We hadden het kunnen denken: een programma vol onverklaarbare dingen, daar moet Nicholas voor iets tussen zitten. De bekendste goochelaar van Vlaanderen is het gezicht van De Uitverkorenen. Het programma maakte het voor Nicholas mogelijk om z’n grenzen te verleggen. Denk maar aan de truc met de ring in het Gentse koffiehuis waar Nicholas zelfs niet meer aanwezig is. “Ze hebben me een berichtje gestuurd om te laten weten of de truc gelukt is.” Wij hadden een eerlijk gesprek met Nicholas, en we vroegen hem toch stiekem of hij echt kan toveren.

We herkennen de trucs misschien een beetje uit dat andere programma van Nicholas, maar voor hem is De Uitverkorenen zeker een stapje verder. “Ik zat al lang met de vraag hoe mensen zouden reageren als ze te maken krijgen met een goocheltruc zonder goochelaar”, zegt hij. “Als ik daar sta als goochelaar, dan is het een truc. Maar wat als je mij wegneemt?” Ook de uitdaging om op afstand te goochelen is nieuw. “Ik heb mij vaak afgevraagd hoe het zou zijn als ik zoals een vlieg op de muur kon goochelen. Daarover heb ik een paar ideeën uitgewerkt en zo is het programma er gekomen.”

De truc met de ring

Het beste voorbeeld is de truc met de ring. We zagen hoe de eerste uitverkorene, Alexine, met haar vriend koffie ging drinken. Ze kreeg een stukje papier toegestopt dat Nicholas daar even voordien zelf had geschreven. Daarop vroeg hij om haar ring uit te doen, in een servette te rollen en vervolgens in een glas water onder te dompelen. Toen ze de servette opende was de ring weg. Die bleek intussen in een gloeilamp boven haar hoofd te zitten. Nicholas was inmiddels al een tijdje verdwenen. Via een berichtje kwam hij te weten dat de truc een succes was.

“Op dat moment draaide het rond haar ervaring. Ik zou er evenveel plezier van hebben zonder camera als ik gewoon weet dat iemand iets gaat meemaken. Ik hoef het niet te zien. Als die persoon het maar meemaakt, dat is het belangrijkste voor mij.” De truc met de ring is iets waar Nicholas lang mee heeft geëxperimenteerd. “Niet aanwezig zijn en iemand iets laten meemaken aan de hand van een blaadje papier. Ik heb dat al eens geprobeerd in mijn andere programma op een bankje in een park. Toen was ik er niet zo blij mee. De truc is nooit echt goed gelukt tot die keer met Alexine. Dat is heel fijn.”

Identiteitskaart

De tweede uitverkorene, Nikki, zag in een café plots zijn identiteitskaart letterlijk in een raam steken. Hij moest de ruit aan diggelen slaan om ze terug te krijgen. Wie dat gezien heeft, begrijpt dat de volgende vraag op onze tong brandt: Nicholas, is dat wel een truc of bestaat magie dan toch? We vragen hem dan maar of hij die truc overal zonder voorbereiding zou kunnen doen. “In bepaalde omstandigheden zou dat wel kunnen. Maar ik kan ook niet alles doen met een vingerknip. Ik kan niet echt toveren. Vaak vraagt een truc veel voorbereiding en denkwerk. Alles wat je op televisie ziet zou ik live wel aan mensen kunnen tonen.”

Hoe hij zelf zou reageren in dat soort omstandigheden weet hij niet. Wordt hij eigenlijk zelf nog verrast door trucs van andere goochelaars? “Door de jaren heen natuurlijk minder dan vroeger, maar het gebeurt nog wel. En als het gebeurt, dan koester ik dat. Ook los van het goochelen ben ik in het dagelijkse leven vaak verwonderd door dingen. Verwondering staat echt centraal in mijn leven.”

Trucs blijven geheim

De uitverkorenen krijgen natuurlijk enkel te zien dat Nicholas achter hun bijzondere ervaring zit. Nadien blijven ze met evenveel vragen achter als wij, want Nicholas verklapt z’n trucs niet. “De kracht van een truc zit in het geheim. Als je dat geheim gaat verklappen, dan is het weg. En vaak is het de manier waarop je iets doet. In de jaren 70 reisde iemand de wereld rond met de boodschap dat hij telekinetische krachten had. Hij kon een potlood op tafel doen bewegen zonder het aan te raken. Maar dan bleek uiteindelijk dat hij niets aan het doen was. Hij was gewoon aan het blazen.”

“Die man was enerzijds natuurlijk wel een oplichter, omdat hij mensen wijs maakte dat hij echt over krachten beschikte. Daar sta ik niet achter. Maar anderzijds had hij een ongelooflijke gave om de wereld op z’n kop te zetten door gewoon te blazen. Een goede goochelaar is niet iemand die kan blazen, maar iemand die daar een hele illusie mee kan creëren. De grote geheimen zitten rond wat je ziet, vaak is het gewoon heel simpel.”

Harry Potter

Niet zo verrassend misschien is het feit dat Nicholas een fan van Harry Potter is. “Ik heb alle boeken gelezen. Ik stond ’s morgens aan de deur van de winkel om het nieuwe boek als eerste te kopen. Die boeken zijn gewoon goed, ze (J.K. Rowling, nvdr) heeft een waanzinnig fantasierijke wereld gecreëerd. Daar genoot ik van, niet noodzakelijk omdat er een link zou zijn met goochelen. Nu lees ik nog altijd dat soort boeken.”

Helaas bestaat er natuurlijk geen school waar je leert toveren zoals in Harry Potter. “Er bestaat een basiskennis die door goochelaars wordt gedeeld, dus je moet gelukkig niet altijd vanaf nul beginnen. Je kan het vergelijken met een muzikant die zijn noten kent en daar creatief mee begint te werken. Er zijn op zich ook maar een beperkt aantal trucs. Je kan iets laten verdwijnen of verschijnen, iets teleporteren, en iets kapot maken of herstellen. Dat is beperkt, maar er zijn oneindig veel variaties op.”

David Copperfield

“David Copperfield is ooit door de Great Wall of China gelopen. Dat is in principe niet veel anders dan een identiteitskaart door een raam steken. Al wil ik mezelf nu niet vergelijken met David Copperfield. Ik doe het op mijn wijze. Elke goede goochelaar moet z’n eigen manier vinden om dingen te brengen. Net zoals bij muzikanten: er zijn een bepaald aantal genres, maar toch is elke muzikant uniek.”

Wat opvalt is dat Nicholas er altijd zo rustig bij loopt, terwijl een truc op elk moment fout kan gaan en hij door de mand kan vallen. Zeker in dit programma moet er niet veel gebeuren om bijzonder veel voorbereiding in één seconde te verknoeien. “Soms vraag ik me af of ik niet beter wat meer zou stressen als ik anderen bezig zie. Maar ik beschouw het altijd gewoon als een leuk spelletje. Het is niet dat ik geen stress heb tijdens zo’n draaidag. Alles komt samen op één plaats met één kandidaat en ik moet het dan maar realiseren. Dat was echt wel spannend. Zo lang voorbereiden voor dertig seconden, in een oogopslag is het voorbij.”

“Maar ik heb het geluk dat ik rustig kan blijven in zo’n omstandigheden. Ik kan goed om met stress, denk ik. Of misschien kan ik het goed verbergen. Ik laat het gewoon los. Dat doe ik ook wanneer ik moet optreden. Ik stond ooit eens voor een zaal met 2.000 man. Als je daaraan zou denken, dan word je gewoon zot.”

Wat als het mislukt?

Die rust is misschien ook de reden waarom Nicholas het goed kan opvangen als een truc dan toch eens mislukt. “In het programma zijn zeker dingen anders gelopen dan verwacht. Dan moet je vaak ter plaatse nog dingen aanpassen en bedenken. Soms draait het dan beter uit, soms slechter. Dat maakt het ook levendig en dynamisch.” Vooral het put-pocketten, waarbij Nicholas een kaartje in de broekzak of handtas van iemand steekt, lijkt bijzonder riskant. “Je probeert natuurlijk om het altijd te laten lukken, maar het is al een keer fout gelopen.”

“Mensen reageren dan soms emotioneel en komen op je af. Maar die reacties vielen eigenlijk goed mee. Mocht ik een dief zijn die betrapt werd, dan was ik waarschijnlijk gaan lopen. Ik was echter heel rustig en legde hen uit dat ze zich geen zorgen moesten maken en dat ik niets verkeerd aan het doen was. Maar het blijft wel spannend, je zit tenslotte met je hand in iemands handtas.”

Gekke truc

Nicholas heeft op die manier ontelbaar veel kaartjes uitgedeeld. Hoeveel mensen daadwerkelijk gereageerd hebben om zo onbewust aan het programma deel te nemen weet hij niet. “Voor mij is het gewoon leuk dat het lot beslist. Wij hebben geen controle over wie reageert en we konden ook niemand gaan uitkiezen. Ik probeer als goochelaar ook geen oordeel over mensen te hebben. Van om het even wie wil ik weten hoe die persoon op een truc gaat reageren.”

Het programma legde de lat weer wat hoger voor Nicholas, maar daar hoeft het niet te stoppen. “Ik heb een hele reeks trucs die ik graag zou willen proberen. Er is één hele gekke truc, maar ik mag natuurlijk niet zeggen wat die is.” Vooral op z’n zaalshow is hij intussen heel fier. “Daar zijn trucs echt persoonlijk geworden. De show wordt iedere week aangepast. Op televisie is dat anders, omdat ik die trucs maar één keer kan doen.”

De komende weken zullen nog acht andere uitverkorenen dankzij Nicholas dingen meemaken die ze nooit meer zullen vergeten.

De Uitverkorenen – iedere woensdag om 20u35 op VTM