Naast de fel begeerde Gouden en Zilveren Beer reikte de Berlinale zoals gewoonlijk ook een Kristallen Beer uit voor de beste jeugdfilm in de Generation 14plus competitie. 52 Tuesdays was de gelukkige en terechte winnaar. Niet alleen deze film is de moeite van het zien waard, de gehele Generation 14plus competitie is een zeer interessant programma van de Berlinale en verdient bij deze wat extra aandacht. 

Een belangrijk thema van de Generation 14plus is de ontluikende seksualiteit. Vrij logisch, wanneer jongeren in een verhaal centraal staan. Minder logisch is het opvallende feit dat de ontluikende seksualiteit dit jaar in veel films niet beperkt bleef tot het andere geslacht, maar dat homoseksualiteit daar in veel films onherroepelijk mee verbonden werd.

Deze vrije zoektocht naar geaardheid leverde interessante vondsten op en maakte de films van de Generation 14plus dit jaar extra bijzonder zonder de thematiek compleet uit te melken. In veel films is de homoseksualiteit niet meer dan een subtiel subplot en is de zoektocht naar geaardheid gewoon een bijkomstigheid van het ‘opgroeien’, net als de zoektocht naar seksualiteit op zich.

Deze drie gay jeugdfilms zijn volgens ons zeker welkom zijn in de Belgische cinemazalen.

1. 52 Tuesdays

Kristallen Beer winnaar 52 Tuesdays van Sophie Hyde staat dubbel en dik bovenaan op het lijstje jeugdfilms waar we in de Belgische cinemazalen absoluut geen nee tegen hoeven te zeggen. Deze creatieve en verfrissende Australische film is origineel en toegankelijk. Een echte cinema verrijking voor de Belgische jeugd – en natuurlijk ook voor de volwassen filmliefhebber.

52 Tuesdays vertelt het verhaal van de zestienjarige Billie die haar moeder langzaam in een man ziet veranderen. Ondertussen ontdekt Billie haar eigen genot en geaardheid door een seksueel getinte documentaire over haarzelf en haar vrienden te maken. Deze biopic binnen de fictieve verhaalstructuur geeft zelfs wat meta niveau aan de film mee en zorgt tevens voor een heerlijk ritme en een frisse vertelstijl.

Crew en cast hebben voor 52 Tuesdays effectief een jaar lang iedere dinsdag gedraaid. Dit concept loont zeker de moeite want de jonge personages worden subtiel maar zichtbaar ouder gedurende de film.

Ietwat storend aan 52 Tuesdays is dat alle personages – inclusief de in ombouw zijnde moeder van Billie – bijna te mooi zijn voor woorden. Helaas, want het leidt af en haalt de geloofwaardigheid van de film naar beneden. Iets wat geen probleem geweest zou zijn moesten de casting directors voor iets minder knappe koppen zijn gegaan.

2. Atlántida

De  Argentijse film Atlántida van Inés María Barrionuevo is kleiner en simpeler dan 52 Tuesdays, maar daardoor niet minder de moeite waard. De sfeer in de film is intrigerend en broeierig. De beelden zijn pakkend en landerig. De verhaallijn is af en toe bevreemdend. De tijd lijkt stil te staan en personages lijken willekeurig in de film te verschijnen en er even willekeurig weer uit te verdwijnen. Maar alle kleine stukjes van de puzzel dragen bij aan de sferische wereld waarin Barrionuevo haar hoofdpersonages isoleert.

Het is een zinderend hete dag en twee tienerzussen zijn alleen thuis. De oudste zwoegt over haar studieboeken, de jongste verveelt zich dood met haar been in het gips. De spanning tussen de zussen loopt op, ze distantiëren zich van elkaar en beleven de warme dag op een totaal verschillende manier. Tot ’s avonds eindelijk de regen komt en de twee zusjes weer bij elkaar gebracht worden.

Ook in Atlántida komt homoseksualiteit als subplot om de hoek kijken. Maar het thema passeert zonder dat er verder (onnodige) aandacht aan wordt besteedt en laat daardoor een diepere indruk achter.

3. Feriado

De Ecuadoraanse / Argentijnse film Feriado van Diego Araujo heeft, ondanks een zeer indrukwekkende ondersteboven gefilmde openingsscene, niet de visueel interessante invalshoek van 52 Tuesdays of Atlántida en is in tegenstelling tot de twee bovengenoemde films wel een echte ‘jeugdfilm’. Dit neemt echter niet weg dat Feriado zeker welkom is in de Belgische cinemazalen, ditmaal alleen wel vooral voor jongeren.

De rijke zestienjarige Juan Pablo logeert bij zijn pesterige neefjes. Zijn oom is betrokken bij een corruptie schandaal. Het Ecuadoraanse banksysteem stort ineen. Juan Pablo onttrekt zich van de hectiek en ontdekt op eigen houtje de omgeving en de liefde.

Anders dan in 52 Tuesdays en Atlántida is de ontluikende homoseksualiteit van de Juan Pablo de leidraad van de Feriado. Zijn eerste confrontatie met zijn geaardheid is niet zoals in de twee andere films uitgewerkt als een opening naar vele mogelijkheden maar juist als een conclusie van een probleem.

Janet Van den Brand.