Het klinkt misschien allemaal wat theoretisch maar de onderhandelingen die de vakbonden en werkgeversorganisaties momenteel aan het voeren zijn over de lijst met zware beroepen, is echt wel belangrijk. ’t Is geen kwestie van eer maar van pensioensrechten, en als het van de werkgevers afhangt, zijn er binnenkort een pak minder mensen die recht hebben op meer pensioen. 

Laat ons eerst even een mythe opklaren: er is niet langer een officiële ‘lijst’ met beroepen die de titel ‘zwaar’ verdienen. Die lijst is afgeschaft, maar tijdens de pensioenshervorming, beloofde de regering om het concept zware beroepen anders uit te werken, en liet die organisatie over aan de werkgevers en de vakbonden. Die zijn het, na twee jaar bakkeleien, nu fundamenteel oneens.

Want er lag een akkoord op tafel: er zouden vier categorieën worden uitgewerkt, met elk dan nog onderverdelingen, om te zien hoe zwaar elke activiteit juist was. Die vier categorieën waren: zware fysieke arbeid, psychische belasting, onregelmatige of nachtarbeid en veiligheidsrisisco’s. Iemand die ramen wast, zou dus potentieel onder veiligheidsrisico’s kunnen vallen, omdat hij op hoogte werkt, en zware fysieke arbeid, omdat ramen wassen intensief fysiek werk is.

Maar nu zijn de werkgevers het dus niet meer eens over die classificatie: volgens hen zouden enkel nog zij die onder ‘onregelmatige en nachtarbeid’ vallen, een stempel als zwaar beroep krijgen. Volgens de werkgeversorganisaties is er dan namelijk een grotere pot om te verdelen onder minder mensen, zodat er ook een significant verschil is tussen zware en niet-zware arbeid.

Nog volgens onder andere het VBO zou bijna elk beroep een zwaar beroep genoemd kunnen worden als het voorgestelde systeem van de vakbonden wordt doorgevoerd. Aangezien de twee partijen niet overeenkomen, zal het nu aan de regering zijn om een voorstel op tafel te leggen. Wie in shiften werkt, mag dus relatief gerust zijn, wie dat niet doet, zou wel eens een flink stuk pensioen in lucht kunnen zien opgaan.