De winters in Canada zijn koud. Héél koud. ‘-30 graden Celsius is geen uitzondering’-koud. Het is dan ook niet aangeraden om buiten in slaap te vallen. Dat deed de Australische Emma Quirk in een dronken bui toch, en het gevolg is redelijk schrikwekkend: frostbite, en misschien verliest ze wel een vinger.
De avond begon goed: uitgaan in het nieuwe stadje in Saskatchewan, drinken, selfies nemen met vrienden …
“Ik ben Australische en een domme idioot”, begint Emma haar verhaal met enig gevoel voor humor en zelfrelativering op Imgur. “Je zou denken dat het land van ‘sorry’ en ‘ahornsiroop’ wonderbaarlijk is voor iemand die 20 jaar overleefde in Nopeland. But instead, it kicked my ass.”
Emma wordt dronken, vindt de weg naar huis niet terug en dwaalt lang rond op straat bij -30 graden. Gevolg? Frostbite.
“Dit zijn mijn vingers 20 minuten nadat ik was gevonden, opgerold in een bal in een poging te slapen. Vermoeidheid is een teken van onderkoeling, blijkbaar. Een verpleegster vertelde me dat ik in het beste geval al mijn vingers zou kunnen houden, in het slechtste geval zullen mijn handen afgezet worden. Nog dronken, onder de pijnstillers en helemaal alleen in een vreemd land was dat iets enorm beangstigend om te horen.”Niet zo erg denk je? Tot de paarse vingers beginnen op te zwellen
“Frostbite is vooral een spel van wachten, en van proberen dingen open te doen met je ellebogen. Iedereen wilde mijn blaren zien en weten hoelang een Aussie de kou kan weerstaan zonder dood te gaan. Drie uur is voor mietjes, blijkbaar.”Wat escaleerde tot enorme blaren:
Het beste moet nog komen: Emma kreeg een specialist toegewezen die (no kidding) Mr Freezin heette. “Hij vertelde me dat ik de blaren niet mocht openmaken omdat het zijn job was. Ik slaagde erin, behalve een kleine scheur in die van mijn ringvinger na twee dagen.”Tot de dag ze werden lek geprikt:
Dr Freezin legde uit dat je huid kan doodvriezen op celniveau. Het wordt pijnlijk op het moment je lichaam probeert alles terug te maken.”
“De blaren werden opengesneden met een scalpel, de dokter droeg een schort en een beschermbril. De pus vloog overal, volgens mij zelfs tot in de gordijnen.”Wat er dan zo uitziet:
Het duurde maar een paar minuten.
En een paar dagen later:
Mijn handen zijn aan het genezen en ik kan ze gelukkig terug gebruiken. Er is goede hoop dat ik al mijn vingers zal kunnen houden, al maakt de dokter zich wel zorgen om mijn linkerpink en het vingertopje van de rechtermiddelvinger. In juni weet ik het pas zeker.”
Emma was geen newbie in Canada: ze leeft er al vier jaar. Ze ging gewoon buiten een sigaret roken, zonder jas en handschoenen. En toen raakte ze verdwaald. “Ik wilde nooit zo dronken worden, het was per ongeluk. Maar dit maakt duidelijk hoe roekeloos gedrag verkeerd kan aflopen”, getuigt ze aan Mashable.
Aan Buzzfeed vertelde ze dat het genezingsproces enorm lastig was maar dat de kleine dingen haar overeind hielden. “Mijn vriend leren hoe hij mijn haar moest kammen bijvoorbeeld.” Ze houdt vast aan haar filosofie: “Vind de dingen die je gelukkig maken, vooral als het er slecht uitziet.”