Commercieel walvisjagen is al sinds 1986 verboden. Daarom jaagt Japan op walvissen onder het mom van ‘wetenschappelijk’ onderzoek. Hoewel geen twijfel bestaat dat walvissenonderzoek belangrijk is voor de wetenschap, is het de vraag of er echt duizend walvissen nodig zijn voor het onderzoek. Dat het vlees van deze wetenschappelijk gevangen walvissen vaak toch gewoon wordt verkocht, wat niet illegaal is, wordt door de internationale gemeenschap niet geslikt. Het maakt van de de ‘wetenschappelijke’ jacht eerder slecht vermomde commerciële jacht. Overigens eten niet veel Japanners nog walvisvlees, elk jaar zijn er tonnen overschot. Het vlees bevat ook te veel kwik en PCB’s.

7. Bedreiging voor vele soorten

Er zijn meer dan 70 soorten walvissen, waarvan 11 bedreigd zijn. Elk jaar worden walvissen en dolfijnen gevangen in de netten van de visvangst, in Japan zo’n 150 per jaar. Japan laat wettelijk toe dat het vlees van deze walvissen verkocht wordt. Volgens een onderzoek van de Environmental Investigation Agency zorgt de walvisjacht er ook voor dat bepaalde soorten met uitsterven bedreigd zijn, omdat de quota in 20 jaar niet meer zijn aangepast.

8. Veel bloedvergieten

Walvissenjacht is nog om een andere, visuele reden erg onaantrekkelijk: er komt enorm veel bloedvergieten bij te pas.

9. Grote, vriendelijke reuzen

Walvissen en dolfijnen staan bekend als vriendelijke, intelligente en vaak ook sociale dieren. Deze karaktertrekken leveren de beesten veel sympathie op. Daarnaast vertonen ze ook duidelijke emoties, zoals droefheid of plezier. Dat maakt van deze beesten ‘de grote vriendelijke reuzen’. Met uitzondering van orka’s.

10. Koningen van de zee

Omwille van hun grootte en elegantie zijn walvissen een pracht om naar te kijken en heersen ze (in de menselijke geest dan toch) over de oceanen. Je raakt niet aan de koningen van de zee.

Als we de walvissen niet beschermen, is het binnenkort ‘bye bye whale’.