Frankrijk wil volgend jaar een wet introduceren die het publiek duidelijk informeert over de ecologische impact van de modesector. Elk kledingstuk dat in Frankrijk wordt verkocht, zal immers verplicht een label dragen waarop zijn precieze klimaatimpact staat vermeld. Dat heeft het Franse Agence de l’Environnement et de la Maîtrise de l’Energie (Ademe) gemeld.

Een exact tijdschema moet nog worden bepaald, maar de labels zullen naar verwachting snel worden verplicht. Vermoed wordt dat een soortgelijke regel ook in alle lidstaten van de Europese Unie zal worden ingevoerd.

Classificatie

“De impact van sommige duurzame strategieën in de kledingindustrie is niet helemaal duidelijk”, merkt het persbureau Agence France Presse (AFP) op. “Recyclage heeft duidelijke voordelen, maar het proces kort de katoenvezels in en daarom moet meestal worden gemengd met nieuwe materialen, zodat kan worden voorkomen dat het kledingstuk uit elkaar zou vallen.”

“Dergelijke afwegingen maken het bijzonder lastig om de echte classificatie van kleding op het gebied van duurzaamheid te achterhalen. De textielsector zal in de toekomst in Europa echter geen keus meer hebben.” Ademe doet in zijn onderzoek beroep op vijfhonderd kledingstukken om uiteindelijk een algemeen label voor de hele textielsector naar voor te schuiven.

De aanpak van Ademe zal de bedrijven verplichten om met veel verschillende en vaak tegenstrijdige parameters te werken. Onder meer zal rekening gehouden moeten worden met de locatie en de karakteristieken van de productie, de gebruikte verfstoffen en energiebronnen en de afstanden die het textiel en zijn componenten tijdens het productieproces afleggen.

“Het lijdt geen twijfel dat de sector een ecologisch label zal moeten invoeren”, verduidelijkt Erwan Autret, een van de coördinatoren bij Ademe. “Niemand trekt nog langer de noodzaak van deze aanpak in twijfel. De merken moeten zich dan ook voorbereiden, hun producten traceerbaar maken en tot het automatisch verzamelen van gegevens overgaan.”

Waarnemers maken duidelijk dat de noodzaak van verandering in de mode bijzonder dringend is. “Statistieken zijn vaak moeilijk te verifiëren, maar de Verenigde Naties berekenden dat de textielindustrie verantwoordelijk is voor 10 procent van de wereldwijde uitstoot van koolstofdioxide, maar daarnaast ook een grote verbruiker van water en producent van afval is.”

De analisten voegen eraan toe dat de textielindustrie heel goed beseft dat er verandering moet komen en dan ook koortsachtig op zoek is naar technische oplossingen. Tijdens de recente textielconferentie Premiere Vision in Parijs werden daarbij al een aantal nieuwe processen naar voor geschoven.

Onder meer werd gewag gemaakt van leerlooierijen zonder toxische operaties, de aanmaak van kleurstoffen uit fruit en afval en zelfs biologisch afbreekbaar ondergoed dat op de compost kan worden gegooid.

Bredere actie

“De sleutel tot duurzaamheid is echter het gebruik van de gepaste stof voor het juiste kledingstuk”, zegt Ariane Bigot, modespecialist bij Premiere Vision. “Dit betekent dat synthetische en oliehoudende stoffen nog steeds een plaats in de kledingproductie kunnen hebben.”

“Een sterk synthetisch materiaal met een zeer lange levensduur zou immers voor sommige toepassingen, zoals bovenkleding die weinig hoeft te worden gewassen, mogelijk uitermate geschikt kunnen zijn.”

“Het is dan ook lastig om alle parameters in één simpel label op een kledingstuk te vangen”, erkent Bigot. “Het is een erg ingewikkelde materie. Het is echter belangrijk dat de beweging op gang komt.” Ademe zou de resultaten van de testfase volgende lente aan de Franse wetgevers bezorgen.

Hoewel vele partijen de labels verwelkomen, zeggen activisten dat dit initiatief slechts een onderdeel zou mogen zijn van een breder optreden tegen de modesector. “Het is heel goed om de nadruk te leggen op de levenscyclus van het textiel, maar de actie mag niet tot labels beperkt blijven”, zegt Valeria Botta, woordvoerder van de Environmental Coalition on Standards.

“Er moet vooral aan duidelijke regels voor het productontwerp worden gewerkt. Dit moet de slechtste producten uit de markt kunnen weren. Bovendien moet de vernietiging van geretourneerde en onverkochte goederen worden verboden”